Ομολογουμένως, το τελευταίο διάστημα έχει υπάρξει σημαντικό έργο από την πλευρά των Αρχών του χρηματιστηρίου και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς σε ό,τι αφορά τον εντοπισμό –και την αρχική αντιμετώπιση- διαφόρων ”παραβατικών” ή τέλος πάντων ανάρμοστων στην αγορά συμπεριφορών.

Ωστόσο, παρατηρείται και ένα άλλο φαινόμενο. Από τη στιγμή που θα ανασταλεί η διαπραγμάτευση μιας εταιρίας, τα γεγονότα που την αφορούν αρχίζουν να περνούν απαρατήρητα!

Για να το πούμε πιο σχηματικά, είναι σαν οι εταιρίες αυτές, κατόπιν αυτού του γεγονότος, να ”πετούν” κάτω από το ”ραντάρ” των αρχών και να γίνονται… αόρατες.

Κάτι σαν αεροπλάνα… ”Στελθ”!

Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την αναστολή δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος για τις συναλλαγές της μετοχής και τη λειτουργία της αγοράς.

Ωστόσο, η αντιμετώπιση αυτή είναι κοντόφθαλμη και αδικεί κατάφωρα όσους επενδυτές έχουν ήδη επενδύσει σε τέτοιες μετοχές και βλέπουν την περιουσία τους να γίνεται… ”ταπετσαρία” (για να δανειστούμε μια έκφραση από την εποχή που οι μετοχές είχαν υλική μορφή)!

Πέραν αυτού, δίδεται έτσι η εντύπωση ότι η αναστολή διαπραγμάτευσης αποτελεί τελικά ”ταφόπλακα” για τα συμφέροντα των επενδυτών και… ”παραβάν” για την προκάλυψη εκείνων που έφεραν εξαρχής τις εταιρίες στην κατάσταση της αναστολής.

Αυτή είναι η εντύπωση που θέλουν οι Αρχές να δίδεται στους επενδυτές;