Ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αθανάσιος Σκορδάς δήλωσε χθες ότι οι τιμές δεν πέφτουν με νεροπίστολα και σφενδόνες, αλλά χρειάζονται μεταρρυθμίσεις.
Αναμφισβήτητα έχει δίκιο.
Πριν όμως οφείλουμε να πούμε ότι η εικόνα που προκύπτει από την έκθεση για την εξέλιξη των τιμών το 2013, που έδωσε χθες στη δημοσιότητα το ΥΠΑΝ, είναι ενθαρρυντική. Ο πληθωρισμός ήταν αρνητικός και ίσος με 1,71% το 2013 για πρώτη φορά από το 1967 και είναι ο χαμηλότερος που έχει καταγραφεί από το 1959, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πτώση συνοδεύθηκε από μείωση των τιμών στις 9 από τις 12 υποκατηγορίες αγαθών και υπηρεσιών που αποτελούν τον Γενικό Δείκτη Καταναλωτή (ΓΔΚ) για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Θα λέγαμε ότι πιο σημαντικό γεγονός είναι η ταχύτερη αποκλιμάκωση των τιμών καταναλωτή τα τελευταία τρίμηνα του 2013 όπου η ύφεση αποκλιμακώνεται. Κι αυτό γιατί δείχνει ότι η συμπίεση της ζήτησης ίσως δεν έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο, όπως στο παρελθόν, στη μείωση των τιμών, ενώ αντίθετα βοήθησαν κάποιες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες, π.χ. το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή.
Από την άλλη πλευρά, η μείωση του μέσου επιπέδου τιμών καταναλωτή, δηλαδή ο αποπληθωρισμός, έχει επίπτωση στη δυναμική του δημοσίου χρέους. Κοινώς, δεν βοηθά στη μείωση του λόγου χρέους ως προς το ΑΕΠ όπως επισήμανε χθες η εβδομαδιαία έκθεση της Eurobank για την οικονομία.
Υπάρχει λοιπόν ένα ζήτημα.
Ο κ. Σκορδάς του ΥΠΑΝ, η κυβέρνηση και τα νοικοκυριά θέλουν να συμπιεσθούν περαιτέρω οι τιμές για να καταπολεμηθεί η ακρίβεια, όμως ο αποπληθωρισμός δημιουργεί πρόβλημα στο μέτωπο του χρέους.
Καλές λοιπόν οι μεταρρυθμίσεις που συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση των τιμών, αλλά έχουν ένα όριο.
Το κόστος για την εξυπηρέτηση του χρέους.