Ιδιαίτερα προσεκτικός και μετριοπαθής ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις αναφορές του για τις ελληνο-ρωσικές σχέσεις και τον σχεδιαζόμενο αγωγό, σε αντίθεση με τον πολιτικό του αντίπαλο, Παναγιώτη Λαφαζάνη, που ως υπερυπουργός στην κυβέρνησή του «αρχιτεκτόνισε» το σχέδιο.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη συνέντευξη που έδωσε στη ΔΕΘ, τόνισε επί λέξει: «Ο αγωγός, εάν περάσει από την Τουρκία, πρέπει να περάσει και από την Ελλάδα, και αυτό θα είναι μια σημαντική εξέλιξη διότι θα καταστεί ενεργειακός κόμβος κ.λπ., κ.λπ.».
Με το "εάν περάσει" ο κ. Τσίπρας έβαλε την υπόθεση στις πραγματικές της διαστάσεις, αφού κανείς δεν μπορεί να μιλά θεωρητικά για έργα υποδομής με γεωπολιτική διάσταση, υψηλού κόστους, που επιπλέον δημιουργούν και μακροχρόνιες εκατέρωθεν υποχρεώσεις.
Αντίθετα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, την επόμενη μέρα, πάλι στη ΔΕΘ, περιέγραψε ένα ολόκληρο σχέδιο μικτής ελληνο-ρωσικής εταιρείας, με ρωσικά κεφάλαια που θα χρηματοδοτούσαν την επένδυση και με πιθανότητα προκαταβολής που θα κατέθεταν οι Ρώσοι στον μέτοχο του 50% της εταιρείας, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο, έναντι μελλοντικών κερδών.
Κουβέντα, όμως, για το πόσο εφικτό ήταν να περάσει ο αγωγός από την Ελλάδα, πού θα συνέχιζε, ποιος ή ποιοι θα αγοράζουν το αέριο και πόσα θα πλήρωναν ως τέλη χρήσης του αγωγού, ώστε να προκύψουν κέρδη. Για τους γνωρίζοντες, το σχέδιο Λαφαζάνη δεν ήταν παρά μία νοητική «σύλληψη» βασισμένη σε παραδοχές και ιδέες που ελάχιστα λαμβάνουν υπόψη την πραγματικότητα και το ισχύον ρυθμιστικό πλαίσιο της ΕΕ, ενώ άφηναν περιθώρια στη ρωσική πλευρά να «κάνει παιχνίδι» μόνη της.
Σημειώνουμε αυτά, επειδή το ρωσικό σχέδιο του Turkish Stream, του οποίου συνέχεια θα ήταν και ο αγωγός μέσω Ελλάδας, στην πραγματικότητα είναι ένα σχέδιο που καρκινοβατεί. Ρωσία και Τουρκία απέχουν πολύ από τη συμφωνία για τους όρους διέλευσης του αγωγού, όπως και για άλλα σημαντικά θέματα που σχετίζονται με τη λειτουργία του. Έτσι, μέχρι στιγμής φαίνεται να ισχύουν εκτιμήσεις ειδικών αναλυτών που αναφέρουν ότι το μεγαλεπήβολο σχέδιο, το πιθανότερο είναι να περιοριστεί σε έναν αγωγό (αντί των τριών ή τεσσάρων) που θα καταλήγει στην Τουρκία και θα τροφοδοτεί μόνο αυτήν και όχι την υπόλοιπη Ευρώπη.
Τις εκτιμήσεις αυτές εμμέσως επιβεβαίωσε με πρόσφατες δηλώσεις του στο ρωσικό πρακτορείο Interfax το Νο 2 της Gazprom, Αλεξάντερ Μεντβέντεφ. Σύμφωνα λοιπόν με το «δεξί χέρι» του Αλεξέι Μίλερ, Gazprom και τουρκική κυβέρνηση συμφώνησαν ότι το έργο θα περιοριστεί σε έναν αγωγό για την τροφοδοσία του τουρκικού δικτύου «και αργότερα θα δούμε για τους υπόλοιπους».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το πόσοι αγωγοί θα κατασκευαστούν τελικά θα εξαρτηθεί από το αν και πόσο αέριο θα «ζητήσει» η Ευρώπη μέσω του συγκεκριμένου αγωγού. Δηλαδή η υλοποίηση του σχεδίου στον αρχικό του σχεδιασμό εξαρτάται από τις χώρες της ΕΕ, που στην πλειονότητά τους, όπως και οι πολιτικές της ΕΕ, δεν το ευνοούν, πιέζοντας για συνέχιση της τροφοδοσίας των ευρωπαϊκών κρατών μέσω του δικτύου της Ουκρανίας.
Από κει και πέρα, τα όσα λέει ο Λαφαζάνης, ή ο οποιοσδήποτε Λαφαζάνης, το πολύ πολύ να τα χρησιμοποιούν και να τον χρησιμοποιούν αυτοί με τους οποίους κάνει τα σχέδια επί χάρτου...