Την ανάγκη διαμόρφωσης από την κυβέρνηση ξεκάθαρης μακροπρόθεσμης στρατηγικής σε ότι αφορά την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας ζήτησε σε σχετική συνέντευξη τύπου ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ) Τάσος Ροζολής.
Ο πρόεδρος του ΣΕΚΠΥ αναφέρθηκε στο κομβικό σημείο που βρισκόμαστε για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων, καθώς αφενός η κυβέρνηση θα ανακοινώσει σύντομα σημαντικού ύψους εξοπλιστικά προγράμματα και αφετέρου η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε το πρόγραμμα «Rearm» για την αύξηση των αμυντικών της δυνατοτήτων.
Ο Τάσος Ροζολής τόνισε πως για να μπορέσει η ελληνική παραγωγή να εκμεταλλευθεί την παρούσα ευκαιρία προς όφελος της οικονομίας της χώρας, θα πρέπει να υιοθετηθούν σημαντικές αλλαγές, καθώς από τις αμυντικούς εξοπλισμούς της τελευταίας δεκαετίας, (γύρω στα 13-15 δισ. ευρώ) μόλις περίπου το 2% αφορούσε την εγχώρια συμμετοχή. Και αυτό γιατί με το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει από το 2011, όλοι οι εξοπλισμοί προχωρούν είτε μέσα από διακρατικές συμφωνίες, είτε μέσα από τη διαδικασία της ανάθεσης.
«Το 2011 καταργήθηκε κάθε μέτρο στήριξης χωρίς οποιαδήποτε συνεννόηση με τον κλάδο και παράλληλα το θεσμικό πλαίσιο προέβλεπε πράγματα που είναι εντελώς ανεφάρμοστα» αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.
Αντίθετα με την Ελλάδα, ο Τάσος Ροζολής αναφέρθηκε σε μεγάλα οφέλη που έχουν αποκομίσει άλλες χώρες (μεταξύ των οποίων και η Κύπρος κατά την τελευταία πενταετία), προτείνοντας μεταξύ άλλων:
Πρώτον, οι κρατικές προμήθειες να συνοδεύονται από «βιομηχανικές επιστροφές» ύψους τουλάχιστον 30%, παραθέτοντας παραδείγματα άλλων κρατών τα οποία κατάφεραν σημαντικά πράγματα στο συγκεκριμένο τομέα, αν και προχώρησαν σε μικρότερες παραγγελίες από αυτές της Ελλάδας. Επίσης, θα πρέπει οι δαπάνες συντήρησης και η μετά την πώληση υποστήριξη να υλοποιείται τουλάχιστον κατά 50% στην Ελλάδα.
Δεύτερον, τη συμμετοχή της Ελλάδας σε κοινοπρακτικά προγράμματα.
Τρίτον, τη δημιουργία ειδικού Υφυπουργείου για τους αμυντικούς εξοπλισμούς, προκειμένου να υιοθετείται συγκεκριμένη στρατηγική που θα διαρκεί σε βάθος χρόνου.
Τέταρτον, την αλλαγή στρατηγικής στις αμυντικές βιομηχανίες, οι οποίες δεν μπορούν να λειτουργούν με όρους δημοσίου. Είναι αναγκαία η είσοδος ιδιωτών επενδυτών και μάλιστα θα μπορούσαν οι αναθέσεις προμηθειών να συνδυάζονται με την απόκτηση πλειοψηφικού ποσοστού στις αμυντικές βιομηχανίες, με το Ελληνικό Δημόσιο να ελέγχει συγκεκριμένα ζητήματα μέσα πχ από την ύπαρξη «χρυσής μετοχής». Οι αμυντικές βιομηχανίες στις ΗΠΑ είναι μόνο ιδιωτικές, ενώ στο Ισραήλ που είναι κρατικές λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Success stories και οικονομικά οφέλη
Ο Τάσος Ροζολής υποστηρίζει πως υπάρχουν σημαντικά παραδείγματα ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας μέσα από την συμμετοχή ελληνικών ομίλων στην παραγωγή οπλικών συστημάτων, αναφέροντας για παράδειγμα αυτά της Sunlight του Πάνου Γερμανού και της Μetlen του Ευάγγελου Μυτιληναίου, η οποία ανέλαβε αρχικά μια σύμβαση για τα Leopard και τώρα αγοράζει και άλλα εργοστάσια για να καλύψει τη διεθνή ζήτηση.
Αντίθετα, σε πρόσφατες περιπτώσεις, οι βιομηχανικές επιστροφές στα αεροσκάφη Rafale ήταν μηδενικές και αυτές στις φρεγάτες Βelharra 12%. Αν στις αμυντικές δαπάνες των τελευταίων δέκα ετών είχαμε επιτύχει βιομηχανικές επιστροφές πχ 30%, τότε η Ελλάδα θα είχε αυξήσει την παραγωγή της κατά μερικά δισεκατομμύρια ευρώ σε τομείς υψηλής τεχνολογίας και με μεγάλο πολλαπλασιαστή για την οικονομία, υποστήριξε ο Τάσος Ροζολής.