Επιμελητήρια: Η επιστολή Κορκίδη και η... αμαρτία της επιλογής

Για το θέμα των συνδρομών των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια έχουμε αναφερθεί πρόσφατα, μετά και την υποστήριξη 185 βουλευτών για επαναφορά της (υπό κατάργηση από 1/1/15) υποχρεωτικής πληρωμής.

Ο Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, Βασίλης Κορκίδης, με επιστολή του στις 23/7 προς τον Πρωθυπουργό και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες ζητά την καθιέρωση «εύλογης αμοιβής επιμελητηριακής υποστήριξης επιχειρήσεων». Θα μπορούσε και να συμπτύξει τις πέντε λέξεις σε μία (συνδρομή) και να είναι απολύτως σαφής χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει σε λογοτεχνισμούς.

Προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβαστεί από όλους η συγκεκριμένη επιστολή, γιατί περιέχει πολλά θέματα, τα οποία αξίζουν σχολιασμού αλλά και αποκωδικοποίησης των βαθύτερων μηνυμάτων τους.

Σχόλιο αριθμός 1 – Στις 20/7 είναι νωρίς, στις 22/7 είναι αργά

Η επιστολή ξεκινά με την περήφανη διαπίστωση ότι ολοκληρώθηκε στις 21/7 (καταληκτική ημερομηνία) η διαδικασία καταχώρησης των αιτήσεων «πράξεων και στοιχείων Ανωνύμων Εταιρειών... χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και καθυστερήσεις».

Θα πρέπει κάποιος να γνωρίζει όλο το ιστορικό της υπόθεσης για να καταλάβει την αναφορά. Θυμίζουμε λοιπόν ότι φέτος, σχεδόν όλες οι ΑΕ πραγματοποίησαν συνελεύσεις 30/6 και κατέθεσαν τα δικαιολογητικά στις 21/7 στο ΓΕΜΗ, που λειτουργεί στα επιμελητήρια (με εξαίρεση τις εισηγμένες), γιατί είχε ψηφιστεί νόμος που προέβλεπε νομοθετικό τέλος στο τέλος δημοσίευσης (€289) ρητά στις 20/7/2014.

Όμως κανείς από όσους συνέταξαν ή ψήφισαν το νομοσχέδιο δεν είδε στο ημερολόγιο ότι 20/7/14 είναι Κυριακή και έτσι αναγκάστηκε το υπουργείο Ανάπτυξης με εγκύκλιο να διευκρινίσει ότι ακολουθώντας τον Αστικό Κώδικα η καταληκτική ημερομηνία μετατίθεται την επόμενη εργάσιμη Δευτέρα 21/7/14. Συνεπώς όσοι κατέθεταν νωρίτερα από τις 21/7 πλήρωναν τέλος (επιτρεπόταν μετά πληρωμή φυσικά), ενώ όσοι κατέθεταν αργότερα ήταν εκπρόθεσμοι. Για όλα αυτά έχουμε αναφερθεί αναλυτικά (και λίγο προφητικά αλλά με μεγάλη βεβαιότητα).

Σχόλιο αριθμός 2 – Θα πρέπει να μας δοξάζετε αν κάνουμε την δουλειά μας

Ευλογώντας τα γένια του επιμελητηρίου στο οποίο προεδρεύει ο επιστολογράφος συνεχίζει: «η ολοκληρωμένη διεκπεραίωσή τους οφείλεται κατά μείζονα λόγο, τόσο στις άοκνες προσπάθειες του προσωπικού του Επιμελητηρίου μας, όσο και στην κατάλληλη προετοιμασία των Υπηρεσιών του, ώστε να μην υπάρξει, εν τέλει, κανένα πρόβλημα κατά τη συναλλαγή. Η Υπηρεσία μας παρέμεινε ανοιχτή, έως αργά το απόγευμα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν, όλοι όσοι προσήλθαν». Γιατί χρειάστηκαν ειδικά ωράρια και προσπάθεια (βλέπε σχόλιο 1).

Το γιατί θα πρέπει να δοξάζονται όσοι ολοκληρώνουν προβλεπόμενες διαδικασίες θα παραμείνει ανεξήγητο στους τρίτους, αν και έχουμε τοπική ανοσία από τέτοιες αυτοβραβεύσεις.

Σχόλιο αριθμός 3 – Η επιλογή είναι αμαρτία

Συνεχίζουμε: «Η εγγραφή των επιχειρήσεων σε ένα Επιμελητήριο, διεθνώς, και ιδιαίτερα σε θέματα διεθνούς εμπορίου, αποτελεί κριτήριο ελέγχου της αξιοπιστίας και φερεγγυότητας των επιχειρήσεων». Αρχίζουμε να μπαίνουμε στην ουσία. Για να έχουν εύλογες (ή παράλογες ή ποσοστιαίες ή ότι άλλες αμοιβές θέλετε) τα επιμελητήρια πρέπει να έχουν μέλη. Είναι αλήθεια ότι διεθνώς οι επιχειρήσεις είναι συνήθως μέλη επιμελητηρίων, αλλά αυτό είναι προαιρετικό. Κανείς δεν τους κάνει μία πρόταση που δεν μπορούν να αρνηθούν.

Σχόλιο αριθμός 4 – Η επιλογή είναι αμαρτία

Της επιστολής συνέχεια: «Εάν πάψει η λειτουργία των Επιμελητηρίων, η Πολιτεία θα απωλέσει έναν ουσιαστικό Σύμβουλο, που δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και οι επιχειρήσεις θα στερηθούν έναν πολύτιμο Συνεργάτη. Το δε σχετικό κενό, που θα προκύψει, είναι δεδομένο ότι, δεν θα καλυφθεί από άλλους φορείς εκπροσώπησης, καθώς δεν θα επιτυγχάνεται η αξιοπιστία διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος».

Εδώ προεξοφλείτε (χωρίς ομολογία) ότι αν δεν έχουν υποχρεωτική συνδρομή τα επιμελητήρια, θα πάψουν να λειτουργούν. Φαίνεται ότι τα επιμελητήρια τα πειράζει το κλίμα της χώρας μας και ξεραίνονται, ενώ στις υπόλοιπες χώρες επιβιώνουν και χωρίς καταναγκασμούς. Προσέξτε (γιατί δεν είναι χωρίς σημασία) ότι οι προσδιορισμοί των επιμελητηρίων σαν σύμβουλοι (της Πολιτείας) και σαν συνεργάτες (των επιχειρήσεων) αναγράφονται με σίγμα κεφαλαίο. Από την πείρα μου πάντως οι επιχειρήσεις ποτέ δεν αποφεύγουν να πληρώνουν έναν πολύτιμο συνεργάτη, κατά συνέπεια ας μην ανησυχεί ο κ. Κορκίδης για τα έσοδα των επιμελητηρίων.

Σχόλιο αριθμός 5 – Η εκπροσώπηση είναι επιλογή, όχι υποχρέωση

Συνεχίζει η επιστολή: «Τα Επιμελητήρια, εξυπηρετώντας όλες ανεξαιρέτως τις τοπικές επιχειρήσεις, εισηγούνται πάντοτε μέτρα και πολιτικές που εκφράζουν αντικειμενικά το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου». Είναι πάντα καλύτερα όταν μιλάς για το εαυτό σου να αφήνεις στους άλλους τους επαίνους. Ας γίνει μία έρευνα ικανοποίησης των πελατών των επιμελητηρίων και ας βραβεύσουμε τους καλύτερους. Διαφορετικά ας έχουν οι επιχειρήσεις το δικαίωμα της επιλογής.

Σχόλιο αριθμός 6 – Εξαφανίζοντας το κόστος

Τα επιχειρήματα αρχίζουν να αποκτούν οικονομική υπόσταση: «Το μοντέλο των Επιμελητηρίων, της παροχής δηλαδή πολλαπλών υπηρεσιών του δημοσίου, χωρίς κανένα απολύτως ουσιαστικά δημοσιονομικό ή επιχειρηματικό κόστος, εάν δεν το είχαμε, στην παρούσα οικονομική κατάσταση, θα το γεννούσαν οι ανάγκες της ίδιας της αγοράς». Το πώς εξαφανίζεται το δημοσιονομικό αλλά και το επιχειρηματικό κόστος, μένοντας μόνο το έσοδο των επιμελητηρίων, θα πρέπει να κατοχυρωθεί σαν πατέντα δίπλα σε αυτή του αεικίνητου. Στο τέλος της φράσης αντιλαμβάνομαι και την μπηχτή: δεν τους χρειαζόμασταν τελικά τους ξένους που μας επέβαλλαν το μοντέλο των επιμελητηρίων. Αλλά από όσο ξέρω δεν έφεραν κανένα νέο μοντέλο. Το μόνο που μας επέβαλλαν ήταν η κατάργηση των υποχρεωτικών συνδρομών και μάλιστα με περίοδο προσαρμογής γιατί έτσι τους ζητήσαμε για να μην έρθουν απότομα οι αλλαγές.

Σχόλιο αριθμός 7 – Επιτέλους η ουσία της επιστολής

«Θεωρούμε απαραίτητο να διασφαλιστεί η συνέχιση της καταχώρησης των επιχειρήσεων στα Επιμελητήρια, αλλά και η οικονομική τους αυτοτέλεια, μέσα από την ανταποδοτική παροχή υπηρεσιών στα μέλη τους, ενσωματώνοντας παράλληλα όλες τις υπηρεσίες του Γ.Ε.ΜΗ. στα Μητρώα τους, οι οποίες, σημειωτέον, θα παρέχονται στο πλαίσιο μιας «εύλογης αμοιβής επιμελητηριακής υποστήριξης επιχειρήσεων», σύμφωνα με τη νομική τους μορφή». Ανάλογα της μορφής και η (υποχρεωτική) χρέωση. Κάτι σαν επιχειρηματικός ρατσισμός και δουλεία ταυτόχρονα. Πάντως ο περιγραφικός τίτλος της εισφοράς είναι πραγματικά ευφάνταστος.

Σχόλιο αριθμός 8 – Και μία απειλή για να μην είστε αφελείς

«Μετά την κατάργηση της οικονομικής επιβάρυνσης των επιχειρήσεων από τη μη καταχώρηση δημοσιευτέων πράξεων στο Φ.Ε.Κ., οι επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα, ως εγγεγραμμένα μέλη του Επιμελητηρίου, να κάνουν χρήση σημαντικών και υψηλής ποιότητας υπηρεσιών, χωρίς να καθίσταται αναγκαία η επιπλέον επιβάρυνση νέων τελών Γ.Ε.ΜΗ.» Σε ελεύθερη μετάφραση: αφού καταργήθηκαν τα τέλη δημοσίευσης έχουν την δυνατότητα οι επιχειρήσεις αυτά που τώρα τους περισσεύουν να τα δίνουν στα επιμελητήρια. Αλλιώς θα χρεωθούν τις υπηρεσίες ΓΕΜΗ που προσφέρονται και μπορεί να είναι και ακριβές αφού είναι σημαντικές και υψηλού επιπέδου.

Ποιος το λέει αυτό; Μα εγώ. Γιατί «με τον τρόπο αυτό, οι επιχειρήσεις μειώνουν τα έξοδά τους και ταυτόχρονα διασφαλίζεται η ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του Γ.Ε.ΜΗ. από τους φυσικούς εκφραστές της επιχειρηματικότητας, που δεν είναι άλλοι από τα Επιμελητήρια».

Φυσικοί εκφραστές με αφύσικο τρόπο.

ΥΓ. Η επιστολή του ΕΒΕΠ έχει πάνω αριστερά το εθνόσημο και από κάτω το λογότυπο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Μήπως θα πρέπει κάποτε να σταματήσει η αντιποίηση συμβόλων;

* Ο κ. Κωνσταντίνος Μαρκάζος είναι οικονομολόγος