Απ’ τα λόγια στην… πράξη!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε λίγες ημέρες πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή η πρόταση των κοινοβουλευτικών ομάδων της συμπολίτευσης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής αναφορικά με την υπόθεση της Novartis, «…προκειμένου να ερευνηθεί η αρμοδιότητα της Βουλής να ασκήσει ή μη σχετικές διώξεις και σε αρνητική περίπτωση να επιβεβαιωθεί η διωκτική αρμοδιότητα της  ελληνικής Δικαιοσύνης», όπως καταλήγει το κείμενο της σχετικής πρότασης.

Η πρόταση -είναι δεδομένο- θα οδηγήσει στη σύσταση αυτής της επιτροπής, αντικείμενο της οποίας θα είναι η διερεύνηση όσων αδικημάτων σχετίζονται με τη συγκεκριμένη υπόθεση και δεν έχουν ήδη παραγραφεί, χάρη στον νόμο περί ευθύνης υπουργών, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι προτείνοντες βουλευτές. 

Με άλλα λόγια, ξεκινά σε λίγες ημέρες η διερεύνηση του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους», όπως έχει σπεύσει να το χαρακτηρίσει ο φίλτατος κ. Δ. Παπαγγελόπουλος, αναπληρωτής υπουργός της Δικαιοσύνης, και μία σειρά από αδικήματα σε επίπεδο υπουργών δεν πρόκειται καν να διερευνηθούν, καθώς έχει ήδη παρέλθει η λεγόμενη «αποσβεστική προθεσμία» που ορίζει το ελληνικό Σύνταγμα.

Αυτό, όμως, είναι το ελληνικό Σύνταγμα και αυτός ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Για την ακρίβεια, θα εξεταστεί εάν προκύπτουν ποινικές ευθύνες για τα εγκλήματα της δωροδοκίας, της δωροληψίας και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, για τους δυο πρώην πρωθυπουργούς και οκτώ πρώην υπουργούς που φέρονται ότι εμπλέκονται στην υπόθεση της Novartis.

Αντίθετα, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι οι προτείνοντες βουλευτές της συμπολίτευσης, έχουν παρέλθει και εμπίπτουν στην αποσβεστική προθεσμία του άρθρου 86 παρ. 3Σ τα εγκλήματα απιστίας, που ενδεχομένως διαπράχθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων, εκ μέρους των παραπάνω πολιτικών.

Αντίθετα με τα αδικήματα περί απιστίας, δε, που απαιτούν διαφορετικής υφής αποδεικτικό υλικό, εκείνα που σχετίζονται με το λεγόμενο «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος» απαιτούν στοιχειοθέτηση βάσει λογαριασμών -και των υπολοίπων τους- , μεταφορών χρημάτων και άλλων συναφών αποδεικτικών στοιχείων, για τα οποία ουδείς λόγος έχει γίνει έως τώρα, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας εκ της δικογραφίας.

Είναι ιδιαίτερα πιθανό, δε, στη λήξη των εργασιών αυτής της Προανακριτικής Επιτροπής να εκδοθούν διαφορετικά πορίσματα εκ μέρους της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, τα οποία να οδηγούν σε διαφορετικά συμπεράσματα, όπως έχουμε δει τόσες φορές να συμβαίνει κατά το παρελθόν σε αντίστοιχες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Με άλλα λόγια, τι μένει -επί της ουσίας- από αυτή την υπόθεση;

Ίσως ένα Ειδικό Δικαστήριο, εάν έτσι κρίνει η πλειοψηφία της Βουλής, και ίσως μία ενδεχόμενη παραπομπή ενός τμήματος της υπόθεσης Novartis -εκείνου που σχετίζεται με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος- για περαιτέρω διερεύνηση από την τακτική Δικαιοσύνη.

Έως ότου, όμως, αποσαφηνιστούν αυτά τα δύο «ίσως», μένει η τερατώδης άχλη ερωτημάτων και αναπόδεικτων κατηγοριών σχετικά με δέκα πολιτικά πρόσωπα καθώς και πολιτικές ιαχές που ήδη διατυπώνονται εκατέρωθεν.

Για πολιτικές διώξεις κάνει ευθέως λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και για «κυβίστηση» στις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί του Μακεδονικού, με στόχο τη συγκάλυψη των πρακτικών της, κάνει λόγο ο Αλέξης Τσίπρας.

Όλα αυτά, δε, όταν το διακύβευμα δεν είναι μόνον η διαλεύκανση του μεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία του ελληνικού κράτους, κατά τον χαρακτηρισμό Παπαγγελόπουλου, αλλά κυριότερα, η ακεραιότητα και η λειτουργία των θεσμών στην πατρίδα μας.

Ε, λοιπόν, προφανώς, δεν αρκούν όλα αυτά.

Εάν δεν υπάρξει απόλυτο φως, τόσο στην ίδια την υπόθεση, όσο και στις μομφές περί σκευωρίας, το μόνο με το οποίο θα απομείνουμε θα είναι μία ομολογία ήττας. Θα είναι η απόλυτη επιβεβαίωση της συνταγματικής ανεπάρκειας της χώρας μας και ο διασυρμός κάθε έννοιας κράτους δικαίου σε αυτόν τον τόπο.

Το αντέχουμε, για ακόμη μία φορά;