Η JP Morgan προσπαθεί να απαντήσει το ερώτημα για το πόσα δημοσιονομικά κίνητρα χρειάζονται για να αλλάξουν πορεία οι αγορές μετοχών και κυρίως να μην επικρατήσει χάος.
Πριν από την κρίση του κορωνοϊού (GCC), οι επενδυτές εκτιμούσαν ότι η επόμενη ύφεση θα απαιτούσε τη δημοσιονομική χαλάρωση, διότι οι κεντρικές τράπεζες δεν θα διέθεταν αρκετά πυρομαχικά.
Με τη Fed να εντάσσεται στο club των κεντρικών τραπεζών των μηδενικών επιτοκίων, η ανακοίνωση μιας σημαντικής δημοσιονομικής χαλάρωσης φαίνεται ότι είναι ένας ισχυρός καταλύτης - παράλληλα με την κορύφωση του ποσοστού μόλυνσης σε ΗΠΑ και Ευρώπη από τον κορωνοϊό για να υπάρξει αντιστροφή κλίματος στις αγορές.
Πολλές χώρες προέβησαν σε δημοσιονομικά κίνητρα που αντιστοιχούσαν σε 1% έως 2% του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια της ύφεσης, οπότε ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς.
Σύμφωνα με την τράπεζα, η μόνη χώρα που ξεπέρασε αυτά τα όρια αυτά ήταν η Κίνα. Η Ευρώπη επίσης ξεπέρασε σε μετρό τις ΗΠΑ με πιστωτικές εγγυήσεις, επιδοτήσεις μισθών και φορολογικές μειώσεις. Το αρνητικό όμως είναι ότι πολλά από αυτά τα ευρωπαϊκά μέτρα είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν, επομένως δεν έχουν επίδραση στις αγορές.
Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πρόγραμμα ύψους $1,2 τρισ. και κρίνοντας από την αντίδραση της αγοράς δεν είναι σαφής. Το πακέτο ύψους $1,2 τρισ. αντιπροσωπεύει το 5,5% της αμερικανικής οικονομίας και είναι σχεδόν ίδιο σχεδόν με του 2009 τουλάχιστον σε όρους αρχικού κόστους.
Σύμφωνα με τη JP Morgan το ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί - αφορά τόσο την υπερβολική μόχλευση, αλλά και την εξάπλωση του κορωνοϊού. Μέχρι να υπάρξει ορατότητα, οι αγορές τείνουν να τιμολογούν τα πιθανά αρνητικά σενάρια.
Η νομισματική και δημοσιονομική χαλάρωση θα πρέπει να περιορίσει αυτό το ασφάλιστρο κινδύνου και να μετατρέψει την κατάσταση σε ένα διαχειρίσιμο σοκ. Η δημοσιονομική χαλάρωση είναι πιο ασαφής, επειδή όταν χαλαρώνει η δημοσιονομική πολιτική, συνήθως έρχεται αρκετά αργά και η ύφεση έχει ήδη χτυπήσει την οικονομία.