Δηκτικός ο ΧΑΜαιλέων, για ακόμη μία-πολλοστή- φορά- εστιάζει και στα Ελληνοτουρκικά: την πολιτική παράλυση -την Ισραηλινή πρέσα για τον Great Sea Interconnector. Ενα πολυσύνθετης σημασίας (γεω)οικονομικού χαρακτήρα mega project που φθάνει σε σημείο αδιεξόδου είτε γιατί δεν είχε αξιολογηθεί σωστά ο γεωπολιτικός κίνδυνος (τον οποίο αναδείκνυε επίμονα η Λευκωσία) και η άκαμπτη στάση της Τουρκίας είτε επειδή τα διπλωματικά "χαρτιά" της Αθήνας ήταν λιγότερο ισχυρά απ' ότι αρχικά είχε εκτιμηθεί.
Επικίνδυνα αμφότερα, ειδικότερα το δεύτερο. Το αντιμετωπίζει η Αθήνα και με την μεθοδική προσπάθεια "προθύμων" Ευρωπαίων να ανοίξουν... κερκόπορτα στην Αγκυρα για την διείσδυση της στην "αμυντική βιομηχανία" της Ε.Ε.
Τα ίδια και χειρότερα, από την ευθεία πρόσκληση του νυν γ.γ του ΝΑΤΟ Ολλανδού Μαρκ Ρούτε, σταθερά στην γραμμή του προκατόχου του Νορβηγού Γιενς Στόλτενμπεργκ. Ή ακόμη χειρότερα των μεθοδεύσεων του Πολωνού Ντόναλντ Τουσκ (φίλου του ΠΘ μας, κατά δήλωση του ιδίου) υπέρ του Ρ. Τ. Ερντογάν.
Για αυτά, και ενδεικτικά θα έλεγα καθώς δεν είναι τα μόνα, ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης μας. Και επειδή πρωτεύων θέμα δεν θεωρώ τον ανασχηματισμό (επί της ουσίας εναλλαγή προσώπων και όχι πολιτικών), τόσο απλά.
* ... μην περιμένεις να ξύσουν άλλοι, έλεγε θυμόσοφα ο λαός.