Πολύ σημαντικές είναι οι διεργασίες που γίνονται το τελευταίο διάστημα στον ευρύτερο τραπεζικό χώρο.

Το καζάνι βράζει, καθώς τα περιθώρια για τους μικρούς παίκτες στενεύουν, ενώ και οι μεγάλοι ψάχνουν να βρουν ποιο ρόλο θα παίξουν.

Κι αυτό καθώς οι ίδιοι οι τραπεζίτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ρητό ”το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό” ισχύει σε όλες τις… κατηγορίες (από ”φτερού” έως και ”βαρέων βαρών”), και όχι μόνον στην Ελλάδα!

Αυτά που παρακολουθούμε να γράφονται το τελευταίο διάστημα δεν αποτελούν παρά τον… ατμό που βγαίνει από το καζάνι.

Κι ο ατμός ενίοτε… θολώνει πραγματικά υφιστάμενες καταστάσεις (μειώνοντας τεχνηέντως την ορατότητα) και ενίοτε χρησιμεύει ως… ”προπέτασμα” για να μη ΦΑΝΟΥΝ οι πραγματικές καταστάσεις.

Το βέβαιο είναι ότι σύντομα θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις που σε ορισμένες περιπτώσεις θα προκαλέσουν (θετική) έκπληξη και θα εντείνουν τις προσδοκίες για τον κλάδο.

Κατά συνέπεια η προσεκτική επένδυση σε επιλεγμένες τραπεζικές μετοχές θα είναι ”must” και το 2006.

Σχεδόν εξίσου βέβαιο είναι επίσης ότι όσες τράπεζες είναι αδύναμες από πλευράς πραγματικών οικονομικών στοιχείων (ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο -ελάχιστα γνωστός στους πολλούς- βαθμός ρευστοποίησης των παρουσιαζόμενων στοιχείων του ενεργητικού μιας τράπεζας) δεν θα βρουν εταίρους όχι με διεθνή αλλά ούτε με… εθνική ακτινοβολία.

Το πιθανότερο είναι (θυμηθείτε το αυτό) ότι θα καταλήξουν σε αμφιβόλου ”πατρότητας” σχήματα, μέσω των οποίων απλώς θα παραταθεί η διάρκεια ζωής τους, έως ότου (ευσχήμως κατά προτίμηση) να… λήξει!

Στην πράξη, λοιπόν, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, τόσο στην επιλογή ποιοτικών τραπεζικών εταιριών, όσο και στις αποτιμήσεις τους, που στη σημερινή Σοφοκλέους σε ορισμένες περιπτώσεις (που δεν είναι μία ή δύο) υπερίπτανται του... γηπέδου!

Διότι στην πορεία θα αποδειχτεί ότι και πάλι υπήρξαν οι συνήθεις… εύπιστοι που αγοράζουν ”στα ψηλά” λαμβάνοντας ”φύκια” αντί… μεταξωτής κορδέλας και μετά (κατόπιν εορτής) σκέπτονται αν πρέπει να πωλήσουν, όντας πλέον εγκλωβισμένοι ”στα χαμηλά”.