Το “ταμείο” της πρότασης μομφής στην κυβέρνηση έφερε αμηχανία στις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δυνάμωσε τις γκρίνιες στο εσωτερικό τους.
Όχι επειδή δεν έπεσε η κυβέρνηση, καθώς ουδείς περίμενε μία τέτοια έκβαση, αλλά διότι δεν υπάρχουν μηνύματα ότι ο κορμός του λεγόμενου “προοδευτικού τόξου” βγήκε ενδυναμωμένος τόσο από τη διαδικασία αυτή, όσο και από τις διεργασίες που συντελούνται στην κοινωνία.
Την ίδια στιγμή, όλα τα εξ΄αριστερών της ΝΔ κόμματα βλέπουν την συνεχή άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας σε αντίθεση με τα δικά τους ποσοστά που μένουν στάσιμα ή και μειώνονται. Το αντισυστημικό καμπανάκι ηχεί δυνατά στα επιτελεία και ήδη οι ομάδες κρούσης (τους) στο Διαδίκτυο ξεκίνησαν την επιχείρηση αποδόμησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Είναι ενδεικτικό ότι το πιο “αντισυστημικό” πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Παύλος Πολάκης, ανέλαβε σχετική δράση μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης (στο Open), υπενθυμίζοντας, μεταξύ άλλων, τη στάση της κ. Κωνσταντοπούλου στο Μάτι, στη Μάνδρα ή στη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και επισημαίνοντας ότι η Πλεύση δεν έχει θέσεις για κανένα άλλο θέμα, πλην των Τεμπών.
Με τις εν λόγω αιχμές, ο κ. Πολάκης προσπάθησε αφενός να φρενάρει τις σημαντικές δημοσκοπικές απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ προς την Πλεύση και, αφετέρου, να την εμφανίσει “γράμμα κενό” σε ένα ακροατήριο που θέλει σταθερότητα.
Σε επίπεδο ηγεσιών δεν παρατηρείται καμία μετακίνηση από τα κομματικά προτάγματα, παρά την άσχημη δημοσκοπική εικόνα:
* Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιμένει στη θέση του ότι η πολιτική αλλαγή που απαιτείται περνά μόνο μέσα από την εκλογική πρωτιά του πολιτικά αυτόνομου ΠΑΣΟΚ, ότι είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας οι συνεργασίες και ότι η σύμπραξη για την πρόταση μομφής ήταν υποχρεωτική πλην μεμονωμένη. Η Άννα Διαμαντοπούλου ενίσχυσε τη θέση αυτή τονίζοντας ότι το κόμμα θα κατέβει μόνο του στις εκλογές.
Στελέχη του κόμματος (και της επιρροής του κ. Ανδρουλάκη), μάλιστα, εξηγούν ότι πρώτα θα γίνουν οι εκλογές και μετά, βάσει των ποσοστών που θα πάρουν τα προοδευτικά κόμματα θα γίνει η αναζήτησή προγραμματικών συμφωνιών για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
Όμως: στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η κριτική στην κεντρική πολιτική γραμμή της ηγεσίας γίνεται λιγότερο ψιθυριστά, την αποδίδουν στο “δίδυμο”, όπως λένε, Ανδρουλάκη-Διαμαντοπούλου και παραπέμπουν την δημόσια αμφισβήτηση “στο προσεχές διάστημα”. Όταν δηλαδή, όπως λένε, θα λήξει το άτυπο “dead line την άνοιξη” που είχε τεθεί για την άνοδο του κόμματος.
ΣΥΡΙΖΑ: Συνεργατικοί μεν, θορυβημένοι δε
* Ο Σωκράτης Φάμελλος επιμένει, αντίστοιχα, στο προσκλητήριο προοδευτικής συνεργασίας, πριν από τις εκλογές, υποστηρίζοντας με τη σειρά του ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να δρομολογηθεί μία τέτοια εξέλιξη είναι η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ.
«Οι πολίτες ζητούν από την αντιπολίτευση να υπάρξει μια συνεννόηση και υπήρξε συνεννόηση για την πρόταση δυσπιστίας. Τέσσερα κοινοβουλευτικά κόμματα συνεννοηθήκαμε και συμφωνήσαμε σε κείμενο, διαδικασία και χρόνο υποβολής. Οι πολίτες μας το ζήτησαν και μας πίεσαν” τόνισε χθες (στο Action 24), προσπαθώντας να δώσει περιθώρια μόνιμου χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας, σε αντίθεση με τον κ. Ανδρουλάκη.
Παρότι, εν προκειμένω, δεν υπάρχει αντίθετη άποψη στην Κουμουνδούρου, στελέχη και βουλευτές δείχνουν θορυβημένα από την αναιμική παρουσία του κόμματος στην κοινωνία και από το πολιτικό αδιέξοδο που διαφαίνεται λόγω της άκαμπτης στάσης του ΠΑΣΟΚ.
Η μικρή διαφοροποίηση του κ. Πολάκη ως προς τους αποδέκτες του προσκλητηρίου, ερμηνεύτηκε ως προσπάθειά του να απευθυνθεί σε πιο αριστερά ακροατήρια και να αλιεύσει σκεπτόμενους ψηφοφόρους τους: όπως είπε, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απευθυνθεί όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Αριστερά, αλλά και στο ΜεΡΑ25 και στο ΚΚΕ, για να τους καλέσει να συμφωνήσουν ποιο θα είναι το πρόγραμμα στο οποίο μπορούν να συμφωνήσουν.
Ν. Κοτζιάς: Θα ψήφιζα την Μ. Καρυστιανού
Το πόσο θολό είναι το τοπίο στο “προοδευτικό τόξο” φάνηκε και από τη χθεσινή δήλωση του Νίκου Κοτζιά (στο Attica) για την Μαρία Καρυστιανού: “Εγώ τη Μαρία των Τεμπών την ψήφιζα για πρωθυπουργό της χώρας. Δεν θέλει, αλλά την ψήφιζα. Δεν θεωρώ τους αρχηγούς των κομμάτων καλύτερη από εκείνη. Έδωσε μια μάχη, συγκίνησε 1.300.000 κόσμο, 2,5 φορές τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και 3 φορές τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, πήγε στην Ευρώπη, μίλησε. Δεν είναι σπουδαία αυτή η κυρία;”.
Με την τοποθέτηση αυτή ο κ. Κοτζιάς, πέραν των ευσήμων που απέδωσε στην πρόεδρο του Συλλόγου “Τέμπη 23”, ανέδειξε και το μείζον πρόβλημα του προοδευτικού χώρου: την απουσία ηγετικού προσώπου που θα μπορούσε να συνεγείρει τους πολίτες.
Τον “Τσίπρα του 2010”, δηλαδή, όπως συμφωνούν όλοι, ασχέτως εάν πιστεύουν ή όχι ότι το ίδιο πρόσωπο μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο και σήμερα.