Μερικοί υποστήριζαν τότε ότι τα CDS έπαιξαν ρόλο στην ελληνική κρίση. Όμως, αυτό δεν υποστηρίζεται από τα στοιχεία σύμφωνα με έκθεση της Γερμανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (BaFin).
Τα CDS ή συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης αγοράζονται από οντότητες που κατέχουν ομόλογα και επιθυμούν να ασφαλισθούν έναντι του κινδύνου ενδεχόμενης χρεοκοπίας του εκδότη των ομολόγων, κράτους ή της εταιρείας.
Τα CDS αγοράζονται επίσης από άτομα ή άλλους που δεν κατέχουν ομόλογα αλλά θέλουν να σπεκουλάρουν στη χρεοκοπία κάποιου κράτους ή επιχείρησης. Είναι τα λεγόμενα «γυμνά» CDS. Όσο πιο μεγάλος είναι ο εκτιμώμενος κίνδυνος χρεοκοπίας, τόσο πιο υψηλή είναι η τιμή του CDS. Αξίζει να τονισθεί ότι η συγκεκριμένη αγορά δεν έχει το βάθος που έχει η αγορά ομολόγων.
Χθες το βράδυ, η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου ήταν μικρότερη από εκείνη του αμερικανικού και διαμορφωνόταν στο 3,27% έναντι 4,4% περίπου του 10τούς αμερικανικού κρατικού ομολόγου.
Ακόμη πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι η αγορά των CDS έδινε μεγαλύτερες πιθανότητες, παρότι μικρές, στο αμερικανικό χρεόγραφο σε σύγκριση με το ελληνικό με ορίζοντα τον 1 χρόνο (σε δολάρια). Ετσι, η τιμή του ελληνικού CDS διαμορφωνόταν σε 10 ενώ του αμερικανικού CDS σε 49,49 (investing.com)
Όμως, σε βάθος 5 ή 10 χρόνων, οι όροι αντιστρέφονταν. Το ελληνικό CDS στο 5ετές ομόλογο εκφρασμένο σε δολάρια ήταν 55,6 έναντι 46,3 του αντίστοιχου αμερικανικού ομολόγου και σε ορίζοντα 10ετίας, η τιμή του ελληνικού CDS ήταν 103,76 ενώ του αμερικανικού ήταν 49,87.
Προφανώς, όλα αυτά συνδέονται με την σύγχυση και την αβεβαιότητα που έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του πρόεδρου Τραμπ για τους δασμούς, τους οποίους ενίοτε παίρνει εν μέρει πίσω για να επανέλθει αργότερα.
Τελευταίο δείγμα γραφής η ανακοίνωσή του Ντόναλντ Τραμπ στην Πενσυλβάνια την Παρασκευή ότι θα διπλασιάσει τους τελωνειακούς δασμούς στον εισαγόμενο χάλυβα στο 50% από 25%. Η επίσημη ανακοίνωση αναμένεται αυτή την εβδομάδα.
Επιπλέον, έγινε γνωστό ότι «στο μεγάλο, όμορφο» φορολογικό νομοσχέδιο που βρίσκεται στη Γερουσία υπάρχει διάταξη που δίνει το δικαίωμα στον πρόεδρο να επιβάλει «εκδικητικό φόρο» στους κατοίκους και τις επιχειρήσεις των χωρών που θα επιβάλουν ψηφιακό φόρο στις αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας. Η διάταξη φέρεται να έχει την στήριξη τόσο των Δημοκρατικών, όσο και των Ρεπουμπλικάνων.
Ο συγκεκριμένος φόρος στρέφεται κυρίως εναντίον των χωρών της ευρωζώνης και χρησιμοποιείται προφανώς ως μοχλός πίεσης στις διαπραγματεύσεις για τους εμπορικούς δασμούς.
Είναι πάντως ειρωνικό ότι στην έστω μη ρευστή αγορά των CDS, η Ελλάδα, η οποία χρεοκόπησε το 2012, να εμφανίζεται ότι έχει μικρότερες πιθανότητες χρεοκοπίας από τις ΗΠΑ σε 1 χρόνο. Έστω συμβολικά γιατί οι πιθανότητες είναι μικρότερες από 1% με το ποσοστό ανάκτησης της επένδυσης 40% σε περίπτωση χρεοκοπίας.