Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι Φινλανδοί είναι φιλέλληνες. Κάποια πράγματα έχουν παίξει ρόλο σ’ αυτό.
Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι τον συμπατριώτη μας βιομήχανο ο οποίος μοίραζε δωρεάν τσιγάρα στους Φινλανδούς στρατιώτες οι οποίοι αμύνονταν ενάντια στη Σοβιετική εισβολή τον Χειμώνα του 1939, πετώντας κοκτέιλ Μολότοφ στον εχθρό. Οι Φινλανδοί βάφτισαν Μολότοφ τα μπουκάλια με το πετρέλαιο που πέταγαν από το όνομα του τότε υπουργού Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης. Ο τελευταίος είχε υπογράψει το σύμφωνο ειρήνης και μη επίθεσης με τη ναζιστική Γερμανία, γνωστό ως Ρίμπεντροφ-Μολότοφ, τον Αύγουστο του 1939, το οποίο προέβλεπε τον διαμελισμό της Πολωνίας.
Οι σύγχρονοι Έλληνες ίσως δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά. Πιθανόν, έχουν ακουστά τον Ολι Ρεν, τον πρώην υπουργό Οικονομικών της Φινλανδίας και νυν κεντρικό τραπεζίτη, λόγω του συνθήματος «Δεν θα μας πάρεις τα καγιέν, Ολι Ρεν, Ολι Ρεν». Ο τελευταίος μάς είχε ευχηθεί «κουράγιο» στα τέλη του 2011, διαβλέποντας προφανώς τι ερχόταν.
Όμως, το σύντομο μάθημα ιστορίας σταματάει εδώ. Σήμερα, η Ελλάδα και η Φινλανδία διαφέρουν σε πολλά πράγματα. Από τον καιρό, το εκπαιδευτικό σύστημα, μέχρι και το δημόσιο χρέος.
Ειδικότερα, στον υπολογισμό του δημόσιου χρέους, η Φινλανδία είναι το ακριβώς αντίθετο της Ελλάδας. Δεν αναφερόμαστε στο γεγονός ότι το φινλανδικό δημόσιο χρέος είναι πολύ μικρότερο και αντιστοιχεί στο 74% του ΑΕΠ περίπου έναντι 160% του ελληνικού, αλλά σε κάτι άλλο.
Στην Ελλάδα, το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης εκτιμάται λίγο πάνω από τα 400 δισ. ευρώ και είναι μεγαλύτερο από το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, το οποίο υπολογίζεται πάνω-κάτω κοντά στα 360 δισ. περίπου. Κι αυτό γιατί η Κεντρική Κυβέρνηση δανείζεται από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, όπως οι ΟΤΑ κ.λπ. μέσω repos.
Από την άλλη πλευρά, στη Φινλανδία συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η Κεντρική Κυβέρνηση δανείζει τους ΟΤΑ. Γι’ αυτό τον λόγο, το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης είναι μικρότερο σε σύγκριση με εκείνο της Γενικής Κυβέρνησης. Η διαφορά είναι μεγάλη, κάπου 20 μονάδες του ΑΕΠ.
Για την ακρίβεια, το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης βρισκόταν στο 51% του ΑΕΠ περίπου το 2022 και το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης της Φινλανδίας στο 71% περίπου. Φέτος, το δεύτερο εκτιμάται ότι θα φθάσει το 74%.
Η Κομισιόν, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΟΟΣΑ, οι οίκοι αξιολόγησης κ.λπ. λαμβάνουν υπόψη το υψηλότερο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης της Φινλανδίας και όχι το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης.
Το ίδιο ακριβώς κάνουν στην περίπτωση της Ελλάδας και των υπόλοιπων χωρών.
Αυτοί που δεν λαμβάνουν υπόψη το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης είναι στελέχη της αντιπολίτευσης και η UBS, όπως διαπιστώσαμε χθες στο Euro2day, από την παρουσίαση του Κ. Σαρρή.
Να τονίσουμε ότι η UBS ήταν κάποτε στην ομάδα των βασικών διαπραγματευτών (primary dealers) του ελληνικού χρέους αλλά αποπέμφθηκε γιατί εκτιμήθηκε ότι δεν πρόσφερε. Όμως, η ελβετική τράπεζα έχει επανέλθει και θέλει να ξαναγίνει primary dealer, όπως μαθαίνουμε.
Δεν είμαστε σίγουροι αν το λάθος που έκανε ο αναλυτής της UBS στον υπολογισμό του ελληνικού δημόσιου χρέους στην προαναφερθείσα έκθεση θα εκτιμηθεί από τους αρμόδιους στην Αθήνα.