Η μάχη της ΕΚΤ, της Fed και των άλλων μεγάλων κεντρικών τραπεζών να θέσουν τον πληθωρισμό υπό έλεγχο δεν έχει προκαλέσει μεγάλο πόνο στις αγορές και στις πραγματικές οικονομίες μέχρι στιγμής.
Η πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία εμφανίζεται ως το τελευταίο γεράκι ανάμεσα στους συναδέλφους της, δεν μπορεί να προσβλέπει σε κάποιον προκάτοχό της, o οποίος κατάφερε να δαμάσει τον πληθωρισμό, με δεδομένο το σχετικά μικρό παρελθόν της ΕΚΤ. Αντίθετα, ο πρόεδρος της Fed Τζερόμ Πάουελ έχει παράδειγμα προς αποφυγή αλλά και μίμηση. Είναι προφανές ότι δεν θέλει να κάνει το λάθος του Arthur Burns, ο οποίος ως πρόεδρος της Fed τη δεκαετία του 1970 ανακήρυξε τη νίκη εναντίον του πληθωρισμού, μειώνοντας πρόωρα τα βασικά επιτόκια του δολαρίου. Αντίθετα, θέλει να μιμηθεί τον Πολ Βόλκερ, ο οποίος ως πρόεδρος της Fed τη δεκαετία του 1980 (από το 1979) κατάφερε να νικήσει τον πληθωρισμό.
Όμως, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ της συμπεριφοράς των αγορών σήμερα και τότε. Ο Βόλκερ έπρεπε να τιμωρήσει επενδυτές, σπεκουλαδόρους, δανειζόμενους και καταθέτες για να αλλάξουν συμπεριφορά. Οι καμπάνιες της Fed και της ΕΚΤ εναντίον του πληθωρισμού μέχρι στιγμής σήμερα δεν έχουν προκαλέσει μεγάλο πόνο. Δεν είναι τυχαίο το ράλι των μετοχών, ομολόγων, βιομηχανικών μετάλλων το τελευταίο μήνα με δίμηνο, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του Πάουελ, της Λαγκάρντ και άλλων κεντρικών τραπεζιτών.
Φυσικά, το ράλι δεν προέκυψε ξαφνικά. Βασίστηκε σε κάποια γεγονότα όπως η αποτροπή της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη τον φετινό χειμώνα, το εκ νέου άνοιγμα της κινεζικής οικονομίας μετά το τέλος της πολιτικής zero Covid zero και οι μικρότερες αυξήσεις επιτοκίων από την ΕΚΤ και τη Fed. Σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθεί η εκτίμηση ότι είδαμε τα υψηλά του πληθωρισμού. Το ράλι έχει συμβάλει στη χαλάρωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών. Σε τέτοιο βαθμό που το σχετικό μοντέλο του Bloomberg για τις ΗΠΑ έδειχνε πρόσφατα ότι οι συνθήκες ήταν πιο χαλαρές από την περίοδο που το βασικό επιτόκιο της Fed ήταν στο 0%.
Επομένως, το ράλι δεν βοηθάει στη συμπίεση του πληθωρισμού όσο επιθυμούν οι κεντρικές τράπεζες. Αντίθετα, ευνοεί στην ανάκαμψη της παγκόσμιας ρευστότητας. Πράγματι, ο σχετικός δείκτης παγκόσμιας ρευστότητας των κεντρικών τραπεζών των ανεπτυγμένων και των αναδυόμενων χωρών της CrossBorder Capital καταγράφει αύξηση. Αυτό συμβαίνει παρά τις αυξήσεις των επιτοκίων παρέμβασης και της πολιτικής ποσοτικής σύσφιξης (QT) που εφαρμόζει η Fed. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας αγοράζει ομόλογα ενώ θετική συνεισφορά έχει επίσης η κεντρική τράπεζα της Κίνας.
Θα μπορούσαν οι χθεσινές απώλειες των χρηματιστηρίων σε ΗΠΑ και ΕΕ να σηματοδοτούν την αρχή ενός πτωτικού κύκλου όπως θέλει ο Mike Wilson της Morgan Stanley και ο David Rosenberg, ιδρυτής και πρόεδρος της ομώνυμης εταιρείας; Ο χρόνος θα δείξει. Προς το παρόν, η ρευστότητα φαίνεται ότι έχει φέρει τα πάνω κάτω και εξηγεί ικανοποιητικά το ράλι.