Με αφορμή τη διαφαινόμενη όποια διευθέτηση (;) του Ουκρανικού. Απόρροια των ασφυκτικών πιέσεων της διοίκησης Τραμπ (*), με την Ευρώπη ωσεί παρούσα -ακριβώς όπως το έχει αναλύσει ο Γιώργος Παπανικολάου στο "New Deal" και συμπληρώνει σήμερα ο ΧΑΜαιλέων.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία -σχεδόν 3ετία, με έναν πολύ συνοπτικό απολογισμό για το πόσο επιπλέον επιβαρύνθηκε η Ευρώπη- από τα (γεω)πολιτικά μέχρι τα οικονομικά/επιχειρηματικά-, υστερώντας ακόμη περισσότερο έναντι των ΗΠΑ, να προβληματίζει σφόδρα όσους δεν «φορούν παρωπίδες». Ενόψει ενός 2026 που προοιωνίζεται -τουλάχιστον- εξίσου δύσκολο όπως το 2025.
Από το 2022 (24 Φεβρουαρίου) και μετά το 2023, 2024 και 2025, η ευρωπαϊκή οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμό το πολύ έως 1,2% έναντι σχεδόν διπλάσιου των ΗΠΑ. Παράλληλα, σύμφωνα με το IFW (Kiel Institut für Weltwirtschaft), την 4ετία 2022-2025 η Ε.Ε. κατέβαλε 177 δισ. συν τις απώλειες από την ανώμαλη προσγείωση της ανάπτυξης (περί τα 400 δισ.), για να μην προσθέσουμε τα επίχειρα των δασμών, κ.λπ., κ.λπ.
Είναι αυτό που θα έλεγαν παλαιότερα, και δαρμένη και... βρεγμένη (για τις κοινωνίες των χωρών-μελών της Ε.Ε. -και όχι των ολίγιστων ελίτ τους προφανώς).
(*) οι ΗΠΑ επισπεύδουν για την κύρια αναμέτρησή τους με την Κίνα, όπως εξαρχής ομολογούσε ο Τραμπ (για ποιους G20 και G8 κ.λπ., επί της ουσίας G2 US vs China).
Εδώ και καιρό δημιουργείται, από τα φιλοτραμπικά Μέσα, το κατάλληλο κλίμα.
Ενδεικτικό το Next Stop in America's Race with China for Global Preeminence: The Moon για όποιον έχει 5' διαθέσιμο χρόνο.