Πέρα από τον ευνοϊκότερο φορολογικό συντελεστή (υποχώρηση από το 24% στο 22%), το χαμηλότερο κόστος χρηματοδότησης αναμένεται να αποτελέσει φέτος μια δεύτερη πηγή αύξησης της κερδοφορίας για τις εισηγμένες εταιρείες.
Δεν επηρεάζουν θετικά τις επιχειρήσεις μόνο οι περυσινές αναχρηματοδοτήσεις έναντι χαμηλότερων επιτοκίων, οι οποίες φέτος θα επιδράσουν σε δωδεκάμηνη βάση, αλλά και η συνεχιζόμενη τάση αποκλιμάκωσης στο κόστος χρηματοδότησης και μέσα στο 2021.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα εισηγμένης εταιρείας της μεσαίας κεφαλαιοποίησης, η οποία έχει μέσο κόστος δανεισμού μεταξύ του 1,7% και του 1,8%. Επίσης, ο οικονομικός διευθυντής μη εισηγμένης εταιρείας δήλωσε στο Euro2day.gr πως η συγκεκριμένη επιχείρηση δανείζεται σήμερα με 2,1% (συν EURIBOR, το οποίο αυτή την περίοδο είναι μηδέν) και πως λαμβάνουν τηλεφωνήματα από τις τράπεζες, προκειμένου αυτές να χορηγήσουν επιπλέον πιστώσεις και μάλιστα έναντι ακόμη χαμηλότερου επιτοκίου.
Άλλη εταιρεία με σαφώς επιβαρυμένη ρευστότητα κατάφερε να μειώσει από πέρυσι το επιτόκιό της κοντά στο 3% (μετατρέποντας μάλιστα το μεγαλύτερο τμήμα των υποχρεώσεών της από βραχυπρόθεσμο σε μακροπρόθεσμο), επειδή ο ιδιοκτήτης της πλήρωσε με δικά του χρήματα το 10% περίπου του υπολοίπου και αύξησε παράλληλα ως ένα βαθμό τις εγγυήσεις.
Ελάφρυνση κόστους χρηματοδότησης προέρχεται φυσικά και από ορισμένα μέτρα στήριξης που ελήφθησαν λόγω της πανδημίας. Αποτελεί μάλιστα κοινό μυστικό ότι στους κλάδους που ενισχύθηκαν από τα μέτρα συμπεριελήφθησαν και ορισμένοι που ουσιαστικά δεν επλήγησαν σημαντικά από την Covid-19, ωστόσο εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία να αντλήσουν ρευστότητα με χαμηλό -ή και μηδενικό- κόστος.
Έτσι, ενώ προ ολίγων ετών υπήρξαν επιχειρήσεις που μετέφεραν τις έδρες τους στο εξωτερικό με στόχο να μειώσουν το κόστος δανεισμού τους, σήμερα οι τράπεζες διαθέτουν υπερβάλλουσα ρευστότητα για την οποία επιβαρύνονται από την ΕΚΤ και έτσι έχουν πολλούς λόγους να τη διώξουν από πάνω τους, δανείζοντας αξιόπιστες εταιρείες με χαμηλά επιτόκια:
- Πρώτον, για να αποφύγουν το κόστος «παρκαρίσματος» της υπερβάλλουσας ρευστότητάς τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και
- δεύτερον, προκειμένου να αποκτήσουν μια μακροπρόθεσμη πηγή κερδοφορίας.
Σύμφωνα μάλιστα με τους ίδιους κύκλους, παράγοντες που ωθούν τις τράπεζες να περιορίσουν τα επιτόκια χορηγήσεων σε επίπεδα που έμοιαζαν αδιανόητα πριν από κάποια χρόνια, είναι:
α) Η μεγάλη αύξηση των καταθέσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας (14 δισ. ευρώ αυτή που προέρχεται μόνο από τα νοικοκυριά).
β) Ο ουσιαστικός μηδενισμός των καταθετικών επιτοκίων (μόνο το 25%-30% είναι προθεσμιακές, με μέση απόδοση έως 0,05% για τους αποταμιευτές, συν κάποια κουπόνια αγορών), παράγοντας που αποκλιμακώνει το κόστος άντλησης κεφαλαίων για τις τράπεζες.
γ) Ο μειούμενος κίνδυνος των εγχώριων επιχειρήσεων, μέσα σε μια επόμενη πενταετία στην οποία η οικονομία αναμένεται να τρέξει με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, βοηθούμενη και από την εισροή υψηλών κοινοτικών κονδυλίων.