Σύμφωνα με το Νόμο 4001 του 2011 αλλά και το νέο μνημόνιο, ο Διαχειριστής του Συστήματος Φυσικού Αερίου - ΔΕΣΦΑ, θα πρέπει να πιστοποιηθεί σε ελάχιστους μήνες ως προς την ανεξαρτησία του από την μητρική του εταιρεία που είναι η ΔΕΠΑ.

Όπως θα φανεί όμως παρακάτω, η πιστοποίηση αυτή μάλλον περιττεύει, καθώς η «θυγατέρα» σήκωσε κεφάλι στη «μητέρα», αρνούμενη να εντάξει στα θέματα ημερήσιας διάταξης της γενικής της συνέλευσης, και την διανομή μερισμάτων παρελθουσών χρήσεων, όπως ζητούσε εγγράφως η ΔΕΠΑ.

Έτσι το θέμα κατέληξε ως… καταγγελία του ΔΕΣΦΑ προς τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, σε βάρος της ΔΕΠΑ. Πριν συνεχίσουμε το στόρι, να θυμίσουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν από τον Απρίλιο ως και τον Ιούνιο, δηλαδή στη διάρκεια των δύο διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων.

Τότε όμως συνέβαινε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό για τη ΔΕΠΑ. Είχε «στεγνώσει» από ρευστότητα, λόγω των αυξημένων αγορών υγροποιημένου αερίου και των προβλημάτων της αγοράς, ενώ έπρεπε να πληρώσει και τιμολόγιο προς τη ρωσική Gazprom. Οπότε έκρινε ως λογικό να ζητήσει και μερικά... ψιλά από τα κέρδη του ΔΕΣΦΑ προηγούμενων χρήσεων.

Ενώ λοιπόν η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ είχε ορίσει ημερομηνία και ατζέντα της γενικής συνέλευσης για τις 22 Μαΐου, ζήτησε η ΔΕΠΑ με έγγραφό της από τη διοίκηση του ΔΕΣΦΑ, να προσθέσει στα θέματα και ένα ακόμη, που ήταν «Διανομή κερδών παρελθουσών χρήσεων».

Η απάντηση του ΔΕΣΦΑ προς τη μητρική εταιρεία, την οποία μάλιστα κοινοποίησε και στη ΡΑΕ, έλεγε ότι «δεν υφίσταται κανένα περιθώριο αύξησης του ποσοστού διανομής κερδών για το 2011 πέραν του ποσοστού 35% κ.λπ.», και ότι «δεν είναι δυνατή ούτε η διανομή κερδών προηγούμενων χρήσεων, καθώς τα σχετικά ποσά που παρέμειναν στην εταιρεία έχουν ήδη επενδυθεί σε νέα έργα».

Και σαν να μην έφτανε η «πανταχούσα» που επεφύλασσε στη μητρική του εταιρεία, ο ΔΕΣΦΑ στις 22 Μαΐου υπέβαλε στη ΡΑΕ καταγγελία-αναφορά, με αίτημα λήψης προσωρινών μέτρων.

Με αυτή προσάπτει στη ΔΕΠΑ ότι η απόφαση της, σχετικά με τη διανομή κερδών παρελθουσών χρήσεων είναι προειλημμένη και ζητά να αναγνωριστεί αυτή ότι «συνιστά παράβαση της υποχρέωσής της να απέχει από κάθε ενέργεια που παρεμποδίζει ή θίγει το ΔΕΣΦΑ ως προς τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από τις διατάξεις της Οδηγίας 79/2003, να ληφθούν προσωρινά μέτρα κ.λπ. κ.λπ.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η ΡΑΕ απέρριψε την προσφυγή του ΔΕΣΦΑ, αναγνωρίζοντας ότι η μητρική εταιρεία και κάτοχος του 100%, έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει από τη διοίκηση της θυγατρικής αλλαγή της ημερήσιας διάταξης στη γενική συνέλευση μετόχων. Όταν δε ζητήθηκε από το ΔΕΣΦΑ να δώσει στοιχεία για το κατά πόσο η απόφαση αυτή θα δυσχεράνει το επενδυτικό του πρόγραμμα, ουδέποτε τα έλαβε.

Απλώς να σημειώσουμε ότι η τελευταία φάση της «κόντρας» εξελίχθηκε όταν πια είχε σχηματιστεί κυβέρνηση και ο αρμόδιος υφυπουργός, γνώστης των θεμάτων του φυσικού αερίου, δεν θα άφηνε να κρεμαστούν στα μανταλάκια οι δύο κρατικές εταιρείες.

Αυτά για την ιστορία, και ως μία ακόμη έκφανση της μόνιμης κόντρας μεταξύ των δύο κρατικών εταιρειών, από τότε που οι διευθύνσεις της ΔΕΠΑ Διαχείρισης και Ανάπτυξης Δικτύου, αποτέλεσαν ξεχωριστό νομικό πρόσωπο.

Τη συνέχεια θα τη δούμε μετά την ιδιωτικοποίηση και των δύο, η οποία όμως, όπως βλέπει ο ΧΑΜ, θα αργήσει ακόμη...