Μερίσματα που διόλου δεν συμβαδίζουν με τις χαμηλές αποδόσεις που δίνουν οι καταθέσεις και οι άλλες μορφές ”σταθερής επένδυσης” δίνει πλέον μια σειρά εισηγμένων στο ΧΑ που ξεπερνούν τις 110!!!

Οι περισσότεροι επιχειρηματίες αντιλαμβάνονται ότι η αγορά δεν συγχωρεί πλέον τις χαμηλές αποδόσεις επί των ιδίων κεφαλαίων (το γνωστό σε όλους ROE) οπότε, εφόσον το… αντέχουν (δεν έχουν δηλαδή συγκριτικά μεγάλες υποχρεώσεις) επιστρέφουν μεγάλο μέρος των κερδών, ενίοτε και κεφάλαια στους μετόχους, δηλαδή στον… εαυτό τους αλλά και τους υπόλοιπους.

Κι έτσι προκύπτουν μερισματικές αποδόσεις που υπερβαίνουν το 3% (καθαρό αφορολόγητο) και φτάνουν σε ορισμένες αποδόσεις το 5% και το 6%

Ένα σημείο που θέλει προσοχή είναι ότι η μερισματική απόδοση είναι συνάρτηση της τιμής της μετοχής.

Έτσι μια εταιρία δίνοντας το ίδιο ή και χαμηλότερο μέρισμα σε σχέση με πέρυσι, μπορεί να παρουσιάζει σημαντικά καλύτερη μερισματική απόδοση, η οποία και να είναι ιδιαίτερα υψηλή ως ποσοστό, απλά και μόνο διότι η μετοχή της έχει καταβαραθρωθεί.

Τις περισσότερες φορές, αυτό σημαίνει ότι κάποιος λόγος θα υπάρχει.

Άρα χρειάζεται προσοχή στις… παγίδες.

Διότι αν μια μετοχή χάσει 20% μέσα στο χρόνο, η μερισματική της απόδοση έχει πάει… περίπατο για τον επενδυτή!!! Αφήστε που μπορεί να μην υπάρξει το ίδιο μέρισμα και του χρόνου…

Ο σωστός τρόπος επιλογής λοιπόν έχει ως εξής. Ψάχνουμε να βρούμε αν το μέρισμα είναι υψηλότερο από πέρυσι και κατά πόσον αυτό οφείλεται είτε σε άνοδο των κερδών, είτε σε υπερεπάρκεια κεφαλαίων.

Εν συνεχεία ψάχνουμε να βρούμε αν η τιμή της μετοχής είναι λογική και σε σχέση με άλλα μεγέθη, όπως το Ρ/Ε, (μετά από φόρους) η λογιστική αξία κ.λ.π., όπως επίσης και το κατά πόσον τα κέρδη της εταιρίας είναι λειτουργικά άρα και εκτός απροόπτου επαναλαμβανόμενα.

Αν τα παραπάνω ισχύουν σημαίνει ότι έχουμε εντοπίσει μια μετοχή ”αξίας” την οποία και αγοράζουμε γνωρίζοντας ότι στη περίπτωση της η μερισματική απόδοση δεν είναι ”παγίδα” αλλά ένα πρόσθετο όφελος για την διακράτηση της μετοχής.