Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Τι ακριβώς πρεσβεύει το ΚΙΝΑΛ; Πόσο δεξιότερα ή αριστερότερα του κέντρου βρίσκεται σήμερα ο συγκεκριμένος πολιτικός σχηματισμός, κληρονόμος τμήματος του ΠΑΣΟΚ, της πάλαι ποτέ Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του ΚΙΔΗΣΟ και μίας σειράς άλλων σοσιαλδημοκρατικών, κυρίως, κομμάτων και σχημάτων; Κυριότερα, δε, ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που κομίζει στην ελληνική πολιτική σκηνή, ώστε να εξασφαλίσει την προτίμηση του εκλογικού σώματος;
Πρόκειται για ερωτήματα τα οποία, ευλόγως, άπτονται της τρέχουσας κούρσας μεταξύ των υποψηφίων για την αρχηγία του κόμματος, καθώς τα ειδικά πολιτικά χαρακτηριστικά του καθενός εξ αυτών θα κρίνουν σε σημαντικό βαθμό την ταυτότητα του ΚΙΝΑΛ, εφεξής.
Είναι, ωστόσο, το συγκεκριμένο στοιχείο αρκετό ή ικανό να προσδιορίσει την ταυτότητα ενός κόμματος ή απαιτούνται ευρύτερες διαδικασίες, όπως για παράδειγμα… η σύγκληση ενός συνεδρίου;
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα εμφανίζεται να μην είναι άμεση, ακόμη κι αν αναλογιστούμε ότι πρώτον, ο φίλτατος κ. Α. Λοβέρδος, ο οποίος έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει επίσης καταστήσει σαφές ότι την επομένη της νίκης του στις εκλογές για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ, θα είναι «πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ». Το ερώτημα βεβαίως είναι ποιου ΠΑΣΟΚ; Εκείνου της εποχής του αείμνηστου ιδρυτού του, Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, του υιού του, Γ.Α. Παπανδρέου ή του επί διακυβέρνησης Σημίτη ΠΑΣΟΚ;
Δεύτερον, ότι ο φίλτατος ΓΑΠ εκτιμά ότι «χρειαζόμαστε μια Νέα Αλλαγή», θυμίζοντας συνθηματολογία της δεκαετίας του '80… αλλά εμφανίζεται συνάμα διατεθειμένος να καταβάλει προσπάθειες για τη συγκρότηση μίας «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», προϊδεάζοντας ενδεχομένως έτσι για τη μετεκλογική του τακτική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση αναρρίχησής του στην προεδρία του ΚΙΝΑΛ.
Τρίτον, ότι ο επίσης φίλτατος Νίκος Ανδρουλάκης, νεότερος ηλικιακά και άρα με λιγότερα «βιώματα» ΠΑΣΟΚ, επιλέγει να κρατά κλειστά τα χαρτιά του ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα, αναδεικνυόμενος έτσι σε προστάτη της ενότητας του ΚΙΝΑΛ ή του «όλου ΠΑΣΟΚ», όπως θα έλεγε ίσως μία άλλη ψυχή… μάλλον απούσα σήμερα από τη συζήτηση για το μέλλον του ΚΙΝΑΛ.
Πάντως, όπως κι αν έχει, η συγκεκριμένη συζήτηση, στην οποία είναι σαφές ότι συνεισφέρουν και οι λοιποί υποψήφιοι, Παύλος Γερουλάνος, Παύλος Χρηστίδης και Χάρης Καστανίδης, το τι ακριβώς είναι το ΚΙΝΑΛ θα το κρίνουν τόσο οι πεποιθήσεις όσο και το πλήθος όσων προσέλθουν στην εσωκομματική κάλπη, για να εκλέξουν τον επόμενο επικεφαλής της παράταξης. Η έμφαση, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αφορά τόσο την παράμετρο των πεποιθήσεων όσο και του πλήθους, καθώς από τη μαζικότητα της διαδικασίας εμφανίζεται να ενισχύεται συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Μεταξύ των ψηφοφόρων, δε, θα συγκαταλέγονται «αποσκιρτήσαντες» προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή αντίθετα, τον πρώτο λόγο θα έχουν όσοι τους αντιμετωπίζουν ως «κόκκινο πανί»;
Πέραν των προσωπικοτήτων των υποψηφίων, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να «επαναπατρίσουν» στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ όσους ήσαν κάποτε στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και το εγκατέλειψαν, είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά;
Διότι, εντέλει, το μείζον αφορά το τι πρεσβεύει, ποιους εκπροσωπεί και τι κομίζει ο συγκεκριμένος πολιτικός σχηματισμός, καθ’ οδόν προς την επόμενη εθνική κοινοβουλευτική αναμέτρηση.
Η τρέχουσα συζήτηση, δε, μεταξύ των συνυποψηφίων για την αρχηγία του κόμματος, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προσφέρει πλήρεις απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα, ακόμη και υπό όρους debate ή άλλης εκτενούς μορφής διαλόγου μεταξύ τους. Πρέπει να αποφανθούν τα μέλη και οι φίλοι… στην κάλπη.