Το τέλος του φιλόδοξου σχεδίου των ελληνικών τραπεζών για επέκταση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη σηματοδοτεί η πώληση της Finansbank από την Εθνική Τράπεζα στην Τουρκία.
Η προσπάθεια που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 με τη σταδιακή επέκταση των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων στις βαλκανικές χώρες, ακολουθώντας κάποιες φορές τις ελληνικές επιχειρήσεις που προηγήθηκαν, πνίγηκε στα απόνερα της παρατεταμένης ελληνικής κρίσης.
Ηταν μια επέκταση που δεν συνοδεύθηκε από ανάλογη αύξηση της ελληνικής επιρροής στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, αν και θα μπορούσε.
Οι πολιτικοί μας ήταν πιο απασχολημένοι να βγάζουν φωτογραφίες και να ανταλλάσουν χειραψίες με τους ομολόγους τους, όταν επισκέπτονταν τις χώρες τους, παρά να πιέζουν για να κλείσουν οικονομικές συμφωνίες με ελληνικές εταιρείες, π.χ. κατασκευαστικές.
Είτε γιατί αδιαφορούσαν, είτε γιατί δεν ήθελαν να κατηγορηθούν ότι εξυπηρετούν ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα.
Οι χώρες που μας είχαν ανάγκη για να μπουν στην ΕΕ σχεδόν μας αγνόησαν αφότου πέτυχαν τον σκοπό τους.
Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για όσα έγιναν και δεν έγιναν.
Φυσικά, η Τουρκία ήταν πάντοτε μια διαφορετική περίπτωση λόγω ιστορίας.
Όμως, η πώληση της Finansbank στην Eθνική Τράπεζα του Κατάρ σηματοδοτεί το τέλος μιας φιλόδοξης προσπάθειας που δεν ευοδώθηκε.
Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι τι θα γινόταν αν η Εθνική, υπό τον αείμνηστο Θόδωρο Καρατζά, αποκτούσε το 20%-25% της ακόμη μεγαλύτερης Garanti Bank στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Τότε που η Τουρκία ήταν βυθισμένη στη δική της οικονομική κρίση και πουλούσε τις τράπεζές της κοψοχρονιά υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ.