Πριν μερικές μέρες, ένα φίλος από την αγορά μού ανέφερε ότι έψαχνε για οικιακή βοηθό καθώς η Αλβανίδα με ελληνικό διαβατήριο που απασχολούσαν στο σπίτι αποφάσισε να φύγει. Ο λόγος; Έχοντας πληροφορηθεί τη σημαντική αύξηση των κρουσμάτων στη γείτονα χώρα και γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί, π.χ. λίγα διαγνωστικά τεστ, μη τήρηση των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης, οι άνθρωποι της είπαν πως θα πρέπει να μπει σε καραντίνα 14 ημερών, αν ξαναπάει στην Αλβανία και επιστρέψει.
Χθες, η στήλη πληροφορήθηκε πως μια από τις κλινικές για Covid στο νοσοκομείο Σωτηρία είχε γεμίσει μετά από πολύ καιρό ενώ άνοιξε άλλη κλινική στον Ευαγγελισμό καθώς οι νοσηλείες αυξάνονται και είναι θέμα χρόνου να σημειωθεί αύξηση των θανάτων. Αρκετοί από τους ασθενείς είναι από την Αλβανία.
Η κυβέρνηση έκλεισε πρόσφατα τα σύνορα αλλά όχι για Έλληνες πολίτες και άλλους με ομογενειακό δελτίο ταυτότητας κ.λπ. Άνθρωποι όπως ο προαναφερθείς φίλος προειδοποιούν πως πάρα πολλοί απέκτησαν ελληνικές ταυτότητες τα τελευταία χρόνια και μπαινοβγαίνουν χωρίς έλεγχο αφού γίνονται λίγα διαγνωστικά τεστ στα σύνορα με την Αλβανία και ίσως κάποιοι είναι φορείς του ιού.
Η φάση αδιαφορίας και ανεμελιάς που μοιάζει να διέρχεται η Ελλάδα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα στοιχεία του Π.Ο.Υ. για την πανδημία παγκοσμίως και τις περιγραφές φίλων και γνωστών από διαφορετικές χώρες του πλανήτη.
Είναι οι παρακινήσεις των τελευταίων που μας οδήγησαν να γράψουμε πριν λίγο καιρό το άρθρο «Πάρτε μέτρα πριν είναι πολύ αργά», μαθαίνοντας τι γίνεται αλλού. Οσο νωρίτερα παρθούν ήπια μέτρα, π.χ. υποχρεωτική η μάσκα σε κλειστούς χώρους, τόσο πιθανότερο είναι να αποφευχθούν τα πιο σκληρά αργότερα, που θα έχουν μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο στην ελληνική οικονομία.
Πόσο αναγκαίο είναι κάτι τέτοιο φάνηκε επίσης από τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού το διάστημα Ιανουαρίου-Ιουνίου 2020. Το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώθηκε πάνω από 5,8 δισ. ευρώ ή 3,3% του ΑΕΠ περίπου. Είναι προφανές ότι το πρωτογενές έλλειμμα θα ξεπεράσει κατά πάσα πιθανότητα το 4% του ΑΕΠ για το σύνολο του έτους και αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στην πανδημία.
Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα γενικό ξελασκάρισμα καθώς διαφορετικές ομάδες πιέζουν για να αποσπάσουν ό,τι μπορούν, επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάποια από αυτά τα μαθαίνουμε, π.χ. την ισόβια σύνταξη σε όσους υπηρέτησαν στη Ζώνη Πρόσω στην Κύπρο το 1964, 1967 και 1974, και κάποια άλλα είτε δεν τα μαθαίνουμε καθόλου είτε τα μαθαίνουμε εκ των υστέρων. Ακόμη, κυβερνητικά στελέχη φέρονται να πιέζουν τις τράπεζες για να δώσουν δάνεια σε επιχειρήσεις που δεν θα έδιναν υπό άλλες συνθήκες. Οι συνέπειες, π.χ. «κόκκινα» δάνεια, λίγο προβληματίζουν τους εμπλεκόμενους κυβερνητικούς καθώς αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το κοντινό μέλλον και όχι το απώτερο.
Ομως, όλα τα λάθη πληρώνονται αργά ή γρήγορα και το ξεχείλωμα είναι ένα από αυτά.