Θα περίμενε κάποιος πως σε περίοδο υψηλών επιτοκίων/ακριβού κόστους χρήματος οι ενδιαφερόμενοι για εισαγωγή στο ΧΑ επί της Λεωφόρου Αθηνών να έκαναν ουρά από την πλατεία Καραϊσκάκη. Φευ... μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι νέες εισαγωγές όπως και οι «ώριμες» περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων των ΑΕΕΑΠ.
Και μπορεί με την είσοδο της Optima Bank να διασκεδάστηκαν κάπως οι εντυπώσεις, και μπορεί με την προωθούμενη εισαγωγή του 30% του «Ελευθέριος Βενιζέλος», ενδεχομένως της ΔΕΠΑ Εμπορίας ή της διάθεσης (placement;) μειοψηφικών ποσοστών της Helleniq Energy να προσδίδουν σχετική εμβάθυνση στην «ρηχή» αγορά μας. Ωστόσο, η ουσία είναι πως το ΧΑ δεν κάνει... γκελ -κατά το κοινώς λεγόμενο- στην επιχειρηματική κοινότητα να στραφεί προς αυτό.
Η περίπτωση του Αγι Κοθάλη ενδεικτική -ρεπορτάζ για την εξαιρετική Κεραμουργία Βορείου Ελλάδος από την Πέννυ Κούτρα- όπως και του Διαμαντή Μασούτη πρόσφατα ή των αδελφών Σαράντη παλαιότερα.
Υποθέτω πως προβληματίζει τη νυν -όπως την προηγούμενη- διοίκηση της ΕΧΑΕ ακριβώς αυτή η απουσία ελκυστικότητας του χρηματιστηρίου, μίας αγοράς που -δυστυχώς- δεν «πουλάει» στην επιχειρηματικότητα.
Παρά τις προσπάθειες των διοικήσεων τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, απογοητευτικά θα έλεγε κάποιος επιχειρηματίας που συναλλάσσεται με τις τράπεζες (εάν είναι bankable βεβαίως), με αυτούς τους υπέρβαρους όρους χρηματοδότησης.