Τη γνώρισα πριν από 40 χρόνια ακριβώς. Και από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάστηκα από την ευθύτητα του λόγου, την ταχύτητα της αντιλήψεως, την ορθολογική θεώρηση της πραγματικότητας και την πνευματική ευαισθησία.
Η πρώτη της κουβέντα στη μακρά συζήτηση που ακολούθησε, ήταν ότι ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος, ο διευθυντής του και εγώ, είμαστε αυστηροί με τον κομμουνισμό και ίσως το όλο θέμα θα έπρεπε να το δούμε πιο ήρεμα και με μεγαλύτερη ευρύτητα».
«Για μένα, κυρία Κυριακοπούλου», της απάντησα, «το πρόβλημα δεν είναι ο κομμουνισμός ως θεωρία και κοσμοαντίληψη, αλλά τα έργα και οι συμπεριφορές αυτών που λένε ότι τον εκπροσωπούν. Και, από την άποψη αυτή, ο Νικήτα Χρουτσκώφ, στην περίφημη ομιλία του για τη σταλινική περίοδο, είναι πολύ πιο οξύς στην κριτική του από εμάς στον Ο.Τ….». Χαμογελώντας μάλλον αινιγματικά, η Καίτη Κυριακοπούλου άλλαξε τη συζήτηση και άρχισε να μου αναπτύσσει τις θέσεις και απόψεις της για τον ρόλο της βιομηχανίας στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ομολογώ ότι άναυδος παρακολουθούσα ένα μεγαλειώδες μάθημα πολιτικής οικονομίας και οικονομικής φιλοσοφίας, που ποτέ δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς. Για πρώτη φορά άκουγα μια εκπρόσωπο της ελληνικής βιομηχανίας να κάνει λόγο για τη διαφορά μεταξύ «έχειν» και «είναι» και να υπογραμμίζει ότι χρέος του συνειδητού επιχειρηματία είναι να φροντίζει σε μια κοινωνία, η παραγωγή οικονομικού κεφαλαίου να συμβαδίζει με τον σχηματισμό και αντίστοιχου ηθικού κεφαλαίου. «Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η παρακμή», υποστήριζε η Καίτη Κυριακοπούλου.
Αυτός είναι ο λόγος που ένα μέρος της ζωής της και του έργου της το αφιέρωσε στην ενίσχυση της παιδείας και του πολιτισμού.
Έτσι, πολλά χρόνια πριν γίνει της μόδας, η Καίτη Κυριακοπούλου, με έργα και όχι λόγια, έφερε στην ελληνική οικονομική ζωή την εταιρική κοινωνική ευθύνη, την οποία στη συνέχεια έκανε πράξη με συγκεκριμένες πολιτικές και πράξεις.
Από την άποψη αυτή, η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά, που είναι η εταιρεία που προέκυψε από τη συγχώνευση της «Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης» και της «Βωξίτες Παρνασσού», πολύ πριν εξαγοραστούν από την Imerys, υπήρξε πρωτοπόρος σε κοινωνικό έργο στη χώρα.
Στην εταιρεία που ίδρυσαν οι αδελφοί Ηλιόπουλοι και στην οποία από το 1970 η Καίτη Κυριακοπούλου, κόρη του Αθανάσιου Ηλιόπουλου, είχε την ηγεσία της, η προστασία και η πρόοδος του ανθρωπίνου κεφαλαίου αποτελούσαν πάγια και αδιαπραγμάτευτη αρχή.
Στον αμιγώς βιομηχανικό χώρο, η Καίτη Κυριακοπούλου, χάρη στην ευρύτατη, διεθνή μόρφωσή της, πίστευε σε κάτι που είναι και το μεγάλο μειονέκτημα της ελληνικής παραγωγής: στην εξωστρέφεια.
Με σπουδές στο Mount Holyoke και με θητεία ενός έτους στο περίφημο Εργαστήριο Bell, η Καίτη Κυριακοπούλου, πέρα από την εμπειρία που είχε αποκτήσει, διέθετε μια σπάνια οικουμενική αντίληψη του επιχειρείν. Ήταν επίσης μοναδική η ικανότητά της να επιλέγει συνεργάτες και να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητές τους, βοηθώντας τους να αναδεικνύουν την προσωπικότητά τους.
Στη διάρκεια της τριακονταετίας 1970-2000, η Καίτη Κυριακοπούλου δημιούργησε τις βάσεις για την πολυεθνικοποίηση του Ομίλου, έργο το οποίο ολοκλήρωσε με απόλυτη επιτυχία ο υιός της Οδυσσέας. Έτσι, όταν στις 27 Φεβρουαρίου 2015 η γαλλική πολυεθνική Imerys ανακοίνωσε την εξαγορά του Ομίλου S&B, μεγάλου παίκτη στο βιομηχανικά ορυκτά, ο τελευταίος είχε παρουσία σε 22 χώρες, απασχολούσε 2.000 άτομα και πραγματοποιούσε κύκλο εργασιών πάνω από 400 εκατ. ευρώ.
Ηταν δηλαδή ένας ισχυρός παίκτης στη διεθνή αγορά, τον οποίον οι Γάλλοι ανταγωνιστές του είχαν κάθε λόγο να εξαγοράσουν για να ισχυροποιήσουν τη διεθνή θέση τους.
Υπό αυτή την έννοια, η Καίτη Κυριακοπούλου υπήρξε πρωτοπόρος και στην ανάπτυξη της εξωστρέφειας της ελληνικής βιομηχανίας, η οποία στην παρούσα φάση της παγκόσμιας συγκυρίας έχει κάθε λόγο να ακολουθήσει τα χνάρια και τις ηθικές αρχές μιας όντως μεγάλης κυρίας του επιχειρείν και όχι μόνο στην Ελλάδα.