Η περίπτωση της γνωστής οινοποιίας Μπουτάρης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μεγάλου ποσοστού ελληνικών επιχειρήσεων και φυσικά δεκάδων εισηγμένων ομίλων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας.
Ένα παράδειγμα που δείχνει πως η επιλογή βασικών μετόχων και τραπεζών να μεταθέτουν το πρόβλημα για το μέλλον (οι πρώτοι να μη βάζουν το χέρι στην τσέπη και οι δεύτερες να μην κουρεύουν και να μη μετοχοποιούν δάνεια) λειτουργεί σε βάρος όλων των εμπλεκομένων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Πρώτον, με βάση τα αποτελέσματα του 2013 (που δημοσιεύτηκαν χθες αναδιατυπωμένα), ο τζίρος του εισηγμένου ομίλου υποχώρησε στα 12,3 εκατ. ευρώ, το EBITDA ήταν σαφώς αρνητικό (-3,6 εκατ. ευρώ) και το καθαρό αποτέλεσμα ακόμη χειρότερο (-3,6 εκατ. ευρώ). Αν η ροή των πραγμάτων δεν αλλάξει, σύντομα ο όμιλος θα βρεθεί και με αρνητικά ίδια κεφάλαια (μόλις +1,37 εκατ. ευρώ στις 31/12/2103).
Δεύτερον, οι τράπεζες τα τελευταία χρόνια, αντί να πάρουν ριζικές αποφάσεις, απλώς δίνουν πίστωση χρόνου στην εταιρεία, συνεχίζοντας ωστόσο να τη φορτώνουν με δυσβάστακτους τόκους. Μόνο το 2013 το ποσό των τόκων υπερέβη το 1 εκατ. ευρώ, όταν το 2012 το αντίστοιχο ποσό ξεπέρασε τις 750 χιλιάδες ευρώ. Άρα, ένα σημαντικό ποσό των σημαντικών δανείων του ομίλου (22,2 εκατ. ευρώ) προήλθε από τους τόκους την περίοδο της κρίσης.
Τρίτον, η έλλειψη ρευστότητας δημιουργεί και άλλα προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία της εταιρείας. Η ίδια η διοίκηση μιλά για «σημαντικές καθυστερήσεις στην εξόφληση δεδουλευμένης μισθοδοσίας», όπως επίσης και για μια σειρά πρόστιμα και προσαυξήσεις που επιβάλλονται για καθυστερήσεις (και στη συνέχεια ρυθμίσεις) οφειλών προς το δημόσιο και προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Τέταρτον, γνωστός ξένος οίκος έχει εκπονήσει σχέδιο αναδιάρθρωσης (business plan), σύμφωνα με το οποίο η εταιρεία μπορεί να επιβιώσει, να βελτιώσει τα πράγματα το 2014 και να επανέλθει σε κερδοφορία μετά το 2015, ωστόσο το σχέδιο αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί αν προηγουμένως δεν λυθεί το άμεσο πρόβλημα ρευστότητάς της:
«Για την επίτευξη των προαναφερθέντων, θεωρείται απαραίτητο να προϋπάρξει χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση και ρύθμιση-διακανονισμός των υποχρεώσεων προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία», δηλώνει χαρακτηριστικά η εισηγμένη.
Η ουσία όμως είναι ότι μέχρι σήμερα ο απαραίτητος διακανονισμός δεν έχει γίνει και προφανώς όσο αυτό καθυστερεί τόσο τα πράγματα θα επιδεινώνονται για όλους: για τις τράπεζες, για τους μετόχους, για την ελληνική οικονομία.
Η διοίκηση της εταιρείας πάντως δεν σταματά να εκφράζει την αισιοδοξία της. Μιλά για τόνωση της φετινής ζήτησης κρασιού λόγω και του αυξημένου τουρισμού, για έλλειψη αρνητικών παραγόντων που την επηρέασαν τα τελευταία χρόνια και σημειώνει πως «η διοίκηση πιστεύει ότι το 2014 θα αποτελέσει χρονιά-σταθμό και ολική επαναφορά της εταιρείας στον πρωταγωνιστικό ρόλο που της αρμόζει στον χώρο του ελληνικού κρασιού».
Οψόμεθα...