Από αύριο -1η Φεβρουαρίου- τα προϊόντα που θα εισάγονται στις ΗΠΑ από Καναδά και Μεξικό πιθανότατα θα επιβαρύνονται με δασμούς 25%, εφ' όσον θα γίνουν έργο οι χθεσινές δηλώσεις Τραμπ. Παράλληλα και οι απειλές του για ολοκληρωτικό (δασμολογικό) πόλεμο με τους BRICS.
Αυτά, συνοπτικά, από τη μία πλευρά του Ατλαντικού.
Από την άλλη, που ως μέλος της Ευρώπης μας αφορά, είχαμε (προχθές Τετάρτη) την ανακοίνωση του σχεδίου για την Ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης, με την Γερτρούδη Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν να το παρουσιάζει.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε πως μέσα στις δεκάδες των σελίδων θα εμπεριέχονταν ένα στοιχειώδες σχέδιο συμφωνίας για το πως θα μπορούσε οι πρωτοβουλίες/δράσεις να χρηματοδοτηθούν μέσω της Ε.Ε. Θα περίμενε κάποιος να «τιμολογηθεί» το Σχέδιο Ντράγκι-Λέτα, πρακτικά το «πόθεν» για τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν.
Ούτε καν αναφορά στο πως θα μπορούσε να απεγκλωβιστούν δεκάδες δισ ευρώ «εγκλωβισμένα» στον ESM. Και δεν συζητώ για ζητήματα που αφορούν σε... υποψία «ενιαιοποίησης χρέους», ούτε πως/πότε θα προχωρήσει η κοινή ευρωπαϊκή τραπεζική, επενδυτική, η εγγύηση καταθέσεων, κ.λπ.
Με τις εκλογές στην Γερμανία επί θύραις (23 Φεβρουαρίου) και το πολιτικό σκηνικό σε έκρυθμη κατάσταση, με την Γαλλία σε αναμονή για τον επόμενο οίκο στο μέγαρο των Ηλυσίων, και στην Φρανκφούρτη να συντηρείται η δημιουργική ασάφεια για το πως θα ενεργήσει η ΕΚΤ, η πρόεδρος δεν θα μπορούσε παρά να επιμείνει στην προσφιλή τακτική του «κερδίζω χρόνο». Μόνο που και αυτός τελειώνει...