Κυριακάτικες αλήθειες και ψέματα…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το ωράριο και οι ημέρες λειτουργίας των καταστημάτων αφορούν μια παλιά ιστορία, που όλοι γνωρίζουμε…

Μια ιστορία που γράφτηκε στο διάβα των χρόνων με κύριο κριτήριο όχι το τι πραγματικά είχε ή έχει ανάγκη η αγορά, αλλά στη βάση συγκεκριμένων συντεχνιακών συμφερόντων και επιδιώξεων.

Σήμερα, μετά από 6 χρόνια κρίσης, με το λιανεμπόριο περίπου ξεκληρισμένο, ο αχταρμάς φαίνεται χειρότερος παρά ποτέ. Ο νόμος που ψηφίστηκε μόλις πέρυσι (Ν.4177/2013) προβλέπει τη λειτουργία των καταστημάτων επτά Κυριακές τον χρόνο και μάλιστα με τους κατά τόπους αντιπεριφερειάρχες να έχουν βαρύνοντα λόγο ως προς αυτό.

Το υπουργείο Ανάπτυξης πρόσφατα επέτρεψε τη λειτουργία των καταστημάτων 52 Κυριακές τον χρόνο στο κέντρο Αθήνας, Θεσσαλονίκης και ορισμένων τουριστικών προορισμών και δηλώνει πως αν το μέτρο αποδειχθεί επιτυχές θα επεκταθεί σε όλη τη χώρα.

Ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας τάσσεται υπέρ μόνον των 7 παραγωγικών Κυριακών, όπως τις χαρακτηρίζει.

Η ΕΣΕΕ εμφανίζεται έτοιμη να βγάλει μελέτη που συνέταξε βάσει απαντήσεων των μελών της, σύμφωνα με την οποία ο θησαυρός της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων αποτελεί άνθρακες και προϊδεάζει για το συμπέρασμα της έρευνας λέγοντας ότι "η εμμονή στην πλήρη απελευθέρωση των Κυριακών φαντάζει περισσότερο «ιδεοληψία» αξιωματούχων με δεμένα χέρια, παρά «πολιτική» που βασίζεται στη γνώση της πραγματικής οικονομίας", όπως αναφέρει σε επιστολή που έστειλε προς τα μέλη της από κοινού με το σχετικό ερωτηματολόγιο…

Ούτε κουβέντα για την κυριακάτικη λειτουργία δεν θέλει να ακούσει η ομοσπονδία των ιδιωτικών υπαλλήλων, η οποία ήδη διοργάνωσε απεργιακές κινητοποιήσεις τις δύο τελευταίες Κυριακές, εκφράζοντας την καθολική της αντίδραση…

Όλα αυτά, δε, όταν μία στις τρεις επιχειρήσεις στην Αθήνα έβαλε λουκέτο στη διάρκεια της κρίσης, ένα μεγάλο μέρος, αν όχι η πλειονότητα των εμπόρων-καταστηματαρχών, έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές από πλευράς ασφαλιστικών εισφορών και ένας σημαντικός αριθμός εξ αυτών καταβάλλει τις αποδοχές των εργαζομένων με καθυστέρηση έως και πολλών μηνών ή τους πληρώνει ό,τι κρίνει σκόπιμο…

Κορωνίδα όλων αυτών μάλιστα είναι η παντελής απουσία ελέγχων εκ μέρους του κράτους, ιδίως την Κυριακή, που αποτελούν σήμερα το σημείο της έριδος…

Από αυτό το πραγματικό μπάχαλο, ποιος μπορεί να βγάλει άκρη;

Ποιος μπορεί να αποφανθεί αν μέσα από τις απεργιακές κινητοποιήσεις, την απουσία αγοραστικής δύναμης εκ μέρους των καταναλωτών, την αδυναμία σειράς εμπόρων να ανταποκριθούν στις μισθολογικές ή ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους και τα τόσα άλλα προβλήματα που κατατρέχουν σήμερα το λιανεμπόριο στην Ελλάδα, έχει λόγο ύπαρξης η κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων ή αν αυτή υποκρύπτει, όπως καταγγέλλουν οι «μικροί» της αγοράς την επιθυμία να επικρατήσουν μόνον οι «μεγάλοι», οδηγώντας τον κλάδο σε «συγκέντρωση»;

Φίλτατοι, από όλο αυτό το σκηνικό, κατά τα φαινόμενα, απουσιάζει η νηφαλιότητα…

Πίσω από όλη αυτήν την υπόθεση, υπάρχουν ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα, που αφορούν τόσο τους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης και την ελευθερία του να εργάζεσαι, όσο και το κατά πόσον όλοι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους βάσει του νόμου…

Θα ήταν τόσο έντονες οι διαμαρτυρίες εκ μέρους των υπαλλήλων αν ο νόμος τηρούνταν, όλοι πληρώνονταν στην ώρα τους και οι εισφορές καταβάλλονταν κανονικά;

Συνέδεσε κανείς το μέτρο της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων με μέτρα για την τόνωση της απασχόλησης, όπως έκαναν οι φίλτατοι Κύπριοι όταν και αυτοί το υιοθέτησαν;

Δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος ώστε να καταδειχθεί εάν το μέτρο είναι επιτυχές;

Η αγορά έχει τους κανόνες της, όπως αυτοί αποτυπώνονται στην προσφορά και τη ζήτηση, έχει τους νόμους του κράτους που διέπουν τη λειτουργία της και βεβαίως έχει και τη λογική της...

Όσο κι αν θέλει το υπουργείο Ανάπτυξης να επιβάλει τη λειτουργία των καταστημάτων 52 Κυριακές τον χρόνο σε όλη την επικράτεια, αν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη για αυτό, είναι προφανές ότι το μέτρο δεν θα προχωρήσει…

Αντίστοιχα, ακόμη κι όταν απαγορευόταν η κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων, σε τουριστικές περιοχές όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Ρόδος και αλλού τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και κανείς δεν μίλαγε…

Για αυτό, φίλτατοι, ηρεμήστε και δείτε ξανά όλο το έργο…

Αν το κράτος θέλει να «απελευθερώσει» μια αγορά, καλό θα ήταν να φροντίσει να τηρούνται οι νόμοι, κι αν η αγορά θέλει να δει προκοπή, καλό θα ήταν να αντιμετωπίσει την κρίση ως ευκαιρία και να βγάλει ένα κομμάτι ψωμί…

Από εκεί και μετά, είπαμε…. Όλα έχουν τη λογική τους, αρκεί να μπορούμε να τη δούμε.