Μπορούν οι προοδευτικές δυνάμεις να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών; Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε το ερώτημα χθες αλλά το άφησε αναπάντητο, αναδεικνύοντας έτσι το μετέωρο βήμα του προοδευτικού χώρου σε μία εξαιρετικά γκρίζα εποχή.
Κλείνοντας την ημερίδα που διοργάνωσε χθες το “Ινστιτούτο Αλέξης Τσίπρας”, για το Κράτος Δικαίου, τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη, ο πρώην πρωθυπουργός δεν εμφανίσθηκε αισιόδοξος για το εάν το παραπάνω ερώτημα θα απαντηθεί καταφατικά και, μάλιστα, άμεσα.
“Από την πραγματικότητα προκύπτουν κρίσιμα ερωτήματα για το πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα για τις πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι παραμένουν πιστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο φυσικά, στις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες.
Μπορούν να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη; Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, όταν δε μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο;”, είπε.
Για προσθέσει: "Ας μη κρυβόμαστε, η εικόνα εκεί έξω δεν είναι καλή, ούτε για την αντιπολίτευση. Ανεξάρτητα ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. (σ.σ. Στο σημείο αυτό πρόσθεσε εκτός κειμένου “ξέρω καλά ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο, αλλά η εικόνα δεν είναι καλή”). Και αυτό μας αφορά όλους αλλά και μας υπερβαίνει ταυτόχρονα, με την έννοια ότι είναι ευθύνη πρωτίστως των ηγεσιών της προοδευτικής αντιπολίτευσης, να δώσουν απαντήσεις”.
Απέναντι σε αυτή τη θολούρα πάντως ο κ. Τσίπρας αντέταξε την ίδια την κοινωνία που βγαίνει μπροστά και, με τον τρόπο της, απαιτεί την τήρηση του Συντάγματος, όπως επιτάσσει άλλωστε το ίδιο το Σύνταγμα στο ακροτελεύτιο άρθρο του.
“Ζητείται ελπίς. Η Ελλάδα που αντιστέκεται είναι παρούσα, ακούει, βλέπει, αισθάνεται ανάγκη για δικαιοσύνη και τη μεταλλάσσει σε ενεργητική παρέμβαση”, είπε, στέλνοντας το μήνυμα στον προοδευτικό χώρο.
Όπως είναι γνωστό άλλωστε ο κ. Τσίπρας, πριν από τις εκλογές του 2023 ακόμα, μιλούσε για “προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας”, ωστόσο τα λάθη τακτικής και η άρνηση των λοιπών δυνάμεων να συμπράξουν, οδήγησαν στην εκλογική πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και στην παραίτηση του ιδίου από την προεδρία του κόμματος.
Το ότι επέλεξε χθες να αφήσει αναπάντητο το ερώτημα που αναφέραμε στην αρχή, δείχνει ότι δεν είναι πολύ αισιόδοξος ότι “η ελπίς που ζητείται” θα (ξανα)έρθει στο ορατό χρονικό διάστημα.
“Ποια συνεργασία; Ξεχάστε την”
Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από τις χθεσινές διεργασίες στον λεγόμενο κορμό της “προοδευτικής αντιπολίτευσης”:
-Το ΠΑΣΟΚ, δια του Νίκου Ανδρουλάκη, διαπίστωσε ότι δεν μπορεί πια να γίνεται λόγος για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και για τη στάση τους στη διερεύνηση της τραγωδίας στα Τέμπη, μετά την αντιφατική στάση των στελεχών του στις ευθύνες του Κώστα Τασούλα.
Προς επίρρωση, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μη βρίσκει σημείο ισορροπίας, μπερδεύοντας ακόμα και τους πιο καλοθελητές οπαδούς του.
Κι αυτό διότι:
- Η Όλγα Γεροβασίλη επιμένει στη θέση της ότι ο τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας δεν απέκρυψε τα “συμπληρωματικά στοιχεία” της δικογραφίας για τον κ. Τριαντόπουλο διότι οι ασάφειες του Κανονισμού δεν τον υποχρέωσαν να το κάνει.
- Ο Σωκράτης Φάμελλος, την ίδια στιγμή, εξακολουθεί να ζητά από τον πρωθυπουργό να αποσύρει την υποψηφιότητα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας με το αντίθετο επιχείρημα από της κ. Γεροβασίλη, ότι δηλαδή δεν ενημέρωσε τη Βουλή για τα στοιχεία.
Κατάσταση που επιτρέπει στο ΠΑΣΟΚ να μιλά για “αλαλούμ στον ΣΥΡΙΖΑ”, να τον καλεί να ξεμπερδέψει τις γραμμές του και να εμφανίζεται δικαιωμένο για το “όχι” στη συνεργασία τους. Πόσο μάλλον για την από κοινού διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας.