«Θέλω να στείλω ένα μήνυμα προς όλους, προς όλες κυρίως τις γυναίκες: Υπάρχει βοήθεια. Η βοήθεια είστε εσείς. Η βοήθεια είναι όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας οι οποίοι κάποιοι επαγγελματικά, κάποιοι εθελοντικά, είναι ταγμένες και ταγμένοι στο να υποστηρίξουν γυναίκες που σήμερα είναι θύματα οικογενειακής βίας. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος να ζει σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον», ανέφερε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της παρέμβασής του στη διαδικτυακή συζήτηση με στελέχη του Δικτύου Δομών της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
«Το πρώτο βήμα είναι το μισό ταξίδι»
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε ότι, δυστυχώς, «ακόμη και σήμερα υπάρχουν αρκετές γυναίκες που δεν γνωρίζουν -όχι τόσο τα δικαιώματά τους, αλλά τη διαδικασία με την οποία μπορούν να ξεφύγουν από αυτόν τον εφιάλτη. Ας μην “μασάμε” τα λόγια μας, περί εφιάλτη πρόκειται: το να ζεις σε ένα σπίτι, να είσαι θύμα βίας και να μην βλέπεις καμία διέξοδο. Και σίγουρα είναι αυτό ένα μακρύ ταξίδι. Ξεκινάει, όμως, συνήθως με ένα τηλεφώνημα. Και θέλει πολύ θάρρος να κάνεις αυτό το πρώτο βήμα. Αλλά όπως λέμε συχνά, το πρώτο βήμα είναι το μισό ταξίδι. Η διαδρομή δεν είναι εύκολη».
«Όποιος γνωρίζει και σιωπά είναι συνένοχος»
Ο Πρωθυπουργός επεσήμανε, επίσης, τον ρόλο των τρίτων προσώπων και τη σημαντική, όπως τόνισε, ευθύνη της καταγγελίας. «Μην αποποιούμαστε την ευθύνη και μην θεωρούμε ότι το να βαρέσει κανείς το καμπανάκι, το να ζητήσει βοήθεια είναι η ευθύνη που αφορά μόνο τη γυναίκα. Αφορά και τρίτους. Όποιος γνωρίζει και σιωπά είναι συνένοχος. Να το πούμε ανοιχτά και καθαρά. Διότι, πολλές φορές η γυναίκα η οποία θα υποστεί τη βία έχει τη μεγαλύτερη δυσκολία η ίδια να αντιδράσει», ανέφερε για να προσθέσει πως οι ιστορίες των γυναικών που βγήκαν νικήτριες πρέπει να ακουστούν.
«Δεν είναι θύματα, είναι νικήτριες σε αυτή την μάχη. Και μπόρεσαν να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους, να ξανακερδίσουν το μέλλον τους, να προσφέρουν στις ίδιες, αλλά και στα παιδιά τους ένα υγιές περιβάλλον όπου με τον χρόνο θα γιατρευτούν οι πληγές -κυρίως ψυχολογικές πληγές- ενίοτε, δυστυχώς και σωματικές από μια τραυματική εμπειρία και θα κοιτάξουν μπροστά το μέλλον με αισιοδοξία» τόνισε.