Προφανώς και δεν «έσκασε» από το πουθενά, σπίτια όπως λ.χ. Goldman Sachs περίμεναν ότι το πρόβλημα θα ξαναέβγαινε από το... χαλί. Είναι και δυσθεώρητο, δεν μπορεί να καλυφθεί. Αλλά και για να τα λέμε ως έχουν, τον... ασκό του Αιόλου άνοιξε ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας όταν οδηγούσε τη χώρα του σε εκλογές, αμέσως μετά το ανεπιτυχές αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές.
Ενδεικτικά, το 2024 το δημοσιονομικό έλλειμμα έκλεισε στα 162,4 δισ. ευρώ, στο 6,2% του ΑΕΠ, το κρατικό χρέος εκτινάχθηκε στα 3,3 τρισ. ευρώ.
Θυμίζω ότι στο 3μηνο της ακυβερνησίας το χρέος επιβαρύνθηκε επιπλέον 71 δισ. ευρώ. Αυτό το (αρνητικό) προηγούμενο είδαν οι «κυνηγοί χρέους» και βγήκαν να ξεπουλήσουν κρατικό χρέος -ζητώντας όλο και μεγαλύτερη απόδοση.
Το 2025 μπήκε με το Παρίσι, με το οικονομικό επιτελείο να έχει να πληρώσει έναντι δανειακών υποχρεώσεων περί τα 300 δισ. (στη διάρκεια του έτους).
Συνεπώς ήταν θέμα χρόνου και, ενδεχομένως, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι Αμερικανοί αναλυτές, ζήτημα πολιτικής συγκυρίας. Τόσο εκτός όσο και εντός Γαλλίας.
Οσον αφορά στα εντός Γαλλίας, στις 8 Σεπτεμβρίου ο Φρανσουά Μπαϊρού προτίθεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Τα τρία κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης δήλωσαν πως θα καταψηφίσουν τον Πρωθυπουργό, και ο ΥΠΟΙΚ προειδοποίησε για ενδεχόμενο κίνδυνο παρέμβασης του ΔΝΤ (κάτι που στη συνέχεια «μάζεψε».
Εύλογη η κίνηση του Ερίκ Λομπάρτ, αλλά και το ΔΝΤ τι να κάνει όταν το χρέος φτάνει τα 3,3 τρισ. ευρώ;
Σ.Σ: Μέχρι και την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου, θα πρέπει να... αυτοσυντονίζεστε. Με μέτρο και δίχως να ταλαιπωρείτε τους αρχισυντάκτες μου. Η στήλη θα απουσιάσει με ολιγοήμερη άδεια.