Ολομέτωπη επίθεση Facebook κατά της Ε.Ε.

Tο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, το οποίο ξεκίνησε το 1957 με την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, και ο παγκόσμιος ιστός, που ξεκίνησε με μια λάμψη στα μάτια ενός ερευνητή σωματιδιακής φυσικής, θεμελιώνονται στην ίδια ισχυρή αρχή: γκρεμίστε τα φράγματα που χωρίζουν τους ανθρώπους και η ζωή θα γίνει πιο παραγωγική.

Κάποιες αρχές της Ε.Ε. όμως φαίνεται ότι έχουν ξεχάσει αυτή τη θέση. Κάνοντας όλο και πιο δύσκολο το να ανοίξει κανείς μια διαδικτυακή επιχείρηση, απειλούν να καταστήσουν την Ευρώπη λιγότερο παραγωγική και το διαδίκτυο λιγότερο χρήσιμο. Η πρόσφατη εμπειρία του Facebook στην Ευρώπη αποτελεί ένα ανησυχητικό παράδειγμα.

Όταν εγκαταστήσαμε την ευρωπαϊκή μας έδρα στην Ιρλανδία πριν από πέντε χρόνια, περάσαμε μήνες απαιτητικών τεχνικών ελέγχων από τις αρχές προστασίας δεδομένων εδώ, αρχές οι οποίες είναι επιφορτισμένες με την εφαρμογή του νόμου προστασίας δεδομένων της Ε.Ε. Αρχικά, όταν σε άλλες χώρες εκφράζονταν ανησυχίες για τις υπηρεσίες μας, οι εκεί ελεγκτικοί μηχανισμοί εργάζονταν μαζί με τις ιρλανδικές αρχές προκειμένου να τις επιλύσουν.

Αυτός είναι κι ο προβλεπόμενος τρόπος λειτουργίας των ευρωπαϊκών κανονισμών: αν μία επιχείρηση εφαρμόζει ορθά τους κανονισμούς στη χώρα όπου βρίσκεται, μπορεί να λειτουργεί σε όλη την Ε.Ε.

Τελευταία όμως, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ρήγματα σε αυτό το κοινό κανονιστικό πλαίσιο. Οι εθνικοί ελεγκτές σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένων του Βελγίου και της Ολλανδίας, φαίνεται πως έχουν ξεκινήσει πολλές και αλληλεπικαλυπτόμενες έρευνες για το Facebook, ανακινώντας μάλιστα βασικά ερωτήματα για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι υπηρεσίες μας.

Ως αποτέλεσμα, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημαίνει επιστροφή στις εθνικές νομοθεσίες. Αν δηλαδή επιτραπεί να ισχύσει αυτή η τακτική, δε θα είναι πια αρκετό να συμμορφώνεται κανείς με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Οι επιχειρήσεις θα πρέπει αντιθέτως να συμμορφώνονται με τις 28 ανεξάρτητες και μεταβαλλόμενες εκδοχές της. Και θα έπρεπε να προβλέπουν την πρακτική εφαρμογής σε κάθε χώρα.

Ωστόσο, ακριβώς για να αποφευχθεί αυτό το βάσανο δημιουργήθηκε η Κοινή Αγορά. Αν ένα αυτοκίνητο που κατασκευάζεται στη Γερμανία ή στη Γαλλία χρειαζόταν να ακολουθεί διαφορετικές τεχνικές προδιαγραφές στην Πολωνία ή στην Ισπανία, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων στην Ευρώπη θα αντιμετώπιζαν σοβαρά εμπόδια. Η BMW, η Jaguar και η Renault ίσως να μην ήταν τόσο επιτυχημένες όσο στην πραγματικότητα είναι.

Κάτι τέτοιο δε θα ήταν ούτε προς το συμφέρον των καταναλωτών. Το κόστος του να πουλά κανείς σε μια διαφορετική αγορά θα αυξανόταν και κάποιες εταιρίες δε θα ήταν πρόθυμες να το αναλάβουν. Το γεγονός, έτσι, ότι υπάρχουν κοινοί κανόνες στην Ε.Ε. έχει δώσει στους Ευρωπαίους εργαζομένους περισσότερη ευμάρεια και στους καταναλωτές περισσότερες επιλογές.

Για τις εταιρίες στο διαδίκτυο η εφαρμογή της εκάστοτε εθνικής νομοθεσίας θα έθετε επίσης σοβαρά εμπόδια. Τα έξοδα του Facebook θα αυξάνονταν και οι καταναλωτές στην Ευρώπη θα παρατηρούσαν ότι οι νέες του υπηρεσίες θα καθυστερούσαν να φτάσουν σε αυτούς, αν τελικά έφταναν ποτέ. Τα μεγαλύτερα θύματα μιας τέτοιας κατάστασης θα ήταν όμως οι μικρότερες ευρωπαϊκές εταιρίες. Η επόμενη μεγάλη καινοτομία, η επόμενη μεγάλη επιχείρηση μπορεί να μη δει ποτέ το φως του ήλιου.

Γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι το να ιδρύσει κανείς μια εταιρία από το μηδέν είναι ήδη αρκετά δύσκολο. Και αν υιοθετηθεί τελικά νομοθεσία σε εθνικό επίπεδο, αυτό θα μπορούσε να σταματήσει τις νέες μικρές επιχειρήσεις πριν αυτές καν αρχίσουν. Σε καιρούς όπου η Ευρώπη επιζητεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να αναπτύξει την οικονομίες της, οι επιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές.

Είναι λοιπόν απογοητευτικό το ότι μία ομάδα κρατικών θεσμών στην Ε.Ε., οι οποίοι αντλούν την εξουσία τους σε μεγάλο βαθμό από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, προβαίνουν σε ενέργειες οι οποίες υπονομεύουν το ευρωπαϊκό μοντέλο – για να μην αναφέρουμε ότι δυνητικά ζημιώνουν την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Οι εθνικές αρχές έχουν δικαίωμα να διαφοροποιούνται στο πώς θα πρέπει να εφαρμόζεται η νομοθεσία για το Facebook και άλλες διαδικτυακές εταιρίες. Αλλά το να αγνοούν το με τόσο κόπο συμφωνημένο ευρωπαϊκό πλαίσιο κανόνων, και να οικειοποιούνται την εξουσία που αυτό το πλαίσιο εξασφαλίζει στις ιρλανδικές αρχές, δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα. Ο απλούστερος τρόπος για να λυθούν αυτές οι διαφορές είναι η συνεργασία των εκάστοτε εθνικών αρχών, όπως άλλωστε έχει γίνει αποτελεσματικά και στο παρελθόν.

Κι αυτό είναι σίγουρα μια καλύτερη προσέγγιση από το να κατακερματίζεται η ευρωπαϊκή κοινή αγορά και να κατασπαταλώνται πόροι, για να ξεκινούν ανεξάρτητες έρευνες πάνω σε θέματα τα οποία έχουν ήδη και εξονυχιστικά διερευνηθεί.

© The Financial Times Limited 2015. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation