Η μεγάλη συζήτηση για το μέγεθος των τραπεζών

Το να κρίνουμε από το μέγεθος και μόνο δεν είναι καλή τακτική στο βασίλειο των ζώων -ένα από το πιο δολοφονικά πλάσματα στη φύση είναι ένας μικροσκοπικός βάτραχος. Κάτι ανάλογο ισχύει στον χρηματοοικονομικό κόσμο.

Δημοσιεύθηκε: 19 Φεβρουαρίου 2010 - 08:03

Η μεγάλη συζήτηση για το μέγεθος των τραπεζών

Το να κρίνουμε από το μέγεθος και μόνο δεν είναι καλή τακτική στο βασίλειο των ζώων. Ένα από το πιο δολοφονικά πλάσματα στη φύση είναι ένας μικροσκοπικός βάτραχος με κεντρί.

Η σοφία της χρήσης του μεγάλου μεγέθους ως σημείου αναφοράς είναι αμφιλεγόμενη και στον χρηματοοικονομικό κόσμο. Αφού όμως οι ρυθμιστικές αρχές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού εμφανίζονται αποφασισμένες να το κάνουν, αξίζει να αναρωτηθούμε πότε γίνεται κακό το μεγάλο και για ποιους το μεγάλο συνιστά κίνδυνο.

Ας υποθέσουμε ότι οι ρυθμιστές θα θελήσουν να αποτιμήσουν το απόλυτο μέγεθος μιας τράπεζας ή το μέγεθος σχετικά με την οικονομική παραγωγή, αντί για τον υπολογισμό της κερδοφορίας, των καταθέσεων ή της συνολικής χρηματοδότησης.

Ακόμα κι έτσι, τονίζει η JP Morgan, υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ποικιλίας. Οι λογιστικές διαφορές σχετικά με το δίκτυο παραγώγων μπορεί να διογκώσει υπερβολικά το μέγεθος των ευρωπαϊκών τραπεζών σε σχέση με τις εθνικές οικονομίες τους, εν συγκρίσει με τις αμερικανικές ανταγωνιστικές.

Τα μέτρα για τα risk-weighted ενεργητικά είναι πάρα πολύ διαφορετικά, τόσο ανάμεσα στα κράτη όσο ακόμη και μέσα στις διαφορετικές ρυθμιστικές αρχές.

Οπότε, είναι παράξενο που δεν γίνεται ακόμη συζήτηση για διακρατική συνεργασία στις αποφάσεις. Ακόμη και η Federal Deposit Insurance Corporation, που δραστηριοποιείται έντονα στην κατάλυση αμερικανικών τραπεζών, έχει μικρή πείρα στη διεθνή έκθεση.

Στην πραγματικότητα, τονίζει ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τα μυωπικά διεθνή μέτρα αυξάνονται διαρκώς. Στη θεωρία, μια συμφωνία ότι κάθε χώρα θα διαχειριζόταν το μερίδιό της στα ενεργητικά μιας μεγάλης τράπεζας που κατέρρεε θα μείωνε το βάρος της "πατρίδας" του έθνους.

Στην πραγματικότητα, οι διεθνείς επιχειρήσεις συνοδεύονται από υψηλή διαδραστικότητα και από κινδύνους μετάδοσης - συν ότι οι ξένες κυβερνήσεις θα κόπτονταν να βοηθήσουν στην κατάλυση ενός οίκου στον οποίο δεν έχουν εποπτεία. Καθώς οι προσπάθειες εθνικών μεταρρυθμίσεων μένουν στάσιμες, η διεθνής εναρμόνιση παραμένει μακρινό όνειρο.

© The Financial Times Limited 2010. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation