Όταν υπηρετούσαμε τη θητεία μας, λέγαμε ότι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός.

Και με αυτό θέλαμε να ερμηνεύουμε τη... λογική του επιλοχία ή του καραβανά που ζει στον κόσμο του και ερμηνεύει κατά το δοκούν κανονισμούς και οδηγίες ανωτέρων.

Δυστυχώς, οι άλογες αυτές λογικές υπάρχουν όχι μόνο στη δημόσια διοίκηση, αλλά και στα υψηλά κλιμάκια των υπουργείων.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κάποιος το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός αγωνίζεται στις Βρυξέλλες να εξασφαλίσει ειδικούς όρους για επενδύσεις στην Ελλάδα, ενώ στη χώρα μας η διοίκηση σφυρίζει αδιάφορα και κωλυσιεργεί σε κάθε νέα πρωτοβουλία;

Παράδειγμα οι επενδύσεις στη συμπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας. Ο νόμος ετοιμάστηκε, οι εγκαταστάσεις είναι έτοιμες να λειτουργήσουν, νέες επενδύσεις περιμένουν στη σειρά, αλλά ο υπουργός κρατά στο συρτάρι του την έτοιμη εδώ και μήνες υπουργική απόφαση.

Ας μη μιλήσουμε για την πλέον σύγχρονη και αποδοτική μονάδα συμπαραγωγής, αυτήν της Αλουμίνιον, η λειτουργία της οποίας έγινε αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας.

Κατέθεσαν όλοι οι άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενοι, πέρασαν μερικοί μήνες και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, αφού όλα όσα έγραψαν «κήνσορες» του δημόσιου συμφέροντος αποδείχθηκαν στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικά, στη χειρότερη άσχετα με την πραγματικότητα.

Μπορεί όμως με το κλίμα αυτό να ανοίξουν δουλειές και να γίνουν επενδύσεις; Ποιος Έλληνας ή ξένος επενδυτής θα ξεκινήσει επένδυση όταν βλέπει ότι η όποια τερατολογία μπορεί να γίνει αποδεκτή από κάθε είδους έντυπα και στη συνέχεια να τρέχει σε εισαγγελείς και σε ανακριτές να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας;