Η Ελλάδα είναι αγοραστής και 100% καταναλωτής χωρίς καμία συμπαραγωγή, με μηδενική εγχώρια προστιθέμενη αξία και αυτό πρέπει να αλλάξει, τόνισε ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Εστιάζοντας την ομιλία του στην σχεδόν μηδενική συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στις εξοπλιστικές αγορές, ανέφερε ως παραδείγματα την Ινδία και τη Ρουμανία, που απαίτησαν δική τους γραμμή παραγωγής για τα Ραφάλ και τα F35, αντίστοιχα.
«Το 2,8% ΑΕΠ δίνεται σε αμυντικές δαπάνες αλλά η ελληνική αμυντική βιομηχανία συμβάλλει στο ελάχιστο. Μεγάλες αγορές, όπως των Ραφάλ, ή των υποβρυχίων, γίνονται χωρίς καμία πρόβλεψη για την ελληνική αμυντική βιομηχανία», ανέφερε.
Σ΄αυτό το πλαίσιο πρότεινε κάθε εξοπλιστική επιλογή να εξετάζεται σε σχέση με τη γεωπολιτική σημασία και με την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας.
«Ένα ποσοστό της παραγωγής να κατασκευάζεται εδώ, να διασφαλίζεται η επένδυση στην στρατιωτική έρευνα ώστε σταδιακά να ελαττώνονται οι εισαγωγές οπλικών συστημάτων και η εξάρτηση, με ενίσχυση του ελεγκτικού ρόλου», τόνισε.
Σε σχέση με το ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα, επισήμανε:
- Η προτεραιότητα μας πρέπει να είναι ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης, αλλιώς το χρέος μας θα απογειωθεί.
- Η Ε.Ε. να κλείσει τις πόρτες σε τρίτες χώρες που έχουν αναθεωρητικές βλέψεις, όπως η Τουρκία.
Αυτή είναι πατριωτική στάση που πρέπει να ακολουθήσει κάθε ελληνική κυβέρνηση.
Σε σχέση με το ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα, ο κ. Ανδρουλάκης επισήμανε:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τις ΗΠΑ.
Δεν είναι δυνατόν το 78% του αμυντικού της υλικού να προέρχεται από προμηθευτές εκτός Ευρώπης.
Να μην υπάρχει ένας ελάχιστο επίπεδο κοινής στρατιωτικής δύναμης.
Να μην έχουμε ακόμη κοινές θέσεις στην εξωτερική πολιτική σε ορισμένα βασικά ζητήματα μείζονος σημασίας και κοινούς κανόνες εξαγωγής όπλων σε τρίτες χώρες».
Σχετικά με το δίλημμα «ασφάλεια ή κοινωνικό κράτος», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απάντησε «και τα δύο». Διότι «η άμυνα δεν είναι μόνο οι εξοπλισμοί αλλά και η αντιμετώπιση του δημογραφικού, η στήριξη των παραμεθόριων περιοχών και η κοινωνική ισχύς».
Σχέδιο έξι σημείων
Κωδικοποιώντας τα παραπάνω, πρότεινε «σχέδιο έξι αξόνων»:
- Ρητή δέσμευση πως ένα σημαντικό ποσοστό της παραγωγής θα κατασκευάζεται εγχώρια, με ορισμό ενός ποσοστού που θα αντιστοιχεί σε οφέλη και θα αξιοποιείται στο πεδίο του σχεδιασμού, της έρευνας και της ανάπτυξης.
- Επένδυση στην στρατιωτική έρευνα με ανάπτυξη-ενίσχυση της τεχνολογίας και της καινοτομίας στον αμυντικό τομέα, ώστε να ελαττωθούν οι εισαγωγές οπλικών συστημάτων και η εξάρτηση από εξωτερικούς προμηθευτές.
- Αναβάθμιση του ρόλου του ΕΛΚΑΚ ως Κοινού Φορέα Αμυντικής Παραγωγής που εποπτεύει και συντονίζει την Δημόσια και Ιδιωτική Αμυντική Παραγωγή, Έρευνα-Ανάπτυξη.
- Ενόψει της διεκδίκησης και κατανομής των κονδυλίων που προβλέπει η Ε.Ε., να υπάρξει πρόβλεψη των διαδικασιών διαφάνειας, λογοδοσίας και ενισχυμένου κοινοβουλευτικού ελέγχου, ώστε να μην γίνει με τα χρήματα για την άμυνα ό,τι έγινε με το Ταμείο Ανάκαμψης. Ενίσχυση του ελεγκτικού ρόλου της Επιτροπής Εξοπλισμών.
- Επανεκκίνηση των γραμμών παραγωγής βλημάτων για να αναπληρώσει η χώρα τα αποθέματά της και να συμβάλει στην αναπλήρωση των αποθεμάτων άλλων χωρών.
- Στήριξη του έμψυχου δυναμικού ως πολλαπλασιαστή ισχύος. Να δοθούν κίνητρα, οικονομικά-επαγγελματικά, διότι χωρίς νέο και με υψηλή εξειδίκευση προσωπικό οι εξοπλισμοί δεν θα έχουν αντίκρυσμα.