Οι επιχειρηματίες να πάρουν την τύχη στα χέρια τους!

Επέστρεψε αργά το βράδυ σπίτι, όπως συνήθως, μετά από δεκαπέντε ώρες δουλειά στο εργοστάσιο. Έφαγε γρήγορα, κάθισε στον καναπέ να δει τηλεόραση, όχι για κάτι συγκεκριμένο αλλά για να χαλαρώσει να ξεχαστεί λίγο από άγχος και τα προβλήματα της δουλειάς που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια είναι σκέτος αγώνας για επιβίωση. Πολύ γρήγορα τον πήρε ο ύπνος και είδε ξανά το ίδιο όνειρο.

Άκουγε, λέει, έντονες φωνές διαμαρτυρίας που είχαν το όνομα αντιμνημονιακές και φώναζαν η Ελλάδα καταστρέφεται, ξεπουλιέται, ο κόσμος οδηγείται σε φτωχοποίηση, το ΑΕΠ έχει μειωθεί πάνω από 27%, το δημόσιο χρέος είναι πάνω από 180% μη διαχειρίσιμο και πρέπει να κουρευτεί, η ανεργία πλησιάζει το 30%, οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν συνεχώς, η πίτα μαζεύεται στους λίγους.

Αρχικά φάνηκε να συμφωνεί μαζί τους, μέχρι που τους ρώτησε: Εσείς τι θα κάνετε; Ποιο το σχέδιο σας; Οπότε απογοητευμένος με μια Μηχανική κίνηση του χεριού του, τις απέρριψε.

Αμέσως μετά εμφανίσθηκαν οι άλλες φωνές, αυτές είχαν το όνομα μνημονιακές. Του έλεγαν ότι όλα αυτά που πέρασε αυτός και οι περισσότεροι Έλληνες τα τελευταία πέντε χρόνια, πάει τελείωσαν, αποτελούν παρελθόν, έχουμε λέει δημοσιονομικό πλεόνασμα, βγηκαμε στις αγορές, οι τραπεζίτες (συγγνώμη οι τράπεζες) διασώθηκαν, όλα πάνε καλύτερα.

Τόλμησε όμως να ρωτήσει, αν το πλεόνασμα προήλθε από εξυγίανση και συμμάζεμα του δημοσίου τομέα, από καλύτερη και πιο δίκαιη φορολόγηση και από αυξημένα φορολογικά έσοδα λόγω ανάπτυξης, ή μήπως από στάση πληρωμών (θυμόταν ότι του χρωστάει το δημόσιο εδώ και τέσσερα χρόνια ΦΠΑ) στους προμηθευτές, από υποβάθμιση των υπηρεσιών του κράτους προς τον πολίτη και από βαριά και χωρίς λογική και δικαιοσύνη φορολογία;

Θυμήθηκε επίσης πως ένα φίλος του που ασχολειται με δημοσιονομικά του ανέφερε ότι είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε ότι βγηκαμε στις αγορές γιατί τα πόσα είναι πολύ μικρά σε σχέση με το συνολικό χρέος, τα επιτόκια ψηλά και μάλιστα οι εκδόσεις είναι με Αγγλικό δίκαιο και όχι με ελληνικό.

Επίσης του ανέφερε ότι ενώ επιδίωξε πριν λίγες ημέρες όχι να ζητήσει δάνειο (ούτε καν θα τολμούσε να το σκεφτεί...) αλλά μια εγγυητική για να υλοποιήσει ένα μικρό επενδυτικό σχέδιο που είχε εγκριθεί από τα ΕΣΠΑ, και οι τέσσερις τράπεζες που απευθύνθηκε, του ζήτησαν να κάνει ισόποση κατάθεση.

Οι απαντήσεις που πήρε τον έκαναν να σκεφτεί ότι, ή τον κοροϊδεύουν, ή δεν έχουν επίγνωση της πραγματικής κατάστασης. Και πάλι μια κίνηση του χεριού του, έδιωξε και τις μνημονιακές φωνές.

Είχε ασχοληθεί πολύ, αισθανόταν ανασφάλεια, είχε τέσσερα παιδεία να μεγαλώσει, όλη η περιουσία ήταν αυτή η μικρή βιοτεχνία παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων Κρητικής διατροφής, είχε την ευθύνη σαράντα πέντε οικογενειών που δουλεύουν σε αυτήν.

Ο μικρός του γιος συνήθως κάθε μέρα με μια χαϊδευτική μπουνιά τον ξύπνησε λέγοντας «μπαμπά ξυπνά πήγαινε να κοιμηθείς στο κρεβάτι».

Ξυπνώντας άκουσε στο δελτίο ειδήσεων μια δυσάρεστη είδηση για έναν επιχειρηματία που αυτοκτόνησε για οικονομικές δυσκολίες και χρέη και σοκαρίστηκε. Τον ήξερε καλά. Ήταν καλό παιδί, αγωνιστής, είχε φιλοδοξίες να κάνει κάτι καλύτερο στην ζωή του, ήταν τίμιος και περήφανος.

Ήταν πολύ προβληματισμένος. Κάθισε έξω στην αυλή μόνος του και είπε στον εαυτό του: «Πρέπει να επιβιώσω. Το οφείλω στον εαυτό μου, στην οικογένεια μου, στους εργαζομένους, στη χώρα μου.

Από το κράτος που θα πρέπει σε αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, δεν μπορώ να περιμένω πολλά. Η κρίση δεν οδήγησε σε ανατροπές και εξυγίανση και τα πολιτικά κόμματα αντί να τα βρουν, έστω σε θέματα στρατηγικής σημασίας, συνεχίζουν να τσακώνονται χωρίς καμία συνεννόηση, χωρίς κανένα στρατηγικό νομοσχέδιο ανάπτυξης.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ρευστότητα. Οι τράπεζες από το ένα άκρο της ασύστολης και χωρίς λογική χρηματοδότησης, πήγαν στο άλλο της μηδενικής χρηματοδότησης, οπότε οι πόρτες για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές.

Η γραφειοκρατία, η υψηλή φορολογία, τα μεγάλα έξοδα εισφορών και ενέργειας, το τετραπλάσιο χρηματοοικονομικό κόστος από τις άλλες χώρες της Ευρώπης μείωσαν και άλλο την ανταγωνιστικότητα και ύστερα αναρωτιούνται γαιτι δεν πάνε καλά οι εξαγωγές.

Η μειωμένη αγοραστική δύναμη της εσωτερικής ζήτησης θα παραμείνει. Στην εσωτερική ζήτηση μπορεί να δούμε κάποια σταθερότητα, όμως θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα για τουλάχιστον πέντε χρόνια ακόμα.

Πρέπει να δω τι μπορώ να κάνω ο ίδιος να αντιστρέψω την κατάσταση.

Πρώτα από όλα πρέπει να αλλάξω τον εαυτό μου (όπως λέει και η παροιμία το ψάρι βρωμάει από την κεφαλή) να σταματήσω να είμαι τόσο συγκεντρωτικός, να αξιολογήσω τα στελέχη μου, να τους εμπιστευτώ περισσότερο, να βελτιώσω την οργάνωση της εταιρείας, να μπουν κανόνες, να μοιράσω αρμοδιότητες ώστε να αυξηθεί η απολεσματικοτητα μέσα από ομαδική εργασία.

Να γίνει η εταιρεία πιο εξωστρεφής, να φτιαχτεί ολοκληρωμένο σχέδιο συγκεκριμένων δράσεων με χρονοδιάγραμμα για αύξηση πωλήσεων στο εξωτερικό.

Όμως απαιτείται καλύτερη οργάνωση, νέες συσκευασίες και κυρίως διαφοροποιημένα ποιοτικά προϊόντα για να είναι ανταγωνιστικά στην διεθνή αγορά.

Πρέπει να ξαναδώ όλα τα κόστη με στόχο την μείωση τους να γίνει ένα νοικοκύρεμα, όχι όμως εις βάρος της ανάπτυξης.

Όμως όλα αυτά απαιτούν χρηματοδότηση. Θα φτιάξω με την βοήθεια ενός συμβούλου ένα τεκμηριωμένο επιχειρηματικό σχέδιο, θα μιλήσω ξανά με τις τράπεζες, ίσως και με κάποιους επενδυτές που ίσως θα ήθελαν να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια.

Εκείνη την στιγμή άκουσα στο ραδιόφωνο μια διαφήμιση « ΜΩΡΕ ΜΙΚΙΟ – ΜΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΟΥ»...

Είχα δοκιμάσει όλες τις γεύσεις αυτών των υπέροχων γευστικά και υγιεινών snack της Κρητών Άρτος. Πραγματική καινοτομία με ουσιαστικό περιεχόμενο κάλυψαν ένα κενό που υπήρχε στην αγορά: Το υγιεινό snack, χωρίς συντηρητικά, ζυμωμένα με κρητικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και με πραγματικό υλικά τριμμένη γραβιέρα, ελιές, ντομάτα, φρέσκα χορταρικά, θυμαρίσιο μέλι για να δώσουν τις γεύσεις.

Πρέπει να σκεφτώ κάτι παρόμοιο για την δική μου δουλειά. Πρέπει να καλέσω άμεσα τα στελέχη να κάνουμε μια πρώτη συζήτηση...

* Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Κρητών Άρτος