Τα ...μεταλλεία του διαστήματος

Κανείς δεν πληρώνει για κάτι που είναι μόνο χρήσιμο. Το χρήμα βγαίνει από πράγματα που είναι και χρήσιμα και σπάνια.

Η σχιστολιθική επανάσταση, για παράδειγμα, έχει βάλει τις ΗΠΑ σε τροχιά ενεργειακής αυτάρκειας κι έχει τονώσει την αμερικανική μεταποίηση αλλά υπονόμευσε τις τιμές του φυσικού αερίου.

Γι'αυτό κι έχει κάτι το αυτοκαταστροφικό η επιθυμία να εξασφαλίσουμε πολύτιμα μέταλλα από το διάστημα. Τα κοιτάσματα πλατίνας τα οποία βρέθηκαν σε μετεωρίτες που έπεσαν στην Γη, υποδεικνύουν ότι ορισμένοι μεγάλοι αστεροειδείς (με διάμετρο 500 χλμ) που βρίσκονται στο διάστημα, ενδεχομένως να περιέχουν τα διπλάσια αποθέματα απ'όσα έχουμε εντοπίσει στον πλανήτη μας. Τα πιθανά αποθέματα σιδηρομεταλλεύματος μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερα. Οι μεγάλες μεταλλευτικές, όπως η Rio Tinto, θα έπρεπε να τρέμουν στην σκέψη ότι μπορεί να έλθουν αυτά τα αποθέματα στον πλανήτη μας κάποια μέρα.

Και η η προοπτική να γίνει κάτι τέτοιο δεν ανήκει αποκλειστικά στην σφαίρα του φανταστικού. Η Planetary Resources συγκεντρώνει κεφάλαια για να αναπτύξει τεχνολογίες εξορύξεων σε αστεροειδείς. Ο Larry Page, ο Eric Schmidt της Google καθώς και ο Richard Branson είναι όλοι επενδυτές. Μια άλλη εταιρία, η SpaceX, αναπτύσσει πύραυλο που θα εκτοξεύσει το 2014, με τον οποίο θα μειωθεί το κόστος μεταφοράς ενός κιλού εξοπλισμού προς το διάστημα στα 2.200 δολάρια –δηλαδή το ένα πέμπτο σε σύγκριση με την χρήση παραδοσιακών συστημάτων.

Ο οίκος Bernstein εκτιμά ότι το κόστος ανάπτυξης ενός διαστημικού ορυχείου θα είναι περίπου 150 δισ. δολ. –όσο και το κόστος κατασκευής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, η υποδομή του οποίου ζυγίζει σχεδόν 450 τόνους. Δεν είναι τρελό ποσό, αν σκεφτούμε ότι οι ΗΠΑ δαπανούν κάθε χρόνο 140 δισ. δολ. στους κλάδους πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως γράφει η Credit Suisse.

Σύμφωνα με χονδρικές εκτιμήσεις, ένας αστεροειδής πλάτους 8 μέτρων (του μεγέθους δηλαδή που η σημερινή αποστολή της Nasa θέλει να βάλει σε τροχιά γύρω από την σελήνη ως το 2030), θα περιέχει 5% πλατίνα ή 10 εκατομμύρια ουγκιές. Με τις σημερινές τιμές, θα αξίζει περίπου 14 δισ. δολάρια –μια μικρή αμοιβή σε σχέση με την κλίμακα της επένδυσης.

Πολύ πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτό το μέγεθος αντιστοιχεί με 1,5 φορά την ετήσια προσφορά πλατίνας, όπως τονίζει η Bernstein. Ένα τέτοιο επίπεδο προσφοράς θα έστελνε στα τάρταρα την τιμή της πλατίνας. Κι αυτή, δεν είναι μια καλή επιχειρηματική πρόταση.

Η Planetary Resources δεν είναι η μόνη. Οι μεγάλες μεταλλευτικές που συνεχίζουν να επενδύουν στην αύξηση της προσφοράς σιδηρομεταλλεύματος, παρά τις προβλέψεις αποδυνάμωσης της ζήτησης, θα πρέπει να κάτσουν και να σκεφτούν την μεγάλη δύναμη που έχει η σπανιότητα. 

© The Financial Times Limited 2013. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation