Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα με άτομα που είναι ευρέως γνωστά για να γίνουμε κατανοητοί.
Όταν ο Μάικλ Δουκάκης κατέβαινε για υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ με το Δημοκρατικό Κόμμα, η ελληνοαμερικανική κοινότητα είχε σχεδόν ολόκληρη συμπαραταχθεί απέναντι στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Τζώρτζ Μπούς.
Εκτός από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο ο οποίος έβλεπε πιο μπροστά όπως αποδείχθηκε. Ο τελευταίος ευλόγησε το συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων, δεχόμενος έντονη κριτική από τους Ελληνοαμερικανούς.
Ο Τζώρτζ Μπούς δεν το ξέχασε και η πόρτα του Λευκού Οίκου ήταν πάντοτε ανοικτή για τον Ιάκωβο ο οποίος φρόντιζε να μεταφέρει τις ελληνικές θέσεις για το Μακεδονικό, Κυπριακό κ.τ.λ.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ως δήμαρχος Αθηναίων είχε επισκεφθεί τον τότε δήμαρχο Κωνσταντινούπολης, Ταγίπ Ερντογάν στη φυλακή. Ο τελευταίος δεν το ξέχασε και γι’ αυτό η πόρτα του είναι ανοιχτή στον βετεράνο πολιτικό ο οποίος είναι σήμερα απλός βουλευτής.
Κατά την χθεσινή συνάντηση στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος Τραμπ μας πληροφόρησε ότι ήταν σε ανοικτή γραμμή με τον Ερντογάν τα “4 χρόνια που ήταν εξορία.” Προφανώς, αυτό δεν το έχει ξεχάσει και το εκτιμά πέρα από τις όποιες συμπάθειες έχει σε κάπως αυταρχικούς ηγέτες.
Αντίθετα, ο Τραμπ δεν συμπαθεί καθόλου τον πρώην πρόεδρο Μπάιντεν και όσους θεωρεί ότι ανήκουν στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών εντός κι εκτός ΗΠΑ. Ίσως, γιατί θεωρεί ότι “έκλεψαν” τις εκλογές του 2020, ίσως γιατί τον κυνήγησαν και ήθελαν να τον κλείσουν φυλακή, ίσως και τα δυο.
Καλώς ή κακώς, ο πρόεδρος Τράμπ θεωρεί ότι ο κ. Μητσοτάκης ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες. Το έδειξε πολύ νωρίς καθώς δεν τον πήρε τηλέφωνο, ως είθισται, μετά το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του ‘Ελληνα πρωθυπουργού για την ανάληψη των καθηκόντων του στις αρχές της χρονιάς.
Ο Τραμπ, ισχυρίζονται άτομα που τον γνωρίζουν, δεν ξεχνά. Ούτε τα καλά, ούτε τα άσχημα. Κι απ’ ότι φαίνεται δεν έχει ξεχάσει τι συνέβη με τον Έλληνα πρωθυπουργό τον Σεπτέμβριο του 2019 στη Νέα Υόρκη. Κάτι που βαραίνει την ελληνική πλευρά γιατί ήταν απρέπεια προς το πρόσωπο του Τραμπ αλλά φαίνεται πως δεν αξιολογήθηκε τότε ως τέτοια από την ελληνική πλευρά.
Είναι αλήθεια ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο. Είναι επίσης γεγονός ότι τα εθνικά συμφέροντα καθορίζουν βασικά τις διακρατικές σχέσεις και όχι τόσο οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Όμως, οι τελευταίες βοηθάνε καθώς η άμεση, φιλική σχέση δύο ηγετών μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση απαιτητικών καταστάσεων. Προφανώς, αυτή η χημεία υπάρχει μεταξύ Τραμπ και Ερντογάν.
Για την Ελλάδα, η οποία είναι ιστορικά αντίπαλος της Τουρκίας, αυτή η εξέλιξη δεν είναι θετική για ένα ακόμη λόγο. “Ερχεται σε μια στιγμή που το αμερικανικό δόγμα αλλάζει. Κοινώς, οι ΗΠΑ αποσύρονται ή μειώνουν την παρουσία τους από κάποιες περιοχές του κόσμου, αφήνοντας ένα κενό που λογικό είναι να καλύψουν οι ισχυρότερες χώρες κάθε περιοχής. Η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή ανήκουν σ’ αυτές.
Στη συνέντευξη του στο Sky News, ο δισεκατομμυριούχος, φίλος του Τραμπ, Αμερικανός πρέσβης στη Τουρκία και ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Συρία, Τομ Μπάρακ, δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Θα βοηθήσουμε (ΗΠΑ) στο Λίβανο, Συρία κ.τ.λ. να βρείτε λύσεις αλλά δεν θα υπάρχουν αμερικανικές μπότες στο έδαφος, τόνισε.
Ο Μπάρακ, ο οποίος ήταν παρών χθες στο Λευκό Οίκο, προανήγγειλε ντιλ μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, την οποία ο Τραμπ χαρακτήρισε χθες τουρκικό δορυφόρο, και τόνισε ότι τα πάντα γίνονται για την “κυριαρχία”.
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον είναι σημαντικό η Ελλάδα να ισχυροποιείται και να έχει ισχυρές συμμαχίες, ιδίως όταν η διαπροσωπική σχέση με τον σερίφη απουσιάζει σε αντίθεση με τον περιφερειακό φύλαρχο.