Για τις επιχειρήσεις η λειτουργική αρτιότητα και ετοιμότητα είναι θεμελιώδης, ενώ δεν αφορά μόνο την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα, δηλαδή τους θεμελιώδεις στόχους βάσης (bottom-line) στο επίπεδο της παραγωγής προϊόντων ή υπηρεσιών. Πρόσθετα, αφορά στον σημαντικό σκοπό της ολιστικής εταιρικής ανάπτυξης. Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να κεφαλαιοποιηθεί σε υψηλότερο ιεραρχικά επίπεδο και να χρησιμοποιηθεί για βελτιωμένες προσεγγίσεις Στρατηγικής.
Το επιχειρείν και η καθημερινότητα λειτουργούν σήμερα πάνω σε ένα κοινό παρονομαστή: βασίζονται όλο και περισσότερο στην καινοτομία, η οποία θεωρεί σαν απαραίτητο συστατικό της την χρήση των νέων τεχνολογιών και συγκεκριμένα τις κατάλληλες εφαρμογές τους κατά περίπτωση. Οι εφαρμογές αυτές έχουν την τάση να εμφανίζονται και να αναβαθμίζονται με ταχύτατη συχνότητα. Είναι συνεπώς, δύσκολο να τις παρακολουθούμε και να αντιλαμβανόμαστε το πώς διαμορφώνουν σε βάθος τις επιπτώσεις στις καθημερινές διαδικασίες και την ανταγωνιστικότητα εκτός από το να τις χρησιμοποιούμε. Το απλούστερο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι συναντήσεις μέσω του internet για υποστήριξη της απομακρυσμένης εργασίας.
Οι Executive Managers – Τα εξειδικευμένα στελέχη αναλαμβάνουν τον συντονισμό της λειτουργίας των σύγχρονων συστημάτων και των εργαλείων λήψης αποφάσεων στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους. Έτσι, καλούνται να διαχειριστούν (1) την κατανομή πόρων, (2) τον έλεγχο του κόστους (3) τις αλληλοεξαρτήσεις των υποσυστημάτων και (4) τα χρονικά όρια για αποφυγή καθυστέρησης στα τελικά παραδοτέα, ειδικά όταν τα συστήματα αυτά γίνονται βαθμιαία πολυπλοκότερα και ο αριθμός των αναγκαίων αποφάσεων σε ένα λειτουργικό μοντέλο συνεχίζει να αυξάνεται.
Ένα τυπικό μοντέλο αποτελούν τα αποδεκτά συστήματα διαδοχικής ακολουθίας (με ποια σειρά πραγματοποιούνται οι διαδικασίες) και ιεραρχικού ελέγχου (με ποιο τρόπο γίνεται ο συντονισμός αν υπάρχουν ασυμφωνίες), τα οποία συνιστούν τη βάση πάνω στην οποία λειτουργούν οι επιχειρηματικές διεργασίες (processes) που οδηγούν σε αποτελεσματικά επιχειρηματικά συστήματα.
Οι Executive Managers εφαρμόζοντας εναλλακτικές μεθόδους, μετρήσιμα συμπεράσματα και πειθαρχημένο έλεγχο οδηγούν σε αύξηση παραγωγικότητας και βελτιωμένης λειτουργίας, ενώ μπορεί να επιλύσουν προβλήματα διαδικασιών πριν αυτά προκληθούν ή συμβούν με μοναδικό στην ουσία στόχο να υλοποιούνται έγκαιρα στην δεδομένη ποιότητα, χρόνο και κόστος τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες επιτελώντας τον σκοπό του ρόλου τους. Εντούτοις, ο ρόλος τους είναι από την φύση τους βραχυπρόθεσμου ορίζοντα και μέσα στα πλαίσια που αναδείχθηκαν παραπάνω.
Η «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στην διατήρηση της λειτουργικής ετοιμότητας και των στόχων και την θεώρηση των επιτελικών ερωτημάτων διαφοροποιούν το κρίσιμα σημαντικό θέμα για την επιχειρησιακή βιωσιμότητα στο σύνολο της, απέναντι στα στρατηγικά προβλήματα του μετασχηματισμού και υιοθέτησης νέων business models και του σχεδιασμού της μελλοντικής λειτουργικής αριστείας, συνδέοντας την βιωσιμότητα με μία αναπτυξιακή προσαρμογή με αμιγώς επιχειρηματικό προσανατολισμό.
Η Επιχειρηματική Οπτική – Ο Επιχειρηματίας γνωρίζει να θεωρεί την ουσία και την διαφορά που έχει ο ρόλος του από εκείνον των executive managers, να βλέπει καθαρά τις επικείμενες διαφοροποιήσεις που απαιτούνται με βάση την δυναμική των αναπτυξιακών παραγόντων, αλλά και να εστιάζει στα απαραίτητα σημεία των παρεμβάσεων του.
Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο ποσοστό (53%) των επιχειρηματικών προκλήσεων εκκινεί από την αλλαγή κουλτούρας, το ανθρώπινο στοιχείο της Επιχειρησιακής Αριστείας. Αποτελεί αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι η επιλογή ενός λειτουργικού πλαισίου είναι ευκολότερη από την ενσωμάτωση των ανθρώπων που πρέπει να εργαστούν αποτελεσματικά μέσα σε αυτό. Συνεπώς, ο Επιχειρηματίας μελετά υψηλού επιπέδου προσεγγίσεις πριν υιοθετηθούν οι μέθοδοι και εργαλεία-πλαίσια πριν θεωρηθούν τα τεχνολογικά μέσα και οι υπόλοιποι πόροι που θα παράγουν το νέο business model.
Η απάντηση του στο πρόβλημα συνδέει και «ενώνει» ανθρώπους και διεργασίες για να οδηγήσει σε βελτιώσεις. Ο αναγκαίος ψηφιακός μετασχηματισμός, δηλαδή η μετεξέλιξη του μετασχηματισμού με ψηφιακές λύσεις, δεν αφορά στην προμήθεια μόνο αντίστοιχων high-tech λύσεων. Απλά κατευθύνει πρωταρχικά τα στελέχη κάθε επιπέδου να συμμετέχουν μέσα από προγράμματα κατάρτισης και ομαδικά εγχειρήματα συνοχής και συντονισμού, ώστε η προσπάθεια ανασχεδιασμού να μην καταλήξει σε ένα άσκοπο και γραφειοκρατικό σύνολο από δραστηριότητες οι οποίες κουράζουν και αποθαρρύνουν το ανθρώπινο δυναμικό «καπελωμένο» με στρώματα από ψηφιακά συστήματα. Δεν πρέπει επίσης να λησμονηθεί ότι η Έρευνα και Ανάπτυξη (R&D) προσδίδει το πραγματικό νόημα στην Καινοτομία είτε αυτή εφαρμόζεται εσωτερικά στην επιχείρηση ή μέσω συμμαχιών.
Η επιρροή του Επιχειρηματία πρόσθετα πρέπει να σηματοδοτεί τους μηχανισμούς της αυτενέργειας σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο μέσω μικρών βελτιώσεων και τον τρόπο που αυτές θα ενσωματώνονται στις διεργασίες και διαδικασίες για να διευκολύνουν την επίτευξη των πρακτικών καθημερινών στόχων.
Ένα από τα τελευταία σημεία της εμπλοκής του Επιχειρηματία είναι να εμπνεύσει με οδηγίες για απλοποίηση των διεργασιών (όπου είναι εφικτό) αναθέτοντας ενέργειες με έμφαση στο ‘φιλτράρισμα’ των διαδικασιών, οι οποίες μειώνουν την πολυπλοκότητα ώστε να επιταχυνθεί η πορεία προς την αγορά, η παραγωγή εσόδων και να αποφευχθεί η συνεχής ενασχόληση με την ίδια την διαδικασία, η οποία διαιωνίζει μία εσωστρεφή σειρά από δραστηριότητες σε φαύλο κύκλο παράγοντας μόνο κόστη και εξανεμίζοντας το επενδεδυμένο κεφάλαιο στις φάσεις της λειτουργίας.
Συνεπώς, διασφαλίζεται η απρόσκοπτη ροή των διαδικασιών με ελάχιστη εμπλοκή και παρέμβαση της διοίκησης γεγονός που αδιαμφισβήτητα αποτελεί ζητούμενο εταιρικής ωριμότητας και εύρυθμης λειτουργίας. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε οφέλη, αφενός μεν, ποιοτικά π.χ. branding, reputation, βέλτιστες συνθήκες εργασίας και ικανοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, αφετέρου δε, ποσοτικά π.χ. αυξημένες πωλήσεις, προσέλκυση νέων πελατών και διανομή μερισμάτων στους μετόχους.
Ο Επιχειρηματίας που έχει μία σαφή οπτική της επόμενης μέρας χαράζει την ακόλουθη γενική πορεία:
- εμπνέει χαράζοντας το πλαίσιο του business metamodel,
- δίνει έμφαση στις προσεγγίσεις και όχι στις μεθοδολογίες,
- βασίζεται στην ανάθεση (delegation) αρμοδιοτήτων από το επιτελικό στο λειτουργικό επίπεδο αυτονομώντας και αποκεντρώνοντας το πλέγμα των ενεργειών,
- θεωρεί και επικοινωνεί το κεντρικό πρόβλημα της αλλαγής κουλτούρας και ενθαρρύνει να κεφαλαιοποιούνται δύσκολα ορόσημα μετασχηματισμού και ενδυνάμωσης του ανθρώπινου δυναμικού με ρεαλιστικά προγράμματα, και
- επικροτεί τα στελέχη να υιοθετούν τις συνεχείς βελτιώσεις που λαμβάνουν χώρα από το χαμηλότερο επίπεδο της ιεραρχίας σφυρηλατώντας την ανάπτυξη πάνω στην ανθρώπινη συνοχή και την συνεργασία των ομάδων.