Με αφορμή το χθεσινό εύστοχο δήγμα του ΧΑΜαιλέοντα, για το Τι δείχνουν οι κινήσεις στο ελληνικό χρέος, η σημερινή ανάρτησή μας. Σημείο αναφοράς δεν θα μπορούσε παρά να είναι το γερμανικό χρέος -καθότι της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης- ακριβώς για τον λόγο πως πλέον κοστολογείται στο υψηλότερο επίπεδο από το 2010-2011.
Πράγματι, η νέα άνοδος της απόδοσης του 30ετούς στο 3,463% μας γυρίζει περί τα 14-15 χρόνια πριν και αυτό μόνο ευοίωνο δεν είναι. Ταυτόχρονα και το 10ετές -ομόλογο αναφοράς- φτάνει ήδη στο 2,838%, εξίσου ανησυχητικό σε μια περίοδο που το Βερολίνο έχει αποφασίσει να επανεξοπλίσει τη Γερμανία, αναπόφευκτα αυξάνοντας το χρέος, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει ενόψει 2026.
Η Γερμανία θα αυξήσει τον δανεισμό της/χρέος, την ώρα που μέλη της ΕΚΤ (Ισαμπέλ Σνάμπελ) κάνουν λόγο για προοπτική αύξησης των επιτοκίων. Το εξίσου ανησυχητικό είναι πως αυτά θα εξελίσσονται με την ευρωπαϊκή ηγεσία «ελλιποβαρή», αδύναμη να αντιτάξει ένα βιώσιμο/λειτουργικό σχέδιο για τη συνέχεια.
Η Ευρώπη προτεραιοποιεί σε ακραίο βαθμό τη χρήση των ρωσικών assets, αλλά δεν έχει κάνει το παραμικρό ώστε να μειωθεί η γραφειοκρατία για τις επιχειρήσεις βάσει της έκθεσης Ντράγκι, έτσι ώστε να υπάρξει πρόοδος, έστω και σε ένα σημείο.
Για τον Μάριο Ντράγκι η ΕΕ θα «σωθεί» μόνο εάν επενδύσει σοβαρά στην ανταγωνιστικότητα. Και αυτό δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.