Πολλά λέγονται κι άλλα τόσα γράφονται σε σχέση με την Ηλεκτρονική Αθηνών και τις κινήσεις της, χωρίς όμως να αντανακλούν, όπως πληροφορούμαστε, την ουσία των πραγμάτων.

Παρότι η εταιρία δεν το επιβεβαιώνει (αφού δεν είναι ”κλεισμένο” το deal) πράγματι υπάρχουν προχωρημένες επαφές για την απόκτηση πλειοψηφικού μεριδίου στη Σαραφίδης, η ολοκλήρωση του οποίου εξαρτάται όχι από την Πειραιώς (με την οποία οι πληροφορίες λένε ότι έχει ήδη συμφωνηθεί η πώληση του 35% της Σαραφίδης που περιήλθε στην κατοχή της από τον όμιλο Κορασίδη, έναντι 2,225 εκατ. ευρώ), αλλά από την απόκτηση ακόμη 16% από τους βασικούς μετόχους της μη εισηγμένης εταιρίας.

Η πραγματοποίηση όμως αυτού το deal (οπως δείχνουν και τα ποσά) σίγουρα δεν αρκεί για να δημιουργήσει προσδοκίες σε σχέση με το μέλλον της ΗΛΕΑΘ.

Κι έτσι κυκλοφορούν στη χρηματιστηριακή αγορά διάφορα σενάρια για ενδιαφέρον μεγάλων ”παικτών” του εξωτερικού, τα οποία όμως δεν βλέπουμε να ανταποκρίνονται στην ουσία της περίπτωσης ΗΛΕΑΘ και στην... πραγματικότητα.

Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι η ΗΛΕΑΘ έχει πλέον περάσει αισθητά το επίπεδο των 100 εκατ. ευρώ κεφαλαιοποίησης, παρουσιάζει σταθερά πολύ καλά (για να μην πούμε εντυπωσιακότατα και… παρεξηγηθούμε) αποτελέσματα, ενώ οι βασικοί μέτοχοι ελέγχουν ποσοστό της τάξεως του 65%.

Κοινώς βρίσκεται πλέον μέσα στα ”ραντάρ” των ξένων επενδυτών, έχει περιθώρια να κάνει placement (ώστε να αυξήσει διασπορά και εμπορευσιμότητα) και επιπροσθέτως –δεδομένης και της περιόδου την οποία διάγουμε στις αγορές- έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες να χρηματοδοτήσει μελλοντικά σχέδια επέκτασης κ.λπ.

Εδώ είναι το ”ζουμί” για τον μοναδικό πλέον μεγάλο Έλληνα ”παίκτη” της συγκεκριμένης αγοράς, που ως τώρα έχει δείξει ότι αντέχει ανετότατα τον ανταγωνισμό των ξένων.