Σε συνέχεια της χθεσινής ανάρτησής μας- καθότι η "βόμβα" Θεοδωρόπουλου αφορούσε σε "εταιρείες της βαριάς βιομηχανίας και εταιρείες που θα πονέσει η οικονομία μας εάν τις χάσουμε" - που σημαίνει ότι το πρόβλημα τείνει να καταστεί... ανήκεστο.
Η προειδοποίηση του προέδρου του ΣΕΒ (*) ενώπιον του αντιπροέδρου της κυβέρνησης- και παρουσία της αντιπροέδρου της Επιτροπής Ερευνας και Ενέργειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τάραξε -κυριολεκτικά- τα... ήσυχα νερά που ο Κωστής Χατζηδάκης επιχειρεί να δείξει πως επικρατούν στο εγχώριο επιχειρείν. Φευ, εντελώς αντίθετη είναι η κατάσταση, και το γνωρίζουν καλά στο Μαξίμου.
Επανέρχομαι όμως στον Σπύρο Θεοδωρόπουλο και σε συγκεκριμένες δύο αναφορές του: "... τα θέματα είναι πλέον γνωστά και περιμένουμε από τη κυβέρνηση να επανέλθει..." με αποδέκτη την κυβέρνηση, και χαρακτηρίζοντας ευχολόγια τα actions που προτείνονται μέσω του Clean Industrial Deal, σημειώνοντας πως -επί της ουσίας- δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο άμεσης εφαρμογής. Ολα είναι μεσο-μάκροπρόθεσμου χαρακτήρα, απευθύνονται κυρίως σε χώρες με μεγάλα δημοσιονομικά περιθώρια ("φωτογραφίζοντας" την Γερμανία) με αποδέκτη την Tsentelina Penkova.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση, ναι μεν έχει δεσμευθεί -επανειλημμένα- για λήψη μέτρων στήριξης, πλην όμως εδώ και 2 χρόνια η βιομηχανία δεν έχει δει κάτι απτό, με συνέπεια το κόστος να "χτυπά" τα κέρδη, συνακόλουθα να φθίνει η ανταγωνιστικότητα, να μειώνονται οι πωλήσεις (στην εγχώρια αγορά) απόρροια και της ασφυκτικής πίεσης που υφίσταται ο μέσος καταναλωτής (με σταθερά μειούμενη αγοραστική δύναμη).
(*) εκτίμηση επιχειρηματιών, επαγγελματιών της αγοράς πως ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος είναι πολύ πιο... αψύς από τον προκάτοχο του, θέτοντας τα προβλήματα "επί του τύπου των ύλων". Μακάρι να υπάρξει και ουσιαστικό αποτέλεσμα.