Την ελλειμματική πολιτική πώς την τιμωρείς;

Εάν αποτελεί κοινωνική απαίτηση η εξάλειψη της ατιμωρησίας όσων πολιτικών ενεπλάκησαν σε υποθέσεις διαφθοράς, για το έγκλημα της «νόμιμης σπατάλης», βάσει ποιων νόμων καλούνται αυτοί να λογοδοτήσουν;

Δημοσιεύθηκε: 14 Μαΐου 2010 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Την ελλειμματική πολιτική πώς την τιμωρείς;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αποτελεί κοινό τόπο ότι η υπέρβαση της σημερινής κρίσης και η επίτευξη των στόχων που θέτει ο «μηχανισμός στήριξης» ΔΝΤ - Ε.Ε. απαιτεί μια υπεράνθρωπη προσπάθεια εκ μέρους του ελληνικού λαού.

Με το μείγμα δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων που θέτει ο μηχανισμός αυτός συνεπάγεται σαφή μείωση της αγοραστικής δύναμης και κατά προέκταση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα καθώς και επιδείνωση των όρων συνταξιοδότησής του.

Με λίγα λόγια, απαιτεί μεγάλες θυσίες.

Με τις θυσίες αυτές ο ελληνικός λαός καλείται να διαγράψει την ελλειμματική πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων τριάντα ετών και τα υπέρογκα χρέη που αυτή δημιούργησε.

Μια πολιτική η οποία, ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού, διαχειρίστηκε και εξακολουθεί να διαχειρίζεται τεράστια κοινοτικά κονδύλια, τα οποία οι Βρυξέλλες παραχώρησαν στις ελληνικές κυβερνήσεις με στόχο τη σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα με εκείνο του μέσου Ευρωπαίου.

Αντ' αυτού, η πολιτική σπατάλης, αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος, που ακολούθησαν επί τριάντα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις, είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνον να μην υπάρχει πραγματική σύγκλιση, αλλά απόκλιση, η οποία τώρα μεγεθύνεται ακόμη περισσότερο.

Κονδύλια από συνολικά τέσσερα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, τα περίφημα ΚΠΣ (συμπεριλαμβανομένου και του τρέχοντος ΕΣΠΑ), καθώς και σειρά άλλων πόρων δόθηκαν όχι μόνον για να ενισχυθεί το αγροτικό εισόδημα, αλλά και για να εδραιωθούν στέρεα οι βάσεις της ελληνικής επιχειρηματικότητας, της βιομηχανίας, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και να αναζωογονηθεί συνολικά η οικονομική δραστηριότητα.

Αντ’ αυτού, σπαταλήθηκαν, δόθηκαν σε «κολλητούς», «ημετέρους» και «κουμπάρους», οι οποίοι αντί να τα επενδύσουν με γνώμονα τη μακροπρόθεσμη προσωπική και κατ’ επέκταση την ευρύτερη κοινωνική πρόοδο, τα κατανάλωσαν ή απλώς μεγέθυναν την περιουσία τους, δίχως παραγωγικό έργο.

Στη συνέχεια, οι ίδιοι πολιτικοί, εκμεταλλευόμενοι τους πρωτοφανείς και άκρως ευνοϊκούς όρους δανεισμού που έχαιρε η χώρα μας, μετά την είσοδό της στη ζώνη του ευρώ, συνέχισαν την ίδια ακριβώς άφρονα πολιτική για να εξυπηρετήσουν τις πελατειακές σχέσεις των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά και να εξαγοράσουν συνειδήσεις σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου, διορίζοντας και «εξυπηρετώντας» όσους είχαν «πρόσβαση» στο σύστημα.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η υπέρμετρη διόγκωση του προσωπικού, τόσο στον στενό δημόσιο τομέα όσο και στις ΔΕΚΟ, με κυρίαρχα παραδείγματα την Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ, τις Αστικές Συγκοινωνίες, τον ΟΤΕ και κάθε είδους δημόσιο οργανισμό ή επιχείρηση, στην οποία μπορούσαν να «βολευτούν» όσοι αδυνατούσαν ή δεν επιθυμούσαν να σταδιοδρομήσουν στον ιδιωτικό τομέα.

Σήμερα, περίπου ένας στους τέσσερις εργαζόμενους απασχολείται στο Δημόσιο, ως αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής.

Κοντολογίς, αυτή ήταν η ελλειμματική πολιτική που μας οδήγησε στη σημερινή μας κατάσταση.

Εάν αποτελεί κοινωνική απαίτηση η εξάλειψη της ατιμωρησίας όσων πολιτικών ενεπλάκησαν σε υποθέσεις διαφθοράς και σκανδάλων, για το έγκλημα της «νόμιμης σπατάλης» που μας οδήγησε εδώ, βάσει ποιων νόμων καλούνται αυτοί οι πολιτικοί να λογοδοτήσουν;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.