Έξω πάμε καλά!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διετής και πλέον απομάκρυνση του κ. Α. Τσίπρα από την αντισυστημική ρητορική περί χορών στις αγορές και άλλων τινών, καθώς και ο φιλοεπιχειρηματικός λόγος που αναπτύσσει εσχάτως εμφανίζονται, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, να αποδίδουν καρπούς.

Η επίσκεψη του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμ. Μακρόν στην Ελλάδα, συνοδεία πολυμελούς ομάδος επιχειρηματιών, όπως και η αντίστοιχη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, όπου συναντήθηκε χθες με εκπροσώπους της εκεί επιχειρηματικής κοινότητας, αυτό καταδεικνύουν.

Είτε πρόκειται για την ολοκλήρωση της «στροφής προς τον ρεαλισμό», που άρχισε με τη σύναψη του τρίτου μνημονίου, είτε για κάτι λιγότερο, επί του παρόντος εμφανίζεται να πείθει, τουλάχιστον, σε επίπεδο εντυπώσεων.

Διότι, κακά τα ψέματα, ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι καλός «πωλητής», όπως εκ πείρας μπορεί να διαβεβαιώσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Αυτόν τον καιρό, δε, προτάσσει ένα ιδιαίτερα σαφές και -πιθανότατα- ελκυστικό αφήγημα: τη σταδιακή έξοδο από την κρίση, υπό την επωνυμία «Greek comeback», την πολιτική σταθερότητα, δεδομένου ότι πρεσβεύει οικονομικές αξίες που δεν αμφισβητούνται από τους κυριότερους πολιτικούς του αντιπάλους καθώς και ένα «ειδικό καθεστώς» προσέλκυσης σημαντικών επενδύσεων, με τον μανδύα της ειδικής ομάδας δράσης (Task force) που θα «ξεμπλέκει» τα πράγματα με την ελληνική γραφειοκρατία, αλλά και μία περίοδο φορολογικής σταθερότητας 12ετούς διάρκειας, για τις μεγάλες επενδύσεις.

Κατά πόσον τούτοι οι ισχυρισμοί μπορούν να επιβεβαιωθούν από τη μέχρι τώρα πορεία εγχειρημάτων όπως εκείνων που εκτυλίσσονται στις Σκουριές και το Ελληνικό ή με την επένδυση της BlackRock στον Κηφισό, είναι μάλλον αμφίβολο, αλλά τούτο εκφεύγει και της ευρύτερης συζητήσεως, η οποία κατά κύριο λόγο αφορά στον τίτλο «μάθαμε, αλλάξαμε και σας περιμένουμε».

Το αρνητικό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτή την αλλαγή εγχωρίως ακόμη να την απολαύσουμε.

Διότι στην Ελλάδα, η οικονομική πραγματικότητα, τόσο για τα εκατομμύρια των νοικοκυριών, όσο και για την επαγγελματική και επιχειρηματική κοινότητα, συνεχίζει να αφορά στην ανεργία, στην υπερφορολόγηση, στις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, στο αναποτελεσματικό δημόσιο, στους βασανιστικά αργούς ρυθμούς απονομής Δικαιοσύνης και τόσα άλλα που ακόμη μας κατατρέχουν.

Όταν, δε, οι όποιες «αλλαγές» προωθεί η κυβέρνηση, μέσω task force, 12ετούς φορολογικού καθεστώτος κ.λπ., αφορούν σε μεγάλες και σημαντικές επενδύσεις, τότε ποια μπορεί να είναι η τύχη των μικρότερων ή και μεσαίων επενδύσεων, οι οποίες αφορούν ποσοστό άνω του 85% της ελληνικής επιχειρηματικότητας;

Αυτή η συζήτηση, βέβαια, δεν διεξάγεται στο Σικάγο, όπου συναντήθηκε ο φίλτατος κ. Τσίπρας με εκπροσώπους της εκεί επιχειρηματικότητας, αλλά στην Ουάσινγκτον, όπου ο -επίσης φίλτατος- κ. Ευκλ. Τσακαλώτος συναντήθηκε με την κα Κ. Λαγκάρντ.

Το κύριο μήνυμα, δε, της μεγαλοαστής γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ προς τον Έλληνα υπουργό επί των Οικονομικών ήταν ένα: «τελειώνετε» και μάλιστα έως το τέλος του έτους, μπας και μπορέσουμε να μιλήσουμε με τους Ευρωπαίους για τα ουσιαστικά της υπόθεσής σας, που έχουν να κάνουν με το χρέος.

Βεβαίως, από αυτό το «τελειώνετε» έως το «αλλάξαμε», υπάρχει μία απόσταση, την οποία η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να καλύψει τάχιστα.

Διότι όσο παρατείνεται η συζήτηση για το «τελειώνετε», αργεί η ολοκλήρωση και εκείνης που αφορά το «αλλάξαμε», αφήνοντας έτσι αγεφύρωτο και το χάσμα μεταξύ εντυπώσεων και ουσίας.

Εάν, δε, κάποτε κινήσουν για τα μέρη μας και όλοι εκείνοι τους οποίους προσπαθεί να προσελκύσει στην πατρίδα μας ο φίλτατος κ. Τσίπρας, χρήσιμο θα ήταν να μην ανακαλύψουν ακόμη την ύπαρξη αυτού του χάσματος, διότι μπορεί να οδηγηθούν στην έξοδο μία ώρα αρχύτερα.

Επιλογή την οποία, αντίθετα, εμείς δεν έχουμε πάντα…