Η ΕΚΤ να αναλάβει τις "εκκαθαρίσεις"

Η διαμάχη για την τραπεζική εποπτεία είναι βιτρίνα. Αποσπά την προσοχή από την πολύ πιο σημαντική απόφαση για την εξουσία διάλυσης μιας χρεοκοπημένης τράπεζας, που είναι δύσκολο να τη δεχτούν τα κράτη.

Δημοσιεύθηκε: 6 Δεκεμβρίου 2012 - 07:39

Editorial

H Ε.Ε. έβαλε στόχο τη λήξη του έτους για μια συμφωνία πάνω στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης. Αυτήν την εβδομάδα, όμως, ο πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξέπληξε τους ομολόγους του δείχνοντας πιο άκαμπτη αντίσταση απ’ όσο αναμενόταν - και μάλιστα μία μόλις εβδομάδα πριν από τη σύνοδο κορυφής, από την οποία αναμενόταν συμφωνία.

Κάτι θα ξέρει ο Β. Σόιμπλε. Οπωσδήποτε αντιλαμβάνεται ότι ήταν ουσιώδες να δεσμευθούν τον περασμένο Ιούνιο οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι θα διαλύσουν τον θανάσιμο εναγκαλισμό τραπεζών και κρατών στην ευρωζώνη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την καθιέρωση υπερεθνικών εξουσιών εποπτείας, εκκαθάρισης και ανακεφαλαιοποίησης.

Όμως, η επιτυχία της ΕΚΤ στη μείωση των επιτοκίων των περιφερειακών ομολόγων με φραστικές παρεμβάσεις φαίνεται ότι περιόρισε τις πιέσεις να γίνει κάτι τέτοιο. Κι αυτό ισχύει όχι μόνο στις ελλειμματικές χώρες αλλά και στις πλεονασματικές, όπως η Γερμανία.

Τα γερμανικά επιχειρήματα δεν είναι ανυπόστατα, όμως είναι αδύναμα. Το Βερολίνο γελάει με την ιδέα ότι η ΕΚΤ θα μπορεί να εποπτεύει και τις 6.000 τράπεζες της ευρωζώνης. Αυτό είναι αποπροσανατολισμός. Ο μηχανισμός ενιαίας εποπτείας θα αφήνει την περισσότερη εποπτική δουλειά στις εθνικές αρχές, αλλά θα δίνει στην ΕΚΤ το δικαίωμα να μελετήσει οποιαδήποτε τράπεζα υποπτεύεται ότι μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα. Κι αυτή μπορεί να είναι μια μικρή ή μια μεγάλη τράπεζα, όπως έδειξαν η Ιρλανδία και η Ισπανία.

Μια δεύτερη γερμανική έγνοια είναι να ξεχωρίσουν οι λήψεις αποφάσεων για τη νομισματική πολιτική στην ΕΚΤ από τη μελλοντική εποπτική ευθύνη της. Αυτό αποδεικνύεται νομικά δύσκολο. Και δεν δείχνει και απαραίτητο. Δεν έχει ακόμη ειπωθεί ποιου είδους μόλυνση μεταξύ των δύο ρυθμιστικών περιοχών θα μπορούσε να φοβάται κάποιος ότι θα ξεσπάσει. Η υποψία αυτή είναι μια τακτική κωλυσιεργίας.

Τα μέλη εκείνα της ευρωζώνης που θέλουν να μετέχουν σε μια τραπεζική ένωση δεν έχουν πραγματικούς λόγους ανησυχίας. Αν η εποπτική εξουσία πρέπει να εδρεύει στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ, θα υπόκεινται σε μια ρυθμιστική αρχή που δεν τους εκπροσωπεί. Αλλά η προφανής, αν όχι και ιδανική, λύση είναι να ενταχθούν στην τραπεζική ένωση μόνο όταν υιοθετήσουν το ευρώ. Κι αυτό δεν το λες καταστροφή.

Υπάρχει μια περίπτωση η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ να δεχτεί έναν συμβιβασμό την επόμενη εβδομάδα και η τραπεζική ενοποίηση να συμφωνηθεί κάποια στιγμή, όπως όλες οι «αποφασιστικές λύσεις» στην ευρωζώνη. Η διαμάχη για την εποπτεία παραμένει ατυχής: αποσπά την προσοχή από την πιο σημαντική απόφαση για την εκκαθάριση.

Η εποπτεία δεν μπορεί να εντοπίσει κάθε κίνδυνο, αν και το «μάτι» της ΕΚΤ, λιγότερο τυφλωμένο από το εθνικό πολιτικό συμφέρον, θα βοηθήσει. Η εξουσία εκκαθάρισης μιας χρεοκοπημένης τράπεζας χρειάζεται, όμως είναι δύσκολο να τη δεχτούν τα κράτη. Η δουλειά για να επιτευχθεί συμβιβασμός σε αυτό το θέμα δεν θα πρέπει να αποσπάται από άλλες... γκρίνιες.

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

© The Financial Times Limited 2012. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation