Σε συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα η χθεσινή τακτική γενική συνέλευση της Metlen, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Τριάντα χρόνια είναι αυτά και μάλιστα τι χρόνια για έναν επενδυτή ο οποίος ήταν παρών στην εισαγωγή της Μυτιληναίος στις 31 Ιουλίου του 1995. Γιατί, είναι αλήθεια, πως είδα επενδυτές/μετόχους από την εποχή της Παράλληλης Αγοράς -της εταιρείας των μερικών εκατομμυρίων ευρώ- του «κάγκελου» της Σοφοκλέους 10.
Για αυτούς, όπως μου εξήγησε κάποιος -γνωστή φυσιογνωμία, από τότε- «η σχέση εμπιστοσύνης με τον Βαγγέλη είναι διαχρονική. Με τα χρήματα που κέρδιζα από την προκοπή τη δικιά του, το μεγάλωμα της εταιρείας του, σπούδασα τον γιο μου, πήρα σπίτι στο εγγόνι μου... δεν μπορεί να μην είναι παρά σχέση ζωής...» μου εκμυστηρεύτηκε έκδηλα συγκινημένος. Είχε συγκίνηση η χθεσινή συνέλευση, σχεδόν 40ετία στο ρεπορτάζ, ειλικρινά δεν έχω συναντήσει κάτι ανάλογο. Εμπιστοσύνη, τελεία.
Για αυτό, όπως μου εξηγούσε ο ίδιος, δεν του έκανε εντύπωση όταν ο Ευάγγελος Μυτιληναίος ανακοίνωσε τον τρόπο αμοιβής του τα επόμενα τρία χρόνια, αιτιολογώντας την απόφασή του πως «... Αν η εταιρεία δεν πάει καλά ή πάει μέτρια και δεν κερδίσετε εσείς, δεν θα κερδίσω και εγώ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον εαυτό μου και να πάρω έναν μισθό με πολλά μηδενικά για μια εταιρεία δισεκατομμυρίων και να διαχωρίσω τη θέση μου από τους μετόχους. Εκλεισα αυτό τον κύκλο. Ο κύκλος μου είναι εκεί κάτω, μαζί σας. Θα κερδίσετε εσείς, θα κερδίσω και εγώ. Τόσο απλά».
Τόσο απλά, αλήθεια; Για κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά στα χρονικά εισηγμένης στο Χρηματιστήριο Αθηνών και από τις ελάχιστες περιπτώσεις στην Ευρώπη;
(*) Για τα επόμενα τρία χρόνια ο επιχειρηματίας πρόκειται να λαμβάνει ένα ευρώ ανά έτος, ενώ στη συνέχεια πρόκειται να αμειφθεί με το 5% της διαφοράς της σημερινής κεφαλαιοποίησης, με εκείνη που θα έχει φτάσει τότε.