Πληροφοριοδότες του Χαμαιλέοντος επιμένουν εσχάτως ότι αρκετοί τραπεζίτες (η λέξη αυτή ενδεχομένως τίθεται και εντός... εισαγωγικών), καταφεύγουν έως και σε... δεήσεις προς ανωτέρας δυνάμεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια της τύχης προς όφελος ορισμένων επιχειρηματιών.

Και τούτο, καθώς οι συγκεκριμένοι τραπεζίτες έχουν βρεθεί σε εξαιρετικά δυσμενή θέση έναντι εξίσου... συγκεκριμένων ”πελατών” τους, εξαιτίας των πιστώσεων που απλόχερα τους παρείχαν την εποχή της χρηματιστηριακής - και της... παρα-χρηματιστηριακής για να είμεθα ακριβολόγοι- ευφορίας.

Ναι δεν διαβάσατε λάθος, δυσμενής είναι η θέση των τραπεζιτών (εντός και εκτός εισαγωγικών) που δάνεισαν χρήματα, απλόχερα και με... χάρτινες ή ανύπαρκτες εγγυήσεις, κι όχι των πελατών που τα χρωστάνε, συνήθως ως εταιρίες και μάλιστα ανώνυμες!!!

Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί ως εξής. Ο πελάτης ζητά πρόσθετες ενισχύσεις για να επιβιώσει και να πληρώσει- σε κάποια στιγμή- τα χρέη του. Η τράπεζα θέλει δεν θέλει, αναγκάζεται να του δώσει μία ακόμη... ανάσα, διότι αν σκάσει ο πελάτης, θα μείνει με τα... κουρελόχαρτα.

Κι έναντι αυτής της... ανάσας, λαμβάνει κι άλλα οιωνεί... κουρελόχαρτα, ή έστω και μερικά μερίδια αμοιβαίων, στις καλύτερες δε των περιπτώσεων και κάποια ακίνητα, εάν βεβαίως υπάρχουν και είναι...διαθέσιμα από τους βασικούς μετόχους του... πελάτη!!!

Οσο για τον πελάτη, αρκεί να θυμάται τη γνωστή ρήση ”ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος”, κι έχει ο Θεός!!!!