Οι ελπίδες στην ποσοτική χαλάρωση

Η «ποσοτική χαλάρωση» ήταν μυστήριο για όλους, εκτός από τους πολύ διαβαστερούς οικονομολόγους, μέχρι να διαφανούν, πέρυσι, τα μηδενικά επιτόκια. Σήμερα είναι η τελευταία ελπίδα των κεντρικών τραπεζιτών.

Δημοσιεύθηκε: 9 Μαρτίου 2009 - 07:53

Η «ποσοτική χαλάρωση» υπήρξε ένα μυστήριο για όλους εκτός από τους πολύ διαβαστερούς οικονομολόγους, μέχρι που τα μηδενικά επιτόκια άρχισαν να διαφαίνονται στον ορίζοντα, πέρυσι. Οι ρυθμιστές ανά τον πλανήτη εναποθέτουν τώρα τις ελπίδες τους στη δυνατότητα της ποσοτικής χαλάρωσης να συμπληρώσει τις παραδοσιακές δημοσιονομικές στηρίξεις, για να τονώσει τη ζήτηση.

Έστω κι αν η δυνατότητα αύξησης της προσφοράς χρήματος δείχνει να αξίζει μια προσπάθεια, ελάχιστοι πιστεύουν αληθινά ότι θα αποδώσει. Υπάρχουν τρία μεγάλα προβλήματα με τις κεντρικές τράπεζες που αγοράζουν μη αποστειρωμένα χρηματοοικονομικά ενεργητικά.

Το πρώτο είναι οι στόχοι. Η ομαλή διαδικασία για τις διαμορφώσεις των επιτοκίων βασίζεται στην επίδραση δεδομένων στην ανάπτυξη και στον πληθωρισμό. Έτσι, δίνεται ένα πλαίσιο στο οποίο μπορεί να γίνει πρόβλεψη για τις διαμορφώσεις των επιτοκίων. Η ποσοτική χαλάρωση, όμως, είναι μπέρδεμα. Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχουν και σαφείς στόχοι. Αλλά βασισμένοι σε τι; Η στόχευση μεγεθών όπως η προσφορά χρήματος, ο τραπεζικός δανεισμός (όπως έκανε η Ιαπωνία) ή οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων επιτοκίων είναι επίφοβη.

Ακόμη και με στόχους, το δεύτερο πρόβλημα είναι να αποσαφηνιστεί ακριβώς πόση ποσοτική χαλάρωση χρειάζεται. Για παράδειγμα, το εάν η αύξηση της κυκλοφορίας χρήματος θα αυξήσει το εισόδημα εξαρτάται από αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν «εμβέλεια» χρήματος. Εάν όσοι πωλούν ενεργητικά στην κεντρική τράπεζα απλώς βάλουν τα έσοδά τους στην άκρη, για παράδειγμα, η δυνητική τόνωση από την αύξηση χρήματος θα είναι μικρή. Είναι κρίσιμο λοιπόν να είναι γνωστή η εμβέλεια του χρήματος. Είναι όμως και πολύ δύσκολο να γίνει.

Το τελευταίο πρόβλημα είναι η επιλογή των ενεργητικών που θα αγοραστούν. Όπως έδειξε η Τράπεζα της Αγγλίας την περασμένη εβδομάδα, οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες επιλέγουν κρατικά ομόλογα. Αυτά όμως τείνουν να ανήκουν σε χρηματοοικονομικούς οίκους, όχι σε προβληματικές εταιρίες και νοικοκυριά, που χρειάζονται περισσότερο τα χρήματα. Επιπλέον, τα κρατικά ομόλογα απολαμβάνουν ήδη υπερ-ρευστότητα.

Θα ήταν καλύτερο οι κεντρικές τράπεζες να ανταλλάξουν ρευστό με λιγότερο ρευστά στοιχεία, όπως εμπορικά ομόλογα. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι με τέτοιες αγορές θα εκλείψει η έκπτωση ρευστότητας, δίνοντας στην κεντρική τράπεζα τουλάχιστον μια καλή ευκαιρία να πάρει πίσω τα λεφτά της, όταν η κατάσταση επιτέλους βελτιωθεί αρκετά ώστε να πωλήσει πάλι.

© The Financial Times Limited 2009. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation