Για όσους δεν το έχουν δει, ο κ. Πάγκαλος ανέφερε ότι τους είχε ζητήσει να μην δηλώνουν 4 φορές την ετήσια γεωργική παραγωγή τους για να παίρνουν κοινοτικές επιδοτήσεις αλλά την διπλάσια για να μην δίνουν στόχο.
Τα σχόλια που συνόδευαν την ανάρτηση ήταν ενδεικτικά. Οι μεν φιλοκυβερνητικοί το επιδοκίμαζαν γιατί αισθάνονταν ότι ελαφρύνει την θέση τους στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ αφού το πρόβλημα είναι διαχρονικό. Οι της αντιπολίτευσης υποστήριζαν ότι δεν τα έφαγαν όλοι μαζί και η κυβέρνηση έχει την ευθύνη για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Άλλωστε, ο κόσμος είχε τιμωρήσει το ΠΑΣΟΚ κι έφερε την ΝΔ στην εξουσία για να τα διορθώσει.
Προφανώς, και οι δύο πλευρές έχουν ίδιο.
Όμως, πίσω από το πρόσφατο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλα τα οποία έχουν δει το φως της δημοσιότητας παλαιότερα κρύβεται η λανθασμένη στρατηγική της χώρας με τα κοινοτικά κονδύλια.
Αντί διαδοχικές κυβερνήσεις να δίνουν μάχη για να ξοδέψουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά κονδύλια θα έπρεπε να ενδιαφερθούν για την διασφάλιση της μέγιστης οικονομικής επίπτωσης τους. Κοινώς, να δώσουν προτεραιότητα στην αποτελεσματικότητα τους κατά τα πρότυπα χωρών όπως η Ιρλανδία.
Στη δεύτερη περίπτωση, η χώρα θα έπρεπε να αναδιαρθρώσει την κρατική γραφειοκρατία που ασχολείται με τα κοινοτικά προγράμματα. Επιπλέον, να της επιβάλει ξεκάθαρους κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης και τα κονδύλια να συμπληρώσουν εθνικές πολιτικές.
Αντί τα κοινοτικά λεφτά να πηγαίνουν σε έργα που εξυπηρετούν πολιτικά ή τοπικά συμφέροντα θα έπρεπε να συμβάλουν στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων. Και μάλιστα σε τομείς αιχμής όπως η τεχνολογία και όχι οι υποδομές και ο τουρισμός.
Όμως, αυτά δεν γίνονται σήμερα. Όπως λοιπόν όλοι σχεδόν γνώριζαν τι γινόταν με τις απάτες στον ΟΠΕΚΕΠΕ επί χρόνια, έτσι πολλοί γνωρίζουν τι γίνεται με τα κονδύλια του ΕΣΠΑ επί μακρότερο. Αν όμως προκύψει θέμα με το ΕΣΠΑ, τα πρόστιμα για τον ΟΠΕΚΕΠΕ θα μοιάζουν αστεία.