Αυτή είναι η ευκαιρία του ευρώ για να αναβαθμιστεί διεθνώς, ισχυρίστηκε τελευταία η Κριστίν Λαγκάρντ. Για να συμβεί αυτό, σύμφωνα με την επικεφαλής της ΕΚΤ, θα πρέπει η Ευρώπη να αναβαθμίσει τρεις θεμελιώδεις πυλώνες: γεωπολιτική αξιοπιστία, οικονομική ανθεκτικότητα και νομική-θεσμική ακεραιότητα.
Δεν θα κουράσω, αλλά, αλήθεια, ποιος από τους συγκεκριμένους πυλώνες υφίσταται -επί της ουσίας- με τον καίριο της γεωπολιτικής αξιοπιστίας, δυστυχώς, να καταδεικνύει το τεράστιο έλλειμμα των Βρυξελλών, του πολιτικού προσωπικού, της εκκωφαντικής αφωνίας και από την τελευταία κρίση; Μήπως η Γαλλίδα εννοεί την ωσεί παρούσα Φον ντερ Λάιεν ή μήπως το «άδειασμα» του συμπατριώτη της Μακρόν;
Ωστόσο, ήταν η ίδια η ΕΚΤ που σε έκθεσή της καταγραφόταν η στασιμότητα του ευρώ, για ακόμη ένα έτος, το 2024 (δηλαδή προ Τραμπ), αναδεικνύοντας θεμελιώδεις αδυναμίες του. Πολύ δε περισσότερο, το 2025 (δηλαδή μετά Τραμπ), ειδικότερα σε αυτή τη συγκρουσιακή περίοδο.
Ομως, η επικεφαλής της ΕΚΤ, που ακόμη και Μέσα της πατρίδας της την θέλουν να... δραπετεύει διεκδικώντας θέση στη Φομπούρ Σεντ-Ονορέ, προχωράει πολλά βήματα παραπέρα όσον αφορά στη νομική-θεσμική ακεραιότητα, ζητώντας περισσότερες ψηφοφορίες με ειδική πλειοψηφία.
Δηλαδή να ανοίξει κι άλλο η... κερκόπορτα, για τη λήψη μονομερών αποφάσεων, αλά καρτ λογικών (όπως λ.χ. της δια της πλαγίας εισόδου/συμμετοχής της Τουρκίας σε προγράμματα του ReArmEu).