Η χαλασμένη κασέτα του ΣΥΡΙΖΑ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, και συγκεκριμένα το τμήμα της που αφορά την πρόταση δυσπιστίας, την οποία υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, η κυβέρνηση οφείλει να τη διανείμει δωρεάν σε κάθε κάτοικο αυτής της χώρας.

Οφείλει, δε, να το πράξει με όποιο πρόσφορο μέσο έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων του διαδικτύου, των μαγνητικών δίσκων CD και DVD ή ακόμη και μέσων παρωχημένης τεχνολογίας άλλων εποχών, όπως οι βιντεοκασέτες, ή το σελουλόιντ…

Θα πρότεινα, δε, να το κάνει διεκδικώντας και αντίτιμο, ώστε να ενισχυθούν έτσι και τα δημόσια οικονομικά και να απαλυνθεί, ίσως, το φορολογικό βάρος για τα εκατομμύρια των φορολογουμένων. Όμως, δεν το πράττω υπό το φως της σημασίας που έχει, ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων, να δουν όλοι με τα ίδια τους τα μάτια και να ακούσουν με τα ίδια τους τα αφτιά όσα έγιναν χθες στη Βουλή.

Διότι τότε και μόνον τότε θα είναι σε θέση να οδηγηθούν στο δικό τους προσωπικό συμπέρασμα, σχετικά με τον ρόλο που διαδραμάτισε χθες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο της χώρας.

Οι μεταφορές διά του Τύπου, τα κάθε λογής ρεπορτάζ, άρθρα ή άλλα πονήματα που έχει σήμερα στη διάθεσή του ο καθένας από εμάς είναι προφανώς χρήσιμα. Ουδένα, όμως, εξ αυτών μπορεί να υποκαταστήσει το πραγματικό γεγονός και την πιστότητα που έχει η παρακολούθηση όσων διαμείφθηκαν στη Βουλή.

Της εναγώνιας και πρόδηλης προσπάθειας που κατέβαλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας να κερδίσει κάθε δευτερόλεπτο χρόνου, ώστε να καθυστερήσει την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και να ματαιώσει έτσι την πρόθεση της κυβέρνησης να παρουσιαστεί ενώπιον των Ευρωπαίων δανειστών και εταίρων έχοντας εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της απέναντί τους, αύριο, Πρωταπριλιά…

Πρώτα, ο φίλτατος κ. Τσίπρας κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας κατά του κ. Στουρνάρα, μολονότι σαφώς γνώριζε ότι δεν είχε παρέλθει η εξάμηνη περίοδος που ορίζουν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής από την τελευταία πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση.

Είναι σαφές, δε, ότι το γνώριζε όχι μόνον διότι θεωρείται βέβαιον ότι μπορεί να φυλλομετρήσει… το ημερολόγιο, αλλά κυριότερα διότι φρόντισε να στρέφεται η πρόταση αυτή κατά συγκεκριμένου υπουργού και όχι εναντίον του συνόλου της κυβερνήσεως, ελπίζοντας έτσι να ξεπεράσει το σχετικό Συνταγματικό κώλυμα.

Δεύτερον, απειλώντας τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη με πρόταση μομφής κατά του προεδρείου, σε περίπτωση που δεν έκανε δεκτή τη διεξαγωγή συζητήσεως επί της προτάσεως δυσπιστίας κατά του κ. Στουρνάρα και, τελικώς, υποβάλλοντας αυτήν την πρόταση μομφής κατά του κ. Μεϊμαράκη και αποχωρώντας από τη Βουλή, όταν κατέστη σαφές ότι ούτε με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, αφού η πρόταση κατά του προέδρου της Βουλής θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια συνεδρίασης κοινοβουλευτικού ελέγχου, και όχι νομοθετικής, όπως η χθεσινή.

Τερτίπια που δεν θα άρμοζαν ούτε στον μεγαλύτερο δικολάβο της οδού Ευελπίδων…

Καθυστέρηση στην καθυστέρηση, μομφή στη μομφή και δικολαβική επιχειρηματολογία, ώστε να γίνει τι; Να μην μπορέσει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία να εκφραστεί;

Μα αυτό, φίλτατοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το είχε ήδη καταφέρει η ίδια η κυβέρνηση καταθέτοντας το πολυνομοσχέδιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος…

Υπήρξε ουσιαστική και πλήρης συζήτηση του πονήματος αυτού στη διάρκεια των ολίγων ωρών που διήρκεσε η παρουσία του στη Βουλή; Προφανώς όχι…

Άρα, προς τι το μένος και η απίθανη μανία κωλυσιεργίας;

Αν κατόρθωσε χθες κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ, τούτο ήταν να αποχωρήσει από μια συζήτηση, καταφανώς ηττημένος, τόσο νομικά, όσο πολιτικά και ηθικά.

Νομικά, διότι επιχείρησε να ερμηνεύσει το Σύνταγμα κατά τρόπο αυθαίρετο και τελικά αδόκιμο. Πολιτικά, διότι έχασε τη μάχη των εντυπώσεων στην προσπάθειά του αυτή και ηθικά διότι αναγκάστηκε να καταφύγει ακόμη και στις απειλές, ώστε να πετύχει τους στόχους του.

Έτσι, όμως, φίλτατοι του ΣΥΡΙΖΑ, ουδείς κέρδισε σε αυτόν τον τόπο, πλην εκείνων που βρήκαν έδαφος να μεμφθούν την αξιωματική αντιπολίτευση για ακόμη μία φορά και ίσως εκείνων που θα δουν την κασέτα την οποία προτείνω να μοιράσει η κυβέρνηση, ώστε να γνωρίζουν πού έχει οδηγηθεί ο κοινοβουλευτισμός στη χώρα μας…

Όλα αυτά, δε, με ποιον στόχο;

Ώστε να δημιουργηθεί πολιτική αναστάτωση και να ανακτηθεί, ίσως, το έδαφος που φαίνεται να χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις ή ακόμη και να εκτεθεί η χώρα, για ακόμη μία φορά, έναντι των δανειστών της;

Πολύς ντόρος, μάλλον, για το τίποτε…

Ο κόσμος τα βγάζει τα συμπεράσματά του και η χώρα, κατά πώς φαίνεται, σιγά-σιγά ξαναβρίσκει τον χαμένο βηματισμό της…