Το ρημάξατε το ντενεκεδάκι!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία σαφή ομολογία ήττας προχώρησε χθες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με την -έστω πρόσκαιρη- υπαναχώρησή του από το αίτημα που διατυπώνει την τελευταία διετία σχετικά με την ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Έδωσε χρόνο και τόπο για την εξυπηρέτηση γερμανικών πολιτικών σκοπιμοτήτων, ενόψει των εθνικών εκλογών που θα διεξαχθούν εκεί τον Σεπτέμβριο, κλωτσώντας λίγο παραπέρα το ντενεκεδάκι της ελληνικής κρίσης.

Με την επίκληση του ενδεχόμενου αναζωπύρωσης της ελληνικής και ευρύτερης ευρωπαϊκής κρίσης σε περίπτωση που απείχε εντελώς από το πρόγραμμα και δεν εκταμιευόταν έτσι η τρέχουσα ελληνική δόση -γεγονός που ίσως οδηγούσε σε αθέτηση πληρωμών εκ μέρους της χώρας μας-, έδωσε το «πράσινο φως» σε μια μεσοβέζικη λύση, η οποία ουδέποτε έχει χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν σε ανεπτυγμένη χώρα.

Δια στόματος του εκπροσώπου του, Τζ. Ράις, το ΔΝΤ κατέστησε σαφές ότι εάν δεν υπάρξει άμεση συμφωνία με τους Ευρωπαίους για το χρέος, είναι διατεθειμένο να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, δίχως όμως οικονομική συμβολή.

Με άλλα λόγια, εμφανίστηκε πρόθυμο να παράσχει μια επίφαση νομιμοποίησης στους γερμανικούς ισχυρισμούς ότι το ΔΝΤ συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, εξυπηρετώντας έτσι τις σχετικές δεσμεύσεις της γερμανικής κυβέρνησης προς το κοινοβούλιο της χώρας της.

Όπως υποστήριξε χθες ο κ. Ράις, το βασικό ζητούμενο για το ΔΝΤ παραμένει μια συμφωνία η οποία θα βασίζεται σε δύο σκέλη: μεταρρυθμίσεις και ελάφρυνση χρέους, η οποία δεν χρειάζεται να είναι «προκαταβολική», αλλά θα πρέπει να είναι «ξεκάθαρη».

Απεμπόλησε όμως έτσι, αυτός ο διεθνής οργανισμός, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ασκήσει πίεση, σε μια κρίσιμη συγκυρία, για την ευόδωση του αιτήματος που ο ίδιος προβάλλει κατά την τελευταία διετία αναφορικά με την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Τη στιγμή κατά την οποία είναι σαφές ότι τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές παραμένουν ακόμη σε απαγορευτικά επίπεδα, η άρνηση του ΔΝΤ να συμμετάσχει με χρηματοδότηση στο ελληνικό πρόγραμμα συνιστά ένα νέο αρνητικό μήνυμα προς το διεθνές επενδυτικό κοινό σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Ταυτόχρονα, τερματίζει -τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες- την όποια ελπίδα ένταξης των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, δεδομένης της προϋπόθεσης που η ίδια έχει θέσει ως προς τη συμμετοχή του ΔΝΤ και άρα την εξασφάλιση όρων βιωσιμότητας του χρέους.

Η απόφαση του ΔΝΤ ως προς τον τρόπο συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα, όμως, αναδεικνύει ακόμη δύο μελανές πτυχές της κρίσης την οποία διανύει η χώρα μας.

Πρώτον, καθιστά σαφή για ακόμη μια φορά την απουσία βούλησης εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων μας, για την ουσιαστική αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος, έστω μέσω της περιγραφής μέτρων ελάφρυνσης του χρέους -με την επίκληση της απόφασης του Eurogroup του περασμένου Μαΐου-, τα οποία θα διασφάλιζαν τη βιωσιμότητά του και θα επέτρεπαν την ύπαρξη της σαφήνειας που ζητά το ΔΝΤ επί του ζητήματος αυτού.

Δεύτερον, καταδεικνύει το νέο πλήγμα που επέφερε στην αξιοπιστία μας η απειλή της κυβέρνησης ότι δεν θα εφαρμόσει τα επιπρόσθετα μέτρα και αντίμετρα που μόλις ενέκρινε το ελληνικό Κοινοβούλιο, σε περίπτωση μη συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.

Με την επίκληση ακριβώς αυτής της απειλής παρέχεται έδαφος σκλήρυνσης της στάσης των Ευρωπαίων εταίρων μας και εμμονής στην πιστή τήρηση των ήδη συμπεφωνημένων μέτρων (Eurogroup Μαΐου 2016) για το ελληνικό χρέος.

Μέτρα ναι μεν συμπαθή, που όμως δεν αρκούν, καθώς θα διατυπωθούν μετά το τέλος του προγράμματος, το καλοκαίρι του 2018, εμποδίζοντας έτσι τη δυνατότητα ταχύτερης εξόδου της Ελλάδας στις αγορές και άρα τερματισμού της κρίσης που διανύει.

Κατά τα λοιπά, ας «μείνουμε» με το σκέλος των μεταρρυθμίσεων.

Ούτως ή άλλως, τις ζητά τόσο το ΔΝΤ όσο και η… εθνική οικονομία.