Στους «νοικοκυραίους» στρέφει ξανά το βλέμμα η κυβέρνηση

Τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης της με τη λεγόμενη «σιωπηρή πλειοψηφία» των πολιτών, τους αποκαλούμενους νοικοκυραίους επιχειρεί και πάλι η κυβέρνηση, σε μια περίοδο όπου το δημοσκοπικό ποσοστό των αναποφάσιστων παραμένει υψηλό (13,2% σύμφωνα με τη GPO για τα Παραπολιτικά και 19,4% κατά την Opinion Poll για το Action 24). Στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας βρέθηκε αρχικά, την περασμένη εβδομάδα, η εκδηλούμενη πρόθεση να σταματήσει η χρηματοδότηση του επαναπατρισμού των ακτιβιστών από τη Γάζα από τον κρατικό κορβανά (αν και τελικά δεν προχώρησε) και συνεχίζεται τώρα με τη νέα νομοθετική πρωτοβουλία που αφορά το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Κινήσεις με σαφές συμβολικό και πολιτικό βάρος, που «κλείνουν το μάτι» στο κοινό το οποίο επιζητά τη σταθερότητα, την τάξη και την ασφάλεια, το σεβασμό στους θεσμούς και τις διαχρονικές αξίες της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας.

Οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες εντάσσονται σε μια ευρύτερη κυβερνητική στρατηγική επανασύνδεσης αφενός με τα κοινωνικά στρώματα που αυτοπροσδιορίζονται ως «μεσαία τάξη» και αφετέρου με αυτά που στις τελευταίες ευρωεκλογές έδειξαν τάσεις απομάκρυνσης προς τα δεξιά της ΝΔ, στηρίζοντας κόμματα όπως η Ελληνική Λύση, η Νίκη και η Φωνή Λογικής.

Όπως υπογραμμίζουν στο Μέγαρο Μαξίμου, το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν είναι απλώς ένας τόπος τιμής, αλλά σύμβολο της ίδιας της ελευθερίας του έθνους, αφιερωμένο σε όσους θυσίασαν τη ζωή τους για την πατρίδα. Γι’ αυτό και κρίθηκε  απαραίτητο να ξεμπλέξουν οι αρμοδιότητες, με τη θέσπιση ενός ειδικού πλαισίου προστασίας και ανάδειξης, με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να αναλαμβάνει πλέον τη φροντίδα, τον καθαρισμό και τη συντήρησή του, ενώ η ευθύνη για τη διαφύλαξη της τάξης παραμένει στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Κοινό αίσθημα

Αρμόδιες πηγές σημειώνουν ότι η στάση της αντιπολίτευσης, η οποία αντιδρά σε κάθε τέτοια κίνηση, αποδεικνύει τη δυσαρμονία της με το κοινό αίσθημα. Την ώρα που η κοινωνία, όπως λένε, ζητά «επιτέλους να γίνουν τα αυτονόητα», ένα μέρος του πολιτικού συστήματος φαίνεται να βρίσκεται στο άλλο άκρο, εγκλωβισμένο σε λογικές άρνησης και καταγγελίας.

Στην κυβέρνηση αναγνωρίζουν με αυτοκριτική διάθεση ότι σε ορισμένους τομείς υπήρξαν καθυστερήσεις, ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τη βούληση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να προχωρήσει σε μια σειρά κινήσεων, όπως η αποκατάσταση της τάξης στα πανεπιστήμια, η εκκαθάριση καταλήψεων, η αντιμετώπιση φαινομένων παραβατικότητας στα γήπεδα και η ενίσχυση της δημόσιας ασφάλειας. Αυτές, σύμφωνα με η σχετική επιχειρηματολογία, συνιστούν προτεραιότητες οι οποίες εφαρμόζονται με συνέπεια, όπως άλλωστε θα έπρεπε να συμβαίνει σε κάθε ευνομούμενο κράτος.

Η ίδια λογική διέπει και τη στάση απέναντι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Όπως τονίζουν κυβερνητικά στελέχη, δεν μπορεί ένα εθνικό σύμβολο να μετατρέπεται σε χώρο διαμαρτυρίας ή αντιπαράθεσης, ανεξαρτήτως αιτίας ή πολιτικού χρώματος. Ξεκαθαρίζουν ότι το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι απολύτως κατοχυρωμένο, αρκεί να ασκείται μέσα στα πλαίσια του νόμου και με σεβασμό στους δημόσιους χώρους που έχουν ιστορικό και εθνικό χαρακτήρα.

Το κυβερνητικό αφήγημα συμπυκνώνεται στη φράση «ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή των πολλών». Εκείνων που, όπως υπογραμμίζουν, εργάζονται, πληρώνουν φόρους, τηρούν τους κανόνες και διεκδικούν ένα σταθερό, ασφαλές περιβάλλον, χωρίς ακρότητες, καταχρήσεις και ιδεολογικές επιβολές. Μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες, το Μέγαρο Μαξίμου φιλοδοξεί  να εκφράσει αυτό ακριβώς το ακροατήριο, επανατοποθετώντας την έννοια του «νοικοκύρη πολίτη» στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου.